Εδώ μια επισκόπηση των διαφόρων κεφαλαίων:
Μέρος 01 - "Επάγγελμα Ονειροπόλος" φωτογράφος συναυλιών;
Μέρος 02 - Νομικά θέματα
Μέρος 03 - Ιδιαιτερότητες της φωτογραφίας συναυλιών
Μέρος 04 - Το συμπεριφορά στον "Χάντακα"
Μέρος 05 - Εξοπλισμός που αξίζει για φωτογράφους συναυλιών
Μέρος 06 - Συμβουλές και Μυστικά επαγγελματιών φωτογράφων (συναυλιών)
Μέρος 07 - Διαμόρφωση εικόνων (Μέρος 1)
Μέρος 08 - Διαμόρφωση εικόνων (Μέρος 2)
Μέρος 09 - Συνιστώμενες ρυθμίσεις μηχανής
Μέρος 10 - Η μεταχείριση μετά τη λήξη της συναυλίας
Πρόλογος
Πλέον έχει γίνει το στάνταρ να μπορούν οι πιστοποιημένοι φωτογράφοι να φωτογραφίζουν μόνο τρία τραγούδια. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά μόλις θέλετε να φωτογραφήσετε έναν πιο γνωστό καλλιτέχνη ή μια πιο γνωστή μπάντα, θα πρέπει να συμφιλιωθείτε με το ότι θα πρέπει να φωτογραφήσετε μόνο τρία τραγούδια. Επίσης, τα φωτιστικά συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθούν, γιατί σε πολλές συναυλίες (τουλάχιστον σε αυτές με ποπ και ροκ μουσική) αλλάζουν συνεχώς - και γρήγορα.
Οι φωτογράφοι συναυλιών δεν είναι οι αγαπημένοι καλεσμένοι από όλους: Στους υπόλοιπους θεατές (τουλάχιστον σε εκείνους στην πρώτη σειρά) συνήθως εμποδίζουμε την θέα. Δημιουργούμε δουλειά στον διοργανωτή (την πιστοποίηση). Η ασφάλεια μας βλέπει με καχύποπτο μάτι, γιατί τα ασφαλειακά θέματα αντιτίθενται στο να "γεμίσει" ο "Χάντας" μπροστά στη σκηνή με δημοσιογράφους φωτογραφίας. Οι μουσικοί νιώθουν ενοχλημένοι, ακόμα και όταν φωτογραφίζουμε χωρίς φλας.
Βρισκόμαστε ακριβώς κοντά και οι μουσικοί μας αντιλαμβάνονται ανάλογα. Αυτό μπορεί να αποσπάσει την προσοχή από τη μουσική και το κοινό. Γι' αυτό η "απαρατήρητη συμπεριφορά" αποτελεί πάντα ανώτατη αρχή για τους φωτογράφους συναυλιών. Και οι διοργανωτές της μουσικής δεν μας συμπαθούν, γιατί θα ήθελαν να λογοκρίνουν όλες τις φωτογραφίες που δεν τους βολεύουν, αν δείχνουν τους προστατευόμενους τους σε μη 100% επικριτικές φάσεις.
Και τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η νομική εξειδίκευση γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαία για τους φωτογράφους συναυλιών. Οι εικόνες δημοσιεύονται γρήγορα - αλλά χωρίς (γραπτή!) άδεια, αυτό είναι ένα "τολμηρό" εγχείρημα!
Παρόλα αυτά, η φωτογράφιση σε συναυλίες είναι εξαιρετικά γοητευτική. Ίσως ακριβώς επειδή οι συνθήκες είναι τόσο δύσκολες; Και σίγουρα επειδή η ατμόσφαιρα κατά τις ζωντανές εμφανίσεις προσφέρει ένα όμορφο πλαίσιο.
Επιπλέον, οι φωτογραφίες μας επωφελούνται και από τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας εκδηλώσεων, ειδικά από το λαμπρό φωτισμό. Εντυπωσιακές εικόνες είναι συχνά το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας; αυτές είναι μια μίξη των ικανοτήτων του φωτογράφου, του κατάλληλου εξοπλισμού, των μοναδικών εφέ φωτισμού και, όπως σε σχεδόν όλες τις καλές φωτογραφίες, ενός μικρού ποσοστού επιτυχίας.
Jens Brüggemann, Νοέμβριος 2013
Εικόνα 0-1: Καλή ανάγνωση σας εύχεται ο Jens Brüggemann, www.jensbrueggemann.de.
