Εδώ θα βρείτε μια επισκόπηση των διαφόρων κεφαλαίων:
Μέρος 01 - "Επάγγελμα Ονειρομήνη": Φωτογράφος συναυλιών;
Μέρος 02 - Νομικά Ζητήματα
Μέρος 03 - Ειδικά θέματα της φωτογραφίας συναυλιών
Μέρος 04 - Η συμπεριφορά στην «Χαράδρα»
Μέρος 05 - Το κατάλληλο εξοπλισμό για φωτογράφους συναυλιών
Μέρος 06 - Συμβουλές και οδηγίες από επαγγελματίες (φωτογράφους συναυλιών)
Μέρος 07 - Διαμόρφωση εικόνας (Μέρος 1)
Μέρος 08 - Διαμόρφωση εικόνας (Μέρος 2)
Μέρος 09 - Συνιστώμενες ρυθμίσεις φωτογραφικής μηχανής
Μέρος 10 - Η μετέπειτα επεξεργασία
Στη φωτογραφία συναυλιών, ως φωτογράφοι - για λόγους ελευθερίας του τύπου, δημοσιογραφίας, μάρκετινγκ κ.λπ. - είμαστε μόνο «ανεκτοί». Δεν είμαστε αγαπητοί σε κανέναν: ούτε στους μουσικούς, στη διεύθυνση τους, στον διοργανωτή, στην ασφάλεια ή στους θεατές στο κοινό. Αυτό είναι αντιληπτό, τουλάχιστον με πιο προσεκτική εξέταση:
Οι μουσικοί δεν είναι πραγματικά ενθουσιασμένοι όταν δραστηριοποιούμαστε στην «Χαράδρα» πολύ κοντά σε αυτούς (συχνά οι μουσικοί είναι «σχεδόν απ' το χέρι»). Φανταστείτε να πρέπει να κρατήσετε μια ομιλία μπροστά σε κοινό ή να δώσετε ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα και αμέσως μπροστά σας να είναι από κάτω αρκετοί φωτογράφοι. Αυτό ενοχλεί, αποσπά την προσοχή!
Οι διευθυντές δεν μας προτιμούν ιδιαίτερα (εκτός αν χρειαστούν φωτογραφίες των «προστατευόμενων τους»). Ενδεχομένως να τραβήξουμε φωτογραφίες (και να τις δημοσιεύσουμε!) που δεν θα συμφωνούν με τη διεύθυνση (μη επιθυμητές πόζες των καλλιτεχνών, ορατά σημάδια ιδρώτα, επιθετική έκφραση κ.λπ.). Η διεύθυνση θέλει να ελέγχει τα πάντα, προκειμένου να αποτρέψει αρνητική δημοσιότητα (στην οποία συμπεριλαμβάνονται και μη επιθυμητές φωτογραφίες). Αυτό δεν είναι δυνατό για τους δημοσιογράφους· και γι' αυτό μας βλέπουν ως αναγκαίο κακό και όχι ως υποστηρικτές στην προβολή των καλλιτεχνών που βρίσκονται υπό σύμβαση.
Οι διοργανωτές θα ήταν ευχαριστημένοι αν δεν υπήρχαμε, γιατί κάνουμε «δουλειά» (σχετικά με οργανωτικά θέματα). Εξαιτίας μας, οι φωτογραφίες πρέπει να επεξεργαστούν και να ελεγχθούν, να δοθούν δικαιώματα πρόσβασης, να εκτυπώνονται και να διανέμονται πιστοποιητικά για την παραμονή στην «Χαράδρα» τύπου και πολλά άλλα.
Ακόμη και η ασφάλεια στην «Χαράδρα» μας βλέπει ως ενόχληση. Επειδή κάνουμε την εργασία τους, να διασφαλίζουμε την ασφάλεια, λίγο πιο περίπλοκη.
