Λοιπόν, πριν από την προετοιμασία για το συναυλιακό έργο, σκεφτείτε τη ρύθμιση των τριών παραμέτρων φωτεινότητας χρόνου κλείστρου, διαφράγματος και ρύθμισης ISO, προσπαθήστε να καταλάβετε πώς θα είναι η φωτεινή κατάσταση στην αίθουσα της συναυλίας. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε είστε υποχρεωμένοι να τις κάνετε αυτές αμέσως πριν αρχίσετε τη φωτογράφηση, ακριβώς στην αρχή της συναυλίας στον τύπο.
9.1 Ισορροπία Λευκού
Τα αποχρώματα στο χρώμα των ή των κυρίαρχων προβολέων είναι ένα επιθυμητό αποτέλεσμα στις φωτογραφίες συναυλιών. Βασικά, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι λόγω αυτού η ισορροπία του λευκού δεν παίζει ρόλο. Αλλά αυτό δεν είναι εντελώς σωστό.
Ακόμα κι αν οι περισσότερες φωτογραφίες συναυλιών έχουν τη γοητεία του να είναι πολύχρωμες ή τουλάχιστον αρκετά πολύχρωμες, ένα λανθασμένο χρώμα (απόχρωση) τουλάχιστον στα πρόσωπα των καλλιτεχνών μπορεί να είναι αρκετά ενοχλητικό.
Εικόνα 9.1: Στα κλασικά και στα Schlager-συναυλίες, μια δυνατά χρωματισμένη lightshow είναι συνήθως απαράδεκτη. Εδώ, οι συνθήκες φωτισμού για εμάς τους φωτογράφους συναυλιών είναι πολύ πιο ευχάριστες, ειδικά επειδή η φωτιστική διάθεση δεν αλλάζει τόσο γρήγορα. Εδώ απεικονίζεται ένας εμφανώς κουρασμένος Udo Jürgens στη συναυλία του στις 23 Οκτωβρίου 2006, στο Μέγαρο Σμέλινγκ στο Βερολίνο.
(Φωτογραφία © 2006: DAVIDS/Sven Darmer – www.svendarmer.de)
Κυρίως για τους τεχνικούς φωτισμού, οι οποίοι ευθύνονται για την lightshow κατά την διάρκεια μιας συναυλίας, η κανόνας θα πρέπει να είναι να χρησιμοποιούν πολύχρωμους προβολείς από το πίσω, από το σκηνικό τμήμα, και από μπροστά, για τη φωτισμό των καλλιτεχνών, μόνο λευκό, ουδέτερο φως. Έτσι θα εξασφαλιζόταν ότι οι μουσικοί θα είναι εμφανείς και προσιτοί σε όλες τις φωτογραφίες.
Ωστόσο, οι περισσότεροι τεχνικοί φωτισμού δεν σκέφτονται τι θα θέλαμε εμείς οι φωτογράφοι και πώς το χρώμα των προβολέων που φωτίζουν τα πρόσωπα των μουσικών επηρεάζει τις φωτογραφίες μας. Αυτό διαφέρει σίγουρα για τις σημαντικές τηλεοπτικές εκπομπές μεγάλων ζωντανών συναυλιών· για τις περισσότερες συναυλίες όμως, πρέπει να υπολογίζουμε σε όλα - τουλάχιστον όσον αφορά τη φωτεινή κατάσταση.
Εικόνα 9.2: Στις περισσότερες ζωντανές συναυλίες, η εντυπωσιακή lightshow έχει σημαντικό ρόλο. Μερικά μέλη της μπάντας μπορεί να λάβουν χρωματισμένο φως. Αυτό δεν πρέπει απαραιτήτως να είναι ενοχλητικό, όπως και σε αυτή την φωτογραφία. Ωστόσο, για κοντινές πόζες των καλλιτεχνών συνήθως προτιμούμε ως φωτογράφοι κάτι πιο "ουδέτερο", λευκό φως, τουλάχιστον στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Η φωτογραφία δείχνει τον ντράμερ Iain Bayne κατά τη διάρκεια εργασίας. Συναυλία RUNRIG- στις 29 Αυγούστου 2012 στο Bochum/Witten, στο πλαίσιο του Zeltfestival Ruhr. Nikon D4 με 1,4/85-χιλιοστά-Nikkor. 1/250 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 2,2, ISO 2.500. Αυτόματη έκθεση με προτεραιότητα στο διάφραγμα (αυτόματη χρονοδιάταξη).