(Φωτογραφία © 2013: WHG Neuse)
„Επάγγελμα Ονειροπόλος“ φωτογράφος συναυλιών;
Η φωτογραφία συναυλιών ανήκει σίγουρα στα πιο δημοφιλή είδη φωτογραφίας. Πουθενά αλλού δεν μπορεί κανείς τόσο γρήγορα να απαθανατίσει εντυπωσιακές σκηνές μπροστά στο φακό του, γιατί οι φωτογράφοι συναυλιών επωφελούνται από τον καταναγκασμό των διοργανωτών συναυλιών και καλλιτεχνών, του κοινού, να προσφέρει μια έντονη εμφάνιση για να είναι επιτυχής.
Ανάλογα με το μουσικό είδος, υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις, που πρέπει να προσφέρουν μια εντυπωσιακή εμφάνιση, αλλά σίγουρα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η κυρίαρχη πλειονότητα όλων των σημαντικών συναυλιών δεν μπορεί πια να λειτουργεί χωρίς μια πολυπλούσια "παράσταση" φώτων και σκηνικής παρουσίασης. Επίσης, οι καλλιτέχνες είναι στην πλειονότητά τους προσπαθούν όχι μόνο να αναπαράγουν τα τραγούδια τους τεχνικά τέλεια, αλλά - με πολλή "δράση" (σκεφτείτε για παράδειγμα το πυροβολικό τους των AC/DC ή το καταρρεύσρω του "Τείχους" των Pink Floyd / Roger Waters) - να παρουσιάζονται «θεατρικά».
Εικόνα 1-1: Ακόμη και Kylie Minogue (εδώ στο Βερολίνο στην περιοδεία της "Aphrodite - Les Folies" το 2011) γνωρίζει τη δύναμη των εικόνων. Μια έντονη εμφάνιση είναι αναπόσπαστο μέρος των συναυλιών της εδώ και χρόνια. Πλούσια σκηνικά σχέδια, ακροβατικοί χορευτές και χορεύτριες, υπέροχα κοστούμια - όλα αυτά προσφέρουν αρκετά στο μάτι του θεατή, ώστε αυτός να φύγει βαθιά εντυπωσιασμένος από τη συναυλία. Η μουσική απόλαυση αντιμετωπίζεται, κατά τη γνώμη, περισσότερο στο περιθώριο …
Τα όμορφα και τα λιγότερο όμορφα μέρη της συναυλιακής φωτογραφίας
Στη συναυλιακή φωτογραφία συναντιούνται δύο διαφορετικά χόμπι: Η ακρόαση μουσικής και η φωτογραφία. Ίσως γι' αυτό η συναυλιακή φωτογραφία είναι τόσο δημοφιλής μεταξύ πολλών φωτογράφων. Ωστόσο, οι ασαφείς νομικές διατάξεις, οι οργανωτικές δυσκολίες στην απόκτηση ακρέντιτ και οι περιορισμοί του χρόνου φωτογράφησης που συνήθως περιορίζονται σε 1-3 τραγούδια είναι ωστόσο τα σκοτεινά σημεία αυτού του συναρπαστικού είδους. Nikon D4 με 2,8/14-24mm ευρυγώνιο-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστίαση των 14mm. 1/640 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 2,8, ISO 4000.
(Φωτογραφία © 2012: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Τα όμορφα μέρη της συναυλιακής φωτογραφίας
Οι συναυλιακοί φωτογράφοι μπορούν να συνδυάσουν δύο από τα χόμπι τους: Τη φωτογραφία και την ακρόαση μουσικής. Αυτοί που αγαπούν επίσης τις μαζικές εκδηλώσεις για να αφοσιωθούν στο αίσθημα της κοινότητας, θα αισθανθούν ιδιαίτερη άνεση σε συναυλίες, γιατί το σωρός στον συναυλιακό χώρο (και συνήθως και στην χύδην περιοχή) αποτελεί αναπόφευκτο στοιχείο. Ωστόσο, με αυτό τον τρόπο γνωρίζεις γρήγορα και άλλους ανθρώπους, ομοϊδεάτες, που είναι επίσης ένα όμορφο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Οι θεατές συναυλιών είναι συνήθως "σε κέφι", διασκεδάζουν, θέλουν να γελάσουν. Έτσι είναι ένα πολύ εύχαντο περιβάλλον για να βγάλεις φωτογραφίες (εφόσον δεν εμποδίζεις τους φανς στις πρώτες σειρές από να έχουν ελεύθερη θέα στους ήρωές τους, που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες φωνές από τους έφηβους).