Και last, but not least ενοχλούμε – αθέλητα – και την απόλαυση των πολλών θεατών στο κοινό, τουλάχιστον αυτών στις πρώτες σειρές, όταν εμποδίζουμε την θέα τους. Ακόμη κι αν δεν εμποδίζουμε τη θέα σε κανέναν, για παράδειγμα επειδή η σκηνή είναι υψηλότερη, με τις αλλαγές θέσης μας κλπ., αποσπούμε την προσοχή από τα γεγονότα στη σκηνή.
Απεικόνιση 4.1: Culcha Candela στις 20 Αυγούστου 2011 στο Zeltfestival Ruhr στο Bochum/Witten. Εδώ είναι εμφανής η Χαράδρα τύπου, στην άλλη άκρη της οποίας ακόμη υπάρχουν μερικοί φωτογράφοι, ενώ εμείς οι υπόλοιποι έχουμε ήδη απομακρυνθεί από την ασφάλεια (ίσως πιο κατάλληλη θα ήταν η έννοια «αποματαιωθήκαμε»). Τράβηξα τη φωτογραφία, θα μπορούσε να πει κανείς, με το «τελευταίο αντίο», την τελευταία ευκαιρία για μια φωτογραφία από το σκηνικό. Και αμέσως μετά, τότε απομακρύνθηκαν και οι υπόλοιποι φωτογράφοι από την Χαράδρα.
Μερικές φορές επιτρέπεται στους φωτογράφους, μετά τα πρώτα τρία τραγούδια (όπου επιτρέπεται η φωτογράφιση), να παραμείνουν στο κοινό για το υπόλοιπο της συναυλίας. Ωστόσο, πάντα με την προϋπόθεση ότι η φωτογραφική μηχανή πρέπει να παραμείνει συσκευασμένη στην τσάντα. Nikon D3S με 4,0/24-120 mm-Micro-Nikkor, με χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 24mm. 1/60 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 4,0, ISO 3200.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann - www.jensbrueggemann.de)
Απεικόνιση 4.2: Όταν η σκηνή είναι ελάχιστα υψηλότερη από τη Χαράδρα τύπου, η οπτική γωνία για εμάς τους φωτογράφους είναι πιο ευνοϊκή, γιατί δεν πρέπει να τραβάμε όλες τις φωτογραφίες μας τόσο πολύ από κάτω. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο εμποδίζουμε σαφώς περισσότερο τους θεατές στις πρώτες σειρές από τη θέα των καλλιτεχνών. H-Blockx στις 31 Αυγούστου 2010. Nikon D3S με 2,8/24-70-mm-Micro-Nikkor, με χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 24mm. 1/200 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 2,8, ISO 5000.
(Φωτογραφία © 2010: Jens Brüggemann - www.jensbrueggemann.de)
4.1 Να δραττόμαστε ανεπαίσθητα
Για τους παραπάνω λόγους, είναι φυσικά συμφέρον να δραττόμαστε όσο πιο ανεπαίσθητα γίνεται στη Χαράδρα τύπου! Καθώς, τελικά, δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι είμαστε «προνομιούχοι» στο να παρακολουθούμε δωρεάν την εκδήλωση, τουλάχιστον για λίγο. Και μάλιστα σε μια εκλεκτή θέση, πολύ
Σχήμα 4.4: Πολλοί ενθουσιώδεις (πληρωμένοι!) οπαδοί (εδώ στη συναυλία Culcha Candela- στις 20 Αυγούστου 2011) βρίσκονται πίσω από εμάς, τους φωτογράφους της συναυλίας. Ανυπομονούν να δουν την εμφάνιση των ινδών τους, θέλουν να απολαύσουν τη συναυλία τους με τον δυνατότερο τρόπο. Είναι αυτονόητο ότι οι φωτογράφοι πρέπει να δρουν όσο το δυνατόν πιο διακριτικά στη γραβάτα!
Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, να μην κλείνουν άσκοπα την οπτική προς τη σκηνή και να αλλάζουν τη θέση τους συχνά, ώστε να μην είναι όλη την ώρα μπροστά στους ίδιους θεατές (και να περιορίζουν τη θέα τους - τουλάχιστον εν μέρει). Nikon D3S με 4,0/24-120-mm-Nikkor, με εστιακή απόσταση 24mm. 1/320 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 4,0, ISO 3200.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Συμπέρασμα: Αυτό είναι κάτι αυτονόητο, αλλά παρ' όλα αυτά, περιστασιακά παρατηρούνται φωτογράφοι που είναι αναιδείς και δεν σέβονται αυτό: Κατά τη φωτογράφιση στον τύφο τύφου, οι φωτογράφοι της συναυλίας πρέπει να δρουν όσο το δυνατόν πιο διακριτικά. Η συναυλία, που λαμβάνει χώρα στη σκηνή (και όχι μπροστά της), δεν πρέπει να διαταραχθεί. Για τους επαγγελματίες μουσικούς (και τη διοίκησή τους και τους διοργανωτές συναυλιών), το θέμα είναι να κερδίζουν τα προς το ζην. Γι' αυτό, η εμφάνιση πρέπει να διεξάγεται με τη δυνατότητα χωρίς ενοχλήσεις. Οι φωτογράφοι που τραβούν την προσοχή επηρεάζουν αρνητικά τους επαγγελματίες στην προσπάθεια να αποκτήσουν εισόδημα - και πιστεύω, είναι κατανοητό ότι αυτοί δεν το βρίσκουν αστείο.
Από την άλλη, οι θεατές θέλουν επίσης να παρακολουθήσουν ένα εξαιρετικό σόου. Θέλουν να περάσουν μερικές όμορφες ώρες και έχουν (πληρώσει ακριβά) γι' αυτό. Θέλουν να δουν τα ινδά τους ζωντανά στη σκηνή - και όχι φωτογράφους που αυτοπροβάλλονται.
4.2 Συμπεριφορά Συνεργασίας
Λόγω του ότι στον τύφο τύφου συνήθως υπάρχει σχετικά λίγος χώρος για τους φωτογράφους (και συχνά υπάρχουν ακόμη αρκετά "κρυφά εμπόδια" στο εσοθυτο θεωρούμενου άνευ φωτισμού δάπεδο), οι συνθήκες φωτισμού είναι τόσο δύσκολες και απρόβλεπτες (δείτε το προηγούμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κεφάλαιο 3.3) και επιπλέον η διάρκεια φωτογράφησης είναι πολύ περιορισμένη (συνήθως στα πρώτα τρία τραγούδια) (-πίεση χρόνου!), οι περισσότεροι φωτογράφοι συναυλιών νιώθουν τελείως "κυνηγημένοι", καθώς πρέπει να προλάβουν κάποιες επιτυχημένες φωτογραφίες ενώ βρίσκονται υπό τόσες δύσκολες συνθήκες.
Αυτή η πίεση είναι ακόμη μεγαλύτερη, όταν το εισόδημα προέρχεται από τη φωτογραφία και ο φωτογράφος δεν μπορεί να εμφανιστεί στη συντακτική ομάδα χωρίς ανταγωνιστικά (εκτυπώσιμα) αποτελέσματα.
Αυτό το συναίσθημα της πίεσης συχνά οδηγεί σε μια μεταμόρφωση του διαφορετικά τόσο φιλικού και προσηνούς, μερικές φορές ακόμη και ντροπαλού, φωτογράφου σε ένα "θηρίο" που αμύνεται την ελπιδοφόρα θέση του με χρήση των αγκών του και κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της συναυλίας καταλαμβάνει νέες θέσεις στην άκρη της σκηνής χωρίς σεβασμό προς τους άλλους φωτογράφους που ήδη φωτογραφίζουν εκεί.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή: Μια φιλική, συνεργάσιμη συμπεριφορά φέρνει περισσότερο από την 'τακτική του μονομάχου'. Συχνά βρίσκεστε περισσότερες από μια φορές στη ζωή (κάτι που ισχύει ιδιαίτερα στη θεματολογία της φωτογράφισης προσωπικοτήτων), και όταν συναντάτε συναδέλφους με τους οποίους είστε φιλικά συνδεδεμένοι στην αρχή της συναυλίας, είναι ευχάριστο, δεδομένου ότι δεν θα κοιταχτείτε άσχημα λόγω των χτυπημάτων από το φακό του γείτονά σας στο της, και πρέπει να φοβάται τώρα να είστε αυτός που δεν πρέπει να περιμένει σεβασμού από τους άλλους φωτογράφους.