(Φωτογραφία © 2012: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Έτσι οι περισσότεροι φωτογράφοι συναυλιών μπορούν να πάρουν την προκαθαρισμένη αυτόματη ρύθμιση της ισορροπίας του λευκού. Αλλά αυτό έχει μειονεκτήματα, για αυτό σας συνιστώ μια διαφορετική προσέγγιση: Λειτουργήστε σε μορφή RAW! Έτσι η ισορροπία του λευκού μπορεί να αλλάξει και να προσαρμοστεί αργότερα.
Στη συνέχεια, αποφασίστε για μια συγκεκριμένη ισορροπία λευκού· είτε τεχνητό φως, είτε φως ημέρας, είτε μια χειροκίνητη σταθερή ρύθμιση. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι πάντα το σωστό και η αυτόματη ρύθμιση θα μπορούσε συχνά να δώσει καλύτερα αποτελέσματα. Έτσι έχετε το πλεονέκτημα ότι, όταν πρέπει να επεξεργαστείτε πολλές φωτογραφίες (με τα ίδια βήματα εργασίας), μπορείτε να πραγματοποιήσετε ακριβώς τα ίδια βήματα εργασιών για την προσαρμογή των χρωμάτων.
Εάν όλες οι φωτογραφίες μιας συναυλίας έχουν φωτογραφηθεί με την ίδια ισορροπία λευκού, η επεξεργασία της εικόνας μπορεί να είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό αυτοματοποιημένη (αποθήκευση εντολών ενεργειών στο Photoshop ως Ενέργειες!). Αντίθετα, αν όλες οι φωτογραφίες τραβηχτούν στη λειτουργία αυτόματης λειτουργίας, τότε οι φωτογραφίες θα ήταν διαφορετικές, κάτι που θα κάνει αδύνατη την επεξεργασία με σταθερές εντολές.
Εικόνα 9.3: Culcha Candela στη συναυλία στις 20 Αυγούστου 2011. Όταν το φως είναι υπερβολικά μαλακό για πορτρέτα, πρέπει να αναζητήσετε άλλες επιλογές. Εδώ αποφάσισα να εστιάσω περισσότερο στην συνολική κατάσταση της σκηνής, δηλαδή να φωτογραφίσω την ομάδα σαν σύνολο με τον φωτισμό της σκηνής. Οι φωτογράφοι πρέπει να είναι ευέλικτοι. Δεν πάντα οι συνθήκες είναι ιδανικές. Δεν πάντα μπορεί να φωτογραφίζετε αυτό που είχατε προγραμματίσει.
Αλ
Σημείωση: Μην αγχώνεστε λόγω του περιορισμένου χρόνου που έχετε στη διάθεσή σας! Διατηρήστε το κεφάλι σας ψύχραιμο, ελέγξτε τις φωτογραφίες που έχετε τραβήξει με την αυτόματη εμφάνιση εικόνων (η οποία μπορεί να ρυθμιστεί στο μενού της κάμερας, έτσι ώστε κάθε φωτογραφία να εμφανίζεται σύντομα και σε πλήρη οθόνη, χωρίς περιττές ενδείξεις όπως το Ιστόγραμμα κ.λπ.).
Σίγουρα είναι καλύτερο να φέρετε μετά τη συναυλία λίγες, αλλά χρήσιμες και όσο το δυνατόν καλύτερες φωτογραφίες στο σπίτι, αντί για πολλές κακές ή ακόμα και εντελώς άχρηστες!