Αναφορά 1-4: Οι συναυλίες είναι μαζικές εκδηλώσεις. Εδώ έρχονται οι θεατές των συναυλιών για να διασκεδάσουν και να περάσουν καλά. Ανάλογα με τον καλλιτέχνη ή το συγκρότημα που εμφανίζεται, το κοινό είναι περισσότερο θηλυκό και πολύ νέο (όπως σε αυτή τη φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγο πριν τη συναυλία του Tim Bendzko στο Zeltfestival Ruhr στις 24 Αυγούστου 2012) ή γεροντόκομπο και με "πολλή ζωτική εμπειρία". Ή συχνά και μίγμα. Nikon D4 με 2,8/14-24mm ευρυγώνιο-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστίαση των 14mm. 1/100 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 4, ISO 3200.
(Φωτογραφία © 2012: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Όπως προαναφέρθηκε, οι φωτογράφοι επωφελούνται από πολλή "δράση" και θεατρικότητα από τους εμφανίζοντες καλλιτέχνες και τις πολυτελείς εμφανίσεις τους.
Κυρίως τα εφέ φωτισμού είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά και κάθε ακόμη και το πιο απλό φωτογραφικό πόρισμα φαίνεται εντυπωσιακό όταν υπήρχε μια ιδιαίτερη φωτογραφική κατάσταση κατά τη λήψη (με την προϋπόθεση της σωστής έκθεσης).
Οι συναυλίες δεν είναι σαν δουλειά. Είναι πιο πολύ σαν μια αναψυχή, μια εμπειρία που προσφέρει διασκέδαση. Αλλά αυτό δεν πρέπει να καλύπτει το γεγονός ότι η συναυλιακή φωτογραφία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικότατη προσπάθεια τόσο στον σχεδιασμό και την προετοιμασία όσο και στη μετέπειτα επεξεργασία. Αλλά γι' αυτό αργότερα περισσότερα.
Αναφορά 1-5: Ενδιαφέροντες φωτεινές επενδύσεις κυρίως στο πλάνο βοηθούν στην ποικιλία (φωτιστική) και εγγυώνται ότι οπτικά δεν γίνεται βαρετό, ακόμη και όταν δεν συμβαίνει πολλά. Εδώ βλέπουμε τον Milow, στη συναυλία του στις 1 Σεπτεμβρίου 2011. Nikon D3S με 4/24-120mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστίαση των 24mm. 1/200 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 4, ISO 1600.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Αναφορά 1-6: Μια άλλη ευεργετική πλευρά της συναυλιακής φωτογραφίας είναι ότι, ως φωτο-δημοσιογράφοι, πλησιάζουμε τους αστέρες τόσο κοντά όσο κανείς άλλος από το κοινό. Βλέπουμε λεπτομέρειες (όπως την προσωπική έκφραση ή τους στίχους που κολλάνε στο εδάφος της σκηνής), που δεν μπορεί να αντιληφθεί κανείς άλλος από το κοινό. Σύντομα: Βρισκόμαστε στην πρώτη σειρά – έστω και για τρία τραγούδια. Εδώ βλέπουμε τον Adel Tawil από το δίδυμο ich & ich στη συναυλία στις 1 Σεπτεμβρίου 2010 στο Μπόχουμ/Βίτεν στο πλαίσιο του Zeltfestival Ruhr. Nikon D3S με 2,8/24-70mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστίαση των 24mm. 1/640 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 3,2, ISO 3200.
(Φωτογραφία
Μπορείτε να αμβλυνθείτε κάπως αυτήν τη συνέπεια, αν δεν φωτογραφίζετε τους μουσικούς που βρίσκονται απευθείας μπροστά σας στη σκηνή στο άκρο, αλλά αυτούς που μπορείτε να φωτογραφήσετε ελαφρώς από το πλάι και είναι λίγο πιο μακριά (τότε όχι με ευρυγώνιο αλλά μάλλον με το τηλεφακό). Nikon D3S με Nikkor 4/24-120mm στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 98mm. 1/400 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 4, ISO 3200.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Οι φωτογράφοι συναυλιών νιώθουν συχνά ως μη επιθυμητοί "παράγοντες ενόχλησης": για τις μπάντες, τους θεατές, την ασφάλεια, τους διοργανωτές, κλπ.:
• Οι μουσικοί είναι ύποπτοι. Έχουν φόβο να φωτογραφηθούν σε μια δυσάρεστη ή ακόμα και ντροπιαστική στιγμή. Θεωρούν τους φωτογράφους συναυλιών όμοιους με τους παπαράτσι.