Συμπέρασμα
Οπότε: Συμπεριφερθείτε συνεργάσιμα, τελικά πρόκειται για καλύτερο αποτέλεσμα από την αμετάκλητη συμπεριφορά! Και αν (όπως μου έχει συμβεί) πάρετε έναν επώδυνο χτύπημα από τον φακό του γείτονα στο κεφάλι, μην υποθέτετε αυτόματα ότι συνέβη επίτηδες. Μπορεί επίσης να συμβεί ότι ο (ή η) φωτογράφος ήταν τόσο εμπλεγμένος στη σύνθεση της εικόνας ώστε η δεύτερη μηχανή πήρε ακούσια μεγάλη πορεία κατά την αλλαγή της φωτικής σουτινόντας με το φακό.
Σχήμα 4.5: Αυτή η φωτογραφία ελήφθη κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισης των Sunrise Avenue στις 27 Αυγούστου 2012. Ενθαρρυντικοί οι δύο φωτογράφοι στο προσκήνιο, που αφήνουν αρκετό χώρο για να μπορεί ο καθένας από αυτούς να φωτογραφίσει άνετα. Ωστόσο, δεν πάντα οι συνθήκες φωτογράφησης στον τύφο είναι τόσο "άνετες" όπως εδώ: Συχνά υπάρχει έντονο, άβολο πλήθος. Σίγουρα κάθε φωτογράφος συναυλιών έχει πάρει τουλάχιστον μια φορά μια αγκώνια στο πλευρό ή έναν φακό στο κεφάλι ... Ακούσια φυσικά, αλλά αυτό δεν το καθιστά λιγότερο επώδυνο. Ωστόσο, τότε πρέπει να παραμείνετε
Συνηθισμένη σχέση σύμβασης:
Μουσικοί/Διευθυνόντα Σύμβουλο <-> Διοργανωτής συναυλιών <-> Φωτογράφοι συναυλιών
Πρέπει να σκεφτείτε ότι οι διοργανωτές συναυλιών εφαρμόζουν αυστηρά τις οδηγίες των μουσικών ή τους διευθυνόντα συμβούλους τους. Ή επιβάλλουν περαιτέρω κανονισμούς στους φωτογράφους για οργανωτικούς ή ασφαλείας λόγους. Σε περίπτωση παραβίασης, οι φωτογράφοι δεν μπορούν να το αναλάβουν αυτόματα επί της δικής τους ευθύνης, αλλά έτσι ζημιώνουν απευθείας τον διοργανωτή της συναυλίας. Και με αυτόν, τον άνθρωπο που κάποια στιγμή θα διοργανώσει ξανά συναυλίες και όπου εμείς φωτογράφοι θα ζητήσουμε ξανά (δωρεάν) ακρέτας...