Μην πανικοβάλλεστε αν στη μέση της συναυλίας δείτε ότι οι μέχρι τώρα τραβηγμένες φωτογραφίες είναι άχρηστες. Προσπαθήστε να σκεφτείτε ήρεμα για τον λόγο αυτό και να διορθώσετε τις ρυθμίσεις. Συχνά, από άθελά μου βρίσκει κανείς τον εαυτό του να παρεμβαίνει απαρατήρητα στις ρυθμίσεις της κάμερας στη βιαστική ατζούρα της πρεσβυτείας, που για παράδειγμα ρυθμίζει τον χρόνο κλεισίματος. Έτσι, μπορεί να τραβήξετε φωτογραφίες όχι με τον προηγουμένως ρυθμισμένο χρόνο κλεισίματος, αλλά ξαφνικά με έναν πολύ μεγαλύτερο, με αποτέλεσμα την ασάφεια και το τράκα-τα κίνησης (όταν αυτός είναι σαφώς υπερβολικά μεγάλος για συναυλιακές φωτογραφίες).
Ή κατά λάθος μπορεί να μεταφερθεί ο διακόπτης από αυτόματη εστίαση σε χειροκίνητη εστίαση και όλες οι λήψεις να είναι ασαφείς (κάτι που θα παρατηρούσατε φυσικά σε κανονικές και τηλεφακικές εστιακές αποστάσεις, αλλά όχι απαραίτητα σε ευρείες γωνίες).
Επίσης, μπορεί να συμβεί να έχετε ρυθμίσει την ρύθμιση έκθεσης σε για παράδειγμα +2 για μια συγκεκριμένη συνθήκη φωτισμού και στη συνέχεια να ξεχάσετε να την αφαιρέσετε με την περαιτέρω εξέλιξη της συναυλίας σε διαφορετικές συνθήκες, με αποτέλεσμα όλες οι λήψεις να είναι ελπιδοφόρα υπερεκτοπίας.
Υπάρχουν πολλές πιθανές λάθος ρυθμίσεις της κάμερας, και γι' αυτό ένας γρήγορος έλεγχος κάθε λίγα λεπτά στο οθόνη της κάμερας είναι απαραίτητος για τους φωτογράφους σε συναυλίες! (Έχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι φωτογράφοι στον παρορμητικό παλμό της συναυλίας ξέχασαν αυτό και έφυγαν από την πρεσβυτεία με εντελώς άχρηστες φωτογραφίες).
Εικόνα 9.5: Η Indie-Rock μπάντα Mega! Mega! με τον τραγουδιστή και frontman Antonino Tumminelli σε συναυλία στο Bochum Total στις 12 Ιουλίου 2013. Αν εμφανίσω γρήγορα και αυτόματα, χωρίς να πιέσω άλλα κουμπιά, τις τραβηγμένες φωτογραφίες, εξοικονομώ χρόνο στον έλεγχο των εικόνων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στο χώρο της συναυλιακής φωτογραφίας, καθώς σπάνια έχει κανείς χρόνο σε αφθονία. Ένας μεγάλος καμερονηφός με πολύ καλή ανάλυση αποτελεί λοιπόν ένα σημαντικό κριτήριο αγοράς για τους φωτογράφους συναυλιών! Nikon D800 με 2,8/70-200-mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση στα 125mm. 1/320 δευτερόλεπτο, διάφραγμα 3,5, ISO 800.
(Φωτογραφία © 2013: Jens Brüggemann - www.jensbrueggemann.de)
9.3 Ρυθμίσεις Αυτόματης Εστίασης
Μπορεί να είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, αλλά πριν από λίγο καιρό οι φωτογράφοι έπρεπε να εστιάζουν χειροκίνητα. Ο αυτόματος εστιασμός σε φωτογραφικές μηχανές εν καιρώ εισάγεται σαν χαρακτηριστικό εξοπλισμού: το 1981 στην Pentax ME F και το 1983 στη Nikon F3 AF (η οποία είχε τον προχώρημένο ολόκληρο φωτογράφησης και φυσικά λειτουργούσε μόνο σε συνδυασμό με λίγοι ειδικοί φακοί οι οποίοι υποστήριζαν την αυτόματη εστίαση).