• Άλλοι θεατές συναυλιών νιώθουν κάποιες φορές ενοχλημένοι από τους φωτογράφους. Τουλάχιστον οι θεατές στις πρώτες σειρές δεν το εκτιμούν καθόλου όταν οι φωτογράφοι εισέρχονται στο "λάκκο" και τοποθετούνται μεταξύ της σκηνής και των πρώτων σειρών θεατών. Απλά είναι στον δρόμο.
• Για την ασφάλεια, η παρουσία των φωτογράφων συναυλιών σημαίνει πρώτον περισσότερη δουλειά και δεύτερον αυξημένο κίνδυνο ασφάλειας. Επιπλέον, οι φωτογράφοι ενοχλούν κατά τι σε επεμβάσεις, όπως όταν θεατές που έχουν πέσει αναίσθητοι επιλαμβάνονται και μεταφέρονται μέσω του "λάκκου" στους ιατρούς.
• Για τους διοργανωτές, οι φωτογράφοι συναυλιών σημαίνουν περισσότερη δουλειά. Και όποιος γνωρίζει τι πρέπει να οργανωθεί για τη διοργάνωση μιας συναυλίας ή ενός φεστιβάλ μπορεί να κατανοήσει ότι κάθε επιπλέον προσπάθεια απλώς "ενοχλεί".
• Για τους συναδέλφους, τους άλλους φωτογράφους συναυλιών, η κάθε επιπλέον φωτογράφος στον "λάκκο" σημαίνει ότι η εργασία γίνεται πιο δύσκολη, επειδή οι φωτογράφοι αναγκαστικά εμποδίζουν ο ένας τον άλλον (αλλά ακούσια). Αυτό ισχύει τουλάχιστον σε συναυλίες διάσημων μπαντών, όπου φυσικά είναι ακριτικά περισσότεροι φωτογράφοι που αιτούνται πιστοποίηση.
Συμπεράσματα
Οι φωτογράφοι συναυλιών δεν "αγαπιούνται" από πολλούς· απλώς ανεχόνται. Ωστόσο, ακόμα κι αν κανείς δεν θέλει να το παραδεχτεί, οι φωτογράφοι συναυλιών δεν είναι απολύτως άχρηστοι, γιατί είναι εκείνοι που δημιουργούν και διαδίδουν επιδραστικές εικόνες από τις εκδηλώσεις, από τις οποίες όλοι άλλοι επωφελούνται. Αν δεν υπήρχαν αναφορές από τις συναυλίες, θα υπήρχαν πολύ λιγότερες μουσικές εκδηλώσεις και, συνεπώς, περισσότεροι ανέργοι μουσικοί, περισσότερο προσωπικό ασφαλείας χωρίς δουλειά, περισσότεροι ανεργικοί διοργανωτές συναυλιών κλπ. Αρκετοί λόγοι για τους οποίους ο κάθε φωτογράφος συναυλιών πρέπει να υπερασπίζεται αυτά που τον ενδιαφέρουν, ακόμα και αν αντιμετωπίζει αντιστάσεις.
Εικόνα 1-8: Ακόμη εδώ, στη συναυλία Jan Delay- στις 28 Αυγούστου 2010, υπήρξαν μερικά απογοητευμένα πρόσωπα όταν εμείς, οι φωτογράφοι, εισήλθαμε στο "λάκκο" ακριβώς στην αρχή της συναυλίας. Τα κορίτσια στις πρώτες σειρές νόμιζαν ότι θα είχαν ανεμπόδιστη θέα στα αστέρια τους - μέχρι που ήρθαμε εμείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνιστάται απλώς να ενημερώσετε σύντομα τους θεατές στην πρώτη σειρά ότι θα αποχωρήσετε από τη θέση μετά από τα πρώτα τρία τραγούδια, έτσι ώστε να μπορέσουν να απολαύσουν ανενόχλητα το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας. Αυτό καταπραΰνει γρήγορα τους εξαγριωμένους φανς. Nikon D3S με 2,8/24-70mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 24mm. 1/100 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 3,5, ISO 3200.