Εικόνα 4.6: Tokio Hotel με τον τραγουδιστή Bill Kaulitz στις 5 Απριλίου 2007 στη Βαρσοβία. Η λέξη "fan" προέρχεται από το "fanatisch" και είναι σαφές ότι οι μουσικοί συχνά φροντίζουν να μην πλησιάζει το κοινό πολύ κοντά σε αυτούς, γιατί συχνά ενθουσιώδεις οπαδοί ανεβαίνουν στη σκηνή για να αγγίξουν το είδωλό τους, να του παραδώσουν προσωπικά ένα λούτρινο αρκουδάκι ή να τον αγκαλιάσουν. Κατά τη διάρκεια αυτών, ο καλλιτέχνης μπορεί να ξεφύγει από το σενάριο και η λεπτομερώς εκπονημένη εμφάνιση να διακοπεί. Για να αποφευχθεί αυτό, ο διοργανωτής της συναυλίας πρέπει να λάβει υπόψη του την αποτροπή των κινδύνων αυτών στο σχέδιο ασφαλείας του (και να τα εφαρμόσει ανάλογα στην πράξη). Και εμείς οι φωτογράφοι πρέπει να τηρούμε αυτό, καθώς η ασφάλεια και η άψογη εξέλιξη της εμφάνισης πρέπει να έχουν προτεραιότητα!
(Φωτογραφία © 2007: DAVIDS/Sven Darmer – www.svendarmer.de)
... (the rest of the text remains unchanged)
Συμπέρασμα σχετικά με το θέμα
Όταν οι υπεύθυνοι ασφαλείας δίνουν οδηγίες, πρέπει να τις ακολουθείτε χωρίς δισταγμό και χωρίς να συζητήσετε. Λόγω της τηλεπικοινωνιακής δικτύωσης των μελών της, η ασφάλεια διαθέτει περισσότερες πληροφορίες από εσάς, με αποτέλεσμα οι οδηγίες να έχουν συνήθως και (σχετικές με την ασφάλεια) βάσεις.
Εάν είστε καλός συνεργάτης στον τύγχανο τύπου, η ασφάλεια θα σας είναι ευμενής και θα είναι κατανοητή απέναντι στις ανάγκες μας.
Ένα σύντομο χαιρετισμό με μάτια και νεύμα κατά την είσοδο στον τύγχανο δημιουργεί μια χαλαρή ατμόσφαιρα και χαράσσει τον δρόμο για μια καλή συνεργασία.
Όταν και οι δύο πλευρές σεβαστούν το έργο της αντίστοιχης πλευράς και δεν την εμποδίζουν, αλλά την υποστηρίζουν ακόμη και στην αντιμετώπιση των προκλήσεων, τότε θα δημιουργηθεί και μια εταιρική σχέση, από την οποία και οι δύο πλευρές μπορούν να επωφεληθούν και πάλι στο επόμενο συναυλία.
Αντίθετα, οποιοσδήποτε δεν σέβεται στον τύγχανο, δεν ακολουθεί αμέσως τις οδηγίες της ασφάλειας και μάλιστα συζητάει, σίγουρα ποτέ δεν θα υποστηριχθεί και θα ενθαρρυνθεί στην εργασία του να δημιουργήσει εξαιρετικές φωτογραφίες συναυλιών.
4.5 Να δράτε προσεκτικά
Ο τύγχανος είναι συνήθως γεμάτος με εξοπλισμό εκδηλώσεων στην άκρη της σκηνής. Δεν βρίσκονται μόνο ηχεία εκεί, αλλά επίσης τεχνολογία φωτισμού και φυσικά πολλά καλώδια. Ιδανικά αυτά τα καλώδια είναι καλά κρυμμένα, αλλά έχω δει αρκετά συναυλίες όπου στην άκρη του τύγχανου, κοντά στη σκηνή, υπήρχε μπέρδεμα με τα καλώδια. Αυτοί οι κίνδυνοι ανατροπής μπορεί να είναι επικίνδυνοι, ειδικά επειδή στον τύγχανο συνήθως δεν υπάρχει φως και η χρήση φακού τσέπης για τους φωτογράφους απαγορεύεται συνήθως.