Στα τέλη του 1980, η ρύθμιση της φωτογραφικής μηχανής για να εστιάζει αυτόματα καθιστά πλέον πρακτική μας. Και η ικανότητα πολλών συστημάτων αυτόματης εστίασης να εστιάζουν ακόμη και σε πολύ χαμηλές συνθήκες φωτισμού γρήγορα αποτελεί εντύπωση και είναι σημαντική ειδικά για τους φωτογράφους συναυλιών. (Έτσι λειτουργεί ο αυτόματος εστιασμός στη Nikon D4 που χρησιμοποιώ ακόμα μέχρι και με -2 EV). Ωστόσο, το καλύτερο AF-μέτρο δεν βοηθά, αν δεν χρησιμοποιείται σωστά από τον χρήστη. Εδώ ξανά ισχύει η αρχή ότι ο φωτογράφος πρέπει να γνωρίζει ακριβώς τι κάνει η κάμερά του. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα: Πολλοί (συναυλιακοί) φωτογράφοι δεν χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο πεδίο αυτόματης εστίασης, αλλά αφήνουν την κάμερα να επιλέξει ποιο από τα 51 πεδία προσδιορισμού εστίασης θα χρησιμοποιήσει.
Ειδικά όταν φωτογραφίζουμε από την πρεσβυτεία (προς τα επάνω) προς τη σκηνή, αυτό μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα, γιατί η κάμερα χρησιμοποιεί το πεδίο αυτόματης εστίασης που εντοπίζει το σημείο στο σκηνικό που βρίσκεται κοντά της.
Αλλιώς εκφρασμένο: Στο κοντινότερο σημείο εστιάζεται. Λόγω της χαμηλότερης θέση όταν είμαστε στον πρεσβυτεία, αυτό συνήθως (ανάλογα με τη σύνθεση της εικόνας φυσικά) είναι το μηρός του καλλιτέχνη, το σώμα της κιθάρας ή ένα ηχείο που βρίσκεται στα περιθώρια της σκηνής, ή το μικρόφωνο σταντ που βρίσκεται μπροστά από τον κα
Αυτόματη εστίαση (-προσοχή) και έλεγχος έκθεσης (Spot μέτρηση) μπορούν επίσης να συνδυαστούν: Χρησιμοποιώντας τη Spot μέτρηση ως μέθοδο μέτρησης έκθεσης και ένα μοναδικό πεδίο αυτόματης εστίασης για εστίαση, η έκθεση μετριέται σημείο προς σημείο όπου βρίσκεται το επιλεγμένο πεδίο αυτόματης εστίασης.
Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο ιδιαίτερα στη φωτογραφία συναυλιών όταν το πρόσωπο του καλλιτέχνη πρέπει να απεικονιστεί με σωστή έκθεση (και εστίαση), ενώ υπάρχει διαφορετικός φωτισμός στο παρασκήνιο (όπου συχνά έντονα πολύχρωμα προβολείς δημιουργούν έντονο φως αντίστασης).
Ωστόσο, επίσης είναι πιθανή και σχετικά συχνά παρουσιαζόμενη η αντίθετη κατάσταση στη φωτογραφία συναυλιών: Ο τραγουδιστής βυθίζεται σε έντονο φως, ενώ τα φώτα στο παρασκήνιο είναι σβηστά και η σκηνή καταπνέεται από βαθύ μαύρο. Όταν οι μουσικοί είναι επίσης, όπως συχνά συμβαίνει, εντελώς ντυμένοι σε μαύρο, αυτή η μέθοδος (Μονόσημη αυτόματη εστίαση σε συνδυασμό με Spot μέτρηση) είναι η μοναδικά λογική προσέγγιση.