(Φωτογραφία © 2010: Jens Brüggemann - www.jensbrueggemann.de)
Ευκαιρίες για Αρχάριους
Γενικά ισχύει: Όσο πιο διάσημος και δημοφιλής είναι ο ή οι καλλιτέχνες επί του παρόντος, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αποκτήσετε "επίσημη" κατάσταση ως πιστοποιημένος φωτογράφος. Ιδίως οι αρχάριοι στον τομέα της φωτογραφίας συναυλιών έχουν δυσκολίες να αποκτήσουν πιστοποίηση. Κατανοώντας τους διοργανωτές, οι οποίοι φυσικά κοιτάζουν με αμηχανία κάθε αίτημα πιστοποίησης. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί λάτρεις της μουσικής και οπαδοί που προσπαθούν ελεύθερα - ως υποτιθέμενοι φωτογράφοι - να αποκτήσουν, χωρίς κόστος, μια εμπειρία συναυλίας.
Αν όμως ο καλλιτέχνης ή η μπάντα είναι ακόμη σχετικά άγνωστοι ή αυτή τη στιγμή δεν βρίσκονται πλέον στα Charts, ίσως είναι ευκολότερο να πάρετε πιστοποίηση, επειδή τότε ελάχιστοι δημοσιογράφοι που θέλουν να αναφέρουν τη συναυλία είναι εξαιρετικά σπάνιοι.
Όσοι δεν έχουν καθόλου φωτογραφίες ως φωτογράφοι συναυλιών, θα έπρεπε να πηγαίνουν σε συν
Αυτή η λήψη από το KMPFSPRT-συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013 στο Bochum Total. Nikon D800 με φακό 2,8/70-200mm-Nikkor σε εστιακό μήκος 200mm. 1/640 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 5, ISO 1000.
(Φωτογραφία © 2013: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Για εξάσκηση, αυτά τα φεστιβάλ "έξω και δωρεάν" είναι εξαιρετικά κατάλληλα, επειδή το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο. Έτσι, η φωτογραφική κατάσταση στη σκηνή είναι συνήθως πιο εύκολη για μας τους φωτογράφους σε σύγκριση με συναυλίες σε εσωτερικούς χώρους (όπως αίθουσες, κλαμπ, σκηνές, κλπ).
Σημείωση
Το καθοριστικό στη συναυλιακή φωτογραφία είναι ότι ο νέος φωτογράφος έχει, πρώτον, τη φιλοδοξία να δημιουργήσει γρήγορα καλές έως εξαιρετικές φωτογραφίες των καλλιτεχνών (για να μπορέσει να ανοίξει περαιτέρω πόρτες με αυτές τις αναφορές), δεύτερον, να έχει την ευελιξία και την αντοχή να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, ακόμη και όταν υπάρχουν εμπόδια, και τρίτον, να είναι διατεθειμένος να λύσει τα οργανωτικά και νομικά προβλήματα εκτός από τα φωτογραφικά καθήκοντα.
Προοπτικές για τους συναυλιακούς φωτογράφους
Οι προοπτικές για τους συναυλιακούς φωτογράφους είναι θλιβερές. Ακόμα πιο θλιβερές από τις συνθήκες φωτισμού στα σκοτεινά κλαμπ, όπου εμφανίζονται μόνο οι τοπικοί καλλιτέχνες και οι λιγότερο γνωστοί συγκροτήματα.
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
• Λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης (σημείωση Internet) τα ποσοστά πωλήσεων των φωνογραφημάτων έχουν μειωθεί ασήμαντα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον οι μουσικοί να ζήσουν από τα έσοδα της πώλησης φωνογραφημάτων, ενώ κατά πάσα πιθανότητα το περισσότερο. Όσο παλιότερα, οι περιοδείες είχαν ως στόχο την προώθηση της πωλήσεις φωνογραφημάτων, σήμερα είναι σχεδόν το αντίστροφο: Τα τέλη από τις πωλήσεις CD και τις λήψεις λήψεων είναι τόσο χαμηλά, που οι περιοδείες χρειάζονται να καταφέρουν να έχουν κέρδος σε χρήματα. Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι η αναφορά μέσω λέξης και εικόνας από τους διοργανωτές συναυλιών παρακολουθείται με μεγάλη προσοχή: Πλέον, έχουν μεγάλη επιρροή στο ποιος θα αναφέρει, όπως και πότε, στη συναυλία. Αυτό οδήγησε στη μείωση της ελεύθερης δημοσιογραφίας και, κατά συνέπεια, στη μείωση της ποικιλομορφίας και της ελευθερίας τύπου.