Εικόνα 4.10: Προσοχή σε θαλάσσια ακατανόητα! Εδώ τα καλώδια μεταξύ των ηχείων είναι εμφανή. Ωστόσο, η λήψη έγινε με υψηλή ευαισθησία ISO 3.200 και τη στιγμή που ο τύγχανος ήταν σχεδόν πλήρως άδειος ξανά. Κατά την συνωστισμένη περίοδο, όταν πολλοί φωτογράφοι συνωστίζονται στον τύγχανο, είναι εύκολο να παραβλέψετε καλώδια που κρέμονται ή βρίσκονται στο έδαφος. Ειδικά επειδή ως φωτογράφοι, λόγω του περιορισμένου χρόνου που διαθέτουμε, κινούμαστε στον τύγχανο με τη DSLR μπροστά στα μάτια και με κατευθυνόμενη προς τη σκηνή (έτοιμη για φωτογράφηση). Λοιπόν, να είστε προσεκτικοί, γιατί μια θραυσμένη αστράγαλος σημαίνει όχι μόνο πόνο, αλλά και απωλειά εργασίας για πολλές εβδομάδες ή ακόμα και μήνες!
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Επιπλέον, ειδικά όταν οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε ανοιχτούς χώρους ή σε σκηνές, είναι μερικές φορές εμφανείς και καθώς κατεβαίνουν στον τύγχανο, μπορεί να βρείτε λακούβες μέσα στον τύγχανο μέσα από τις οποίες κατευθύνονται τα καλώδια. Εκεί μπορείτε πολύ εύκολα να χάσετε την ισορροπία σας, να πατήσετε κάποιο καλώδιο ή ακόμα και να σπάσετε το πόδι.
Συμπέρασμα: Έτσι λοιπόν, είναι σημαντικό να είστε προσεκτικοί στον τύγχανο! Βεβαιωθείτε ότι αναχωρήσετε από τον τόπο της εκδήλωσης σαν να μην συνέβη τίποτα! Καλύτερα είναι να προσέχετε τυχόν κινδύνους ανατροπής από τη στιγμή που εισέρχεστε στον τύγχανο (συνήθως λίγο πριν αρχίσει η συναυλία, όταν ακόμα υπάρχει αρκετό φως στην αίθουσα). Σε αμφιβολία, οι φωτογράφοι πρέπει να κινούνται λίγο πιο αργά και με προσοχή – ακόμη και στην έκσταση της σύντομης διάρκειας της φωτογράφισης.
4.6 Να μην αφήνετε αντικείμενα στον τύγχανο
Λόγω της συνωστισμένης και ασαφούς κατάστασης στον τύγχανο τύπου, οι φωτογράφοι πρέπει να μην αφήνουν τίποτα πίσω, αλλά να έχουν όλα (εξοπλισμό, ρούχα κλπ.) πάνω τους. Αυτό μπορεί να ακουστεί αυτονόητο, όμως η πειρασμός είναι μεγάλος, για παράδειγμα να τοποθετήσετε την τσάντα φωτογραφίας για να μπορείτε να κινηθείτε καλύτερα (ελεύθερα). Ακόμη και τα ρούχα, συνήθως τα παλτά, αφήνονται γρήγορα, γιατί στην αίθουσα της συναυλίας συνήθως υπάρχει ζεστός, στενός αέρας, με αποτέλεσμα να ιδρώνετε ακόμα και με ένα μπλουζάκι, ακόμη και αν έχει αρνητική θερμοκρασία έξω.
Είναι συνιστώμενο να έχετε ένα όσο το δυνατόν μικρότερο, πιο επίπεδο τσαντάκι φωτογραφίας μαζί σας στη συναυλία και να το κρατάτε συνεχώς στην πλάτη σας. Δεν ενοχλεί τόσο σε περιστροφές ή αλλαγές τοποθεσίας.
Το καλύτερο θα ήταν φυσικά να μπορείτε να απαλλαγείτε εντελώς από την τσάντα ή τη βαλίτσα φωτογραφίας. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι θα πρέπει να εργάζεστε με δύο κάμερες που έχουν διαφορετικές εστιακές αποστάσεις, με τον κίνδυνο όμως ότι η κάμερα που κρέμεται από τον ώμο μπορεί να ενοχλεί ή να κινδυνεύει να λάβει χτύπημα και να υποστεί ζημ