Εικόνα 9.7: Μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση: Ο καλλιτέχνης φοράει κυρίως μαύρα ρούχα, το φωτισμένο μέρος της σκηνής είναι ανάποδα αστραπιαία και βρίσκεται επίσης σε πλήρη σκοτάδι. Ο τραγουδιστής φωτίζεται, αλλά λόγω των μαύρων ρούχων μια συνηθισμένη μέθοδος μέτρησης έκθεσης όπως η Ολοκληρωτική μέτρηση θα αποτύχει (οι μετρητές έκθεσης των φωτογραφικών μηχανών είναι βαθμονομημένοι σε μια μέση γκρι αξία). Αποτέλεσμα θα ήταν ένα υπερεκθετικό φωτογραφία, όπου τόσο τα ρούχα όσο και το παρασκήνιο θα εμφανίζονταν γκρι (και έτσι υπερβολικά φωτεινά), ενώ το πρόσωπο του τραγουδιστή θα ήταν υπερβολικά υπερεκθετικό.
Μια τέτοια κατάσταση αντιμετωπίζεται καλύτερα με τον συνδυασμό της μονόσημης αυτόματης εστίασης σε συνεργασία με τη Σποτ μέτρηση. BAP με τον τραγουδιστή Wolfgang Niedecken στη συναυλία στις 24 Αυγούστου 2011. Nikon D3S με 4,0/24-120-mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 44mm. 1/200 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 4,0, ISO 3.200.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
9.4 Ρυθμίσεις Φωτογραφικής Μηχανής: Αυτόματη Έκθεση
Η χρήση των αυτοματισμών έκθεσης της μηχανής έχει μεγάλα πλεονεκτήματα όχι μόνο στη φωτογραφία συναυλιών: Ο φωτογράφος αφήνει κάτι τόσο βανάλιο όσο η (ελπίζουμε σωστή) έκθεση της λήψης στη μηχανή, για να μπορέσει να επικεντρωθεί καλύτερα στο θέμα, στη σύνθεση της εικόνας και στο να πιάσει τη σωστή στιγμή. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση, αν διεξάγεται χωρίς κριτικότητα, κρύβει και κινδύνους.
Εικόνα 9.8: SEEED με τον τραγουδιστή Pierre Baigorry γνωστό ως Peter Fox στο προσκήνιο στη συναυλία στην Wuhlheide στο Βερολίνο στις 22 Αυγούστου 2013. Σε θέματα όπως το εδώ δείχνεται, είναι σημαντικό ο φωτογράφος να μην βασίζεται τυφλά στους συνδυασμούς χρόνου-διαφράγματος-ISO που προτείνει η αυτόματη λήψη της μηχανής, αλλά να σκέφτεται και να πραγματοποιεί – όταν είναι αναγκαίο – μια Ρύθμιση Έκθεσης.
Εδώ θα είχε οδηγήσει σε έντονη υποέκθεση, καθώς μεγάλα μέρη της εικόνας έχουν φωτεινά φώτα και φως ομίχλης, που θα είχε αλλοιώσει την μέτρηση έκθεσης. Ένα Ρύθμιση Έκθεσης 1-2 διαβαθμίσεων στο διάφραγμα όμως φέρνει το επιθυμητό (σωστώς φωτισμένο) αποτέλεσμα. Canon EOS-1D Mark IV με EF 2,8/24-70mm στην χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 32mm. 1/200 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 6,3, ISO 1.250.
(Φωτογραφία © 2013: DAVIDS/Sven Darmer – www.svendarmer.de)
Συμπέρασμα
Οι αυτοματισμοί έκθεσης των μηχανών είναι βαθμονομημένοι σε μια μέση γκρι αξία (μέση αξία φωτεινότητας). Όταν φωτογραφίζουμε θέματα που αποκλίνουν από αυτό, υπάρχει υποέκθεση (σε πολλά φωτεινά σημεία στην εικόνα, π.χ. αντιφοτισμός προβολέων) ή υπερεκθέτηση (σε πολλά σκοτεινά σημεία στην εικόνα, π.χ. μαύρα ρούχα και μαύρο παρασκήνιο). Πρέπει λοιπόν να παρεμβαίνουμε διορθωτικά όταν παρατηρούμε ότι υπάρχουν υπερβολικά φωτεινά ή σκοτεινά σημεία στην εικόνα που εμποδίζουν τη σωστή έκθεση (σωστώς σχετικά με τμήματα της εικόνας που είναι σημαντικά, όπως για παράδειγμα τα πρόσωπα των καλλιτεχνών). Η Ρύθμιση Έκθεσης (επίσης Ρύθμιση Συν του Μείον λεγόμενη) δεν είναι τυχαία σε πολλά μοντέλα φωτογραφικών μηχανών σε ένα προβεβλημένο, εύκολα προσβάσιμο σημείο κοντά στο κουμπί σκαναρίσματος. Αποτελεί ένα πολύ σημαντικό, σχεδόν αναγκαίο χαρακτηριστικό των επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών.