• Σε συνδυασμό με αυτό, οι προϋποθέσεις εργασίας για τους φωτογράφους επιδεινώθηκαν σημαντικά. Εντός λίγων ετών, έγινε διεθνώς αποδεκτό ότι οι φωτογράφοι δεν μπορούν πλέον να αναφέρουν ολόκληρη τη συναυλία με εικόνες, αλλά μόνο τα πρώτα τρία τραγούδια. Η καταστροφική πτυχή είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε μια συλλογική αντίδραση των ενδιαφερόμενων μέσων ενημέρωσης και των φωτογράφων που εργάζονται για αυτά γι' αυτούς, και αυτοί οι περιορισμοί απλά γίνονται δεκτοί. Σήμερα, οι φωτογράφοι είναι σχεδόν ευγνώμον όταν τους επιτρέπεται να φωτογραφήσουν αδιατάρακτα τα πρώτα τρία τραγούδια, διότι δεν λίγες μπάντες (και οι διαχειριστές και οι διοργανωτές συναυλιών τους) έχουν περιορίσει ακόμα περισσότερο την άδεια φωτογράφισης. Τώρα υπάρχουν αρκετά παραδείγματα όπου μόνο στο πρώτο τραγούδι επιτρέπεται η φωτογράφιση, ή για παράδειγμα μόνο για τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα των πρώτων τριών τραγουδιών (διότι η διοίκηση επιθυμεί μόνο φωτογραφίες των καλλιτεχνών τους που φαίνονται "φρέσκοι"). Και οι καλλιτέχνες συχνά είναι εγωιστές και δεν θέλουν φωτογραφίες με μαλλιά ακούωντα στον ιδρώτα και το make-up να έχει λιωμένο.
• Οι τιμές για τις φωτογραφίες μπορεί να μην έχουν μειωθεί σημαντικά, είναι αρκετά σταθερές · ωστόσο, τα κόστη των φωτογράφων (για τον εξοπλισμό τους, τα ταξίδια στις συναυλίες, την επεξεργασία της εικόνας και την ασφάλεια των δεδομένων, κ.λπ.) έχουν αυξηθεί τακτικά. Τα κέρδη που παράγονται είναι ασήμαντα χαμηλά.
• Ο ανταγωνισμός (ακόμα και από τον κόσμο των ερασιτεχνικών φωτογράφων) έχει αυξηθεί. Σχεδόν αποτελεί πλέον συνηθισμένο να υποστηρίζει ένας ερασιτέχνης φωτογράφος ότι κερδίζει χρήματα με το χόμπι του (ακόμη κι αν δεν χρειάζεται πραγματικά ως δάσκαλος, οδοντίατρος, διευθυντής, ...). Ενώ οι επαγγελματίες φωτογράφοι εκτελούν τη δραστηριότητά τους σύμφωνα με το νόμο, τα έσοδα από τις φωτογραφίες πολλών ερασιτεχνών συχνά δρούν στην σκιωμένη περιοχή της παράνομης εργασίας.
• Στην εποχή του "Μεγάλε ολοφάνερε" και της "Φιλοδοξία να είναι δωρεάν" του Διαδικτύου, είναι (όχι μόνο) δύσκολο για τους συναυλιακούς φωτογράφους να βρουν αγοραστές για τις λήψεις τους, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν χρήματα για την εμπορική αξιοποίησή τους (π.χ. εκτύπωση σε περιοδικά ή δημοσίευση στο Διαδίκτυο).
• Οι ερασιτέχνες φωτογράφοι δεν αποτελούν μόνο ανταγωνιστές των συναυλιακών φωτογράφων. Σχεδόν κάθε επισκ
Σχήμα 1-12: Μόνο εκείνος που μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις, να μην παραδοθεί τόσο εύκολα και να έχει φιλοδοξία, θα μπορέσει να καθιερωθεί ως φωτογράφος συναυλιών. Ωστόσο, κανένας φωτογράφος δεν μπορεί πλέον να ζήσει μόνο από την πώληση των φωτογραφιών του. Η φωτογραφία δείχνει τον Marius Müller-Westernhagen στη συναυλία του "Hottenmusik" στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 στο Βερολίνο. Canon EOS-1D Mark IV με EF 4/24-105mm στη χρησιμοποιημένη εστιακή απόσταση 24mm. 1/160 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 4, ISO 1000· αυτόματο διάφραγμα.
(Φωτογραφία © 2012: DAVIDS/Sven Darmer – www.svendarmer.de)