9.4.1 Αυτόματη ISO;
Απόλυτα μη συνιστάται η χρήση της Αυτόματης ISO. Εδώ ο χρόνος και η διάφραγμα ρυθμίζονται χειροκίνητα, ενώ η μηχανή ψάχνει την κατάλληλη τιμή ISO για να προσαρμόσει σωστά την έκθεση της λ
Έχω διαπιστώσει ότι ένα σωστή έκθεση στα ISO 3.200 φαίνεται καλύτερη από μια υποέκθεση, για παράδειγμα ενός ολόκληρου διαδοχικού διαφράγματος (με την ίδια τιμή ISO). Ο θόρυβος εικόνας είναι χαμηλότερος στην πρώτη περίπτωση σε σχέση με την υποέκθεση · τουλάχιστον στην υποέκθεση η εικόνα είναι πιο ορατή στις πιο σκοτεινές περιοχές. Επομένως, ενδέχεται να είναι πιο σκόπιμο να φωτογραφίσετε με μια υψηλότερη τιμή ISO (σωστά εκθέτοντας) παρά με μια χαμηλότερη τιμή ISO με ταυτόχρονη υποέκθεση. Culcha Candela στη συναυλία στις 20 Αυγούστου 2011. Nikon D3S με 4,0/24-120mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 82mm. 1/500 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 5,0 ISO 3.200.
(Φωτογραφία © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Συμπεράσματα για το θέμα
Η αυτόματη ρύθμιση ISO δεν είναι κατάλληλη όταν ο φωτογράφος δίνει σημασία στην υψηλή τεχνική ποιότητα των φωτογραφιών του. Μπορούν να επιλεγούν τιμές ISO από την κάμερα που είναι τόσο υψηλές, ώστε το θόρυβος της εικόνας στη φωτογραφία να είναι ενοχλητικό.
9.4.2 Προγραμματισμός, Χρόνος ή Διάφραγμα;
Κατά βάση δεν έχει μεγάλη σημασία ποια αυτόματη ρύθμιση δίνεται προτεραιότητα. Είναι σίγουρα και μια υπόθεση συνήθειας τι χρησιμοποιούμε ως συσκευή καταγραφής στις συναυλίες, ή μια ζήτηση για στυλ φωτογραφίας. Με όλες τις τρεις αυτόματες ρυθμίσεις μπορούν να επιτευχθούν καλά αποτελέσματα.
Κρίσιμο είναι, όπως αναφέρθηκε ήδη, να συνεχίζει ο φωτογράφος να σκέφτεται ακόμη και σε περίπτωση χρήσης μίας από τις αυτόματες ρυθμίσεις της φωτογραφικής μηχανής, να ελέγχει δηλαδή αν η αυτόματη ρύθμιση έκθεσης πραγματικά βρήκε τη σωστή έκθεση ή αν χρειάζεται διορθωτική παρέμβαση από πλευράς του φωτογράφου.
Ο προγραμματισμός είναι καλά κατάλληλος για γρήγορες λήψεις, καθώς ο φωτογράφος έχει απλά αποφασίσει (εκ των προτέρων) για μια τιμή ISO και την έχει ρυθμίσει, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχεί στη διάρκεια της λήψης για συγκεκριμένο χρόνο κλείστρου ή διάφραγμα. Όσοι επιθυμούν περισσότερη επίδραση, για παράδειγμα στη σύνθεση της εικόνας, θα προτιμήσουν μια διαφορετική αυτόματη ρύθμιση έκθεσης.
Όσοι αγαπούν το παιχνίδι μεταξύ εστίασης και ασάφειας και φωτογραφίζουν πορτρέτα καλλιτεχνών με τρόπο που μόνο το πρόσωπο είναι εστιασμένο και ο φόντος είναι ασαφής, θα προτιμήσουν το χρονορρύθμιση. Εδώ, με προκαθορισμένη τιμή ISO, ορίζεται επίσης το διάφραγμα (ρυθμίζεται). Η αυτόματη ρύθμιση έκθεσης επιλέγει τότε το κατάλληλο χρόνο κλείστρου που οδηγεί σε σωστή έκθεση.
Εικόνα 9.10: Blackmail με τον τραγουδιστή Mathias Reetz στις 12 Ιουλίου 2013 σε συναυλία. Μου αρέσει να απομονώνω τον κύριο πρωταγωνιστή από το φόντο, ενώ χρησιμοποιώ μια (σχεδόν) ανοιχτή διάφραγμα (και εξ αυτού προκύπτει χαμηλή εστιακή βάθος) γεγονός που προκαλεί την ασάφεια του φόντου. Το αποτέλεσμα είναι πιο εντυπωσιακό, όταν η απόσταση από την κάμερά μου στον πρωταγωνιστή είναι όσο το δυνατόν μικρότερη και η απόσταση από τον πρωταγωνιστή στο φόντο όσο το δυνατόν μεγαλύτερη. Κρίσιμη είναι η επιλογή του βάθους εστίασης μέσω της ρύθμισης του διαφράγματος, γι' αυτό η χρονορρύθμιση αποτελεί την καλύτερη επιλογή εδώ. Nikon D800 με 2,8/70-200mm-Nikkor στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 155mm. 1/320 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 3,5, ISO 800. Χρονορρύθμιση (προτεραιότητα διαφράγματος).
(Φωτογραφία © 2013: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Εάν κάποιος φωτογράφος στις συναυλίες επιθυμεί να φωτογραφίσει με μια συγκεκριμένη σύντομη χρόνη κλείστρου, αυτό οφείλεται είτε σε χρήση βαριών φακών είτε σε διαρκή κίνηση του καλλιτέχνη στη σκηνή. Ή και τα δύο. Lena Meyer-Landrut στις 3 Αυγούστου 2013 στα RS2-Radiokonzert στην Wuhlheide του Βερολίνου.
Canon EOS-1D X με EF 2,8/70-200mm στη χρησιμοποιούμενη εστιακή απόσταση 135mm. 1/320 δευτερόλεπτα, διάφραγμα 5,0, ISO 320. Προτεραιότητα διαφράγματος (χρονορρύθμιση).
(Φωτογραφία © 2013: DAVIDS/Sven Darmer – www.svendarmer.de)
9.4.3 Ή μηχανικές ρυθμίσεις;
Η χειροκίνητη ρύθμιση του χρόνου κλείστρου, διαφράγματος και του ISO απαιτεί τα φωτιστικά συστήματα να μην διακυμάννονται, αλλά να παραμένουν σταθερά. Σε σταθερά φωτιστικά συστήματα, όπως συναντούνται συχνότερα στη φωτογραφία συναυλιών κλασικής, jazz και Schlager, μπορούν να επιτευχθούν συχνά οι καλύτερες επιδόσεις. Φυσικά, η προϋπόθεση είναι ότι ο φωτογράφος έχει καθορίσει τη σωστή έκθεση από την αρχή (καθοδηγούμενος από τα αποτελέσματα της αυτόματης ρύθμισης της κάμερας, πιθανά με μέτρηση στίγματος).
Εικόνα 9.12: Ο φωτογράφος παρακολουθεί να είναι το φως που φωτίζει τον καλλιτέχνη σταθερό. Ακόμη και αν φωτεινά φώτα στο φόντο αλλάζουν εναλλάξ, είναι ασήμαντο
