Οδηγός πρακτικής Cinema 4D: Μοντελοποίηση 3D και φωτισμός διαστημικού σταθμού

Πώς λειτουργεί ένας χώρος; Είτε πρόκειται για το σιδηροδρομικό σταθμό, ένα δωμάτιο στο στυλ της νεωτερικής περιόδου ή ένα δωμάτιο στο διάστημα - ο χώρος θα πρέπει να σκεφτεί κανείς από μέσα προς τα έξω. Συνεπώς, δεν ξεκινάμε με τους τοίχους, αλλά με ένα τμήμα ενός τμήματος του χώρου. Από αρκετά τέτοια τμήματα, κατασκευάζεται πρώτα το τμήμα, και από εκεί ο χώρος, που στήνεται σιγά-σιγά.

Η λογική του χώρου πρέπει να έχει υψηλή προτεραιότητα από την αρχή. Σε αυτό το βίντεο κατασκευάζουμε μία περίγραψη γύρω από τους δύο κύβους από ένα spline και ένα αντικείμενο εξώθησης. Το σημαντικό είναι ότι η περίγραψη έχει μια σκιώδη ρωγμή, ώστε να γίνει αντιληπτό ως λειτουργικό στοιχείο. Με την ενεργοποίηση του SSAO (νεό στην R18), η ρωγμή γίνεται εύκολα αντιληπτή ήδη στον viewport.

Οι χώροι δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι γωνιώδεις ή ακόμα και ορθογώνιοι. Γι' αυτό χρησιμοποιείται ένα κλίστο επίπεδο ως σύνδεσμος μεταξύ του μέχρι τώρα δημιουργημένου στοιχείου και της μελλοντικής οροφής, στην οποία γίνεται μια ανοίγματα. Έτσι πλησιάζουμε στον στόχο να συνδυάσουμε πολλά λειτουργικά στοιχεία σε έναν χώρο και να τον κάνουμε να φαίνεται τεχνικά προηγμένος.

Για τη δημιουργία των πιο πολύπλοκων μορφών, η μονάδα δωματίου που έχει ήδη δημιουργηθεί προσδιορίζεται και συνδέεται με ένα παράθυρο. Σημαντικό στοιχείο: τα παράθυρα σε οχήματα ή αεροσκάφη έχουν συνήθως στρογγυλεμένες γωνίες, ώστε οι επιβάρυνσεις να μην εμφανίζονται σημειακά, αλλά να κατανέμονται σε μια κυρτή επιφάνεια. Το στοιχείο του παραθύρου το δημιουργούμε από δύο splines που συνδέονται και υπαγάγονται σε ένα αντικείμενο εξώθησης.

Η πολυπλοκότητα του παραθύρου είναι ακόμη πολύ χαμηλή. Έτσι δημιουργείται ένα είδος σφράγισης, του οποίου την κατεύθυνση παράγουμε απευθείας από τις ακμές του παραθύρου. Αυτή η τεχνική είναι μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες για να προσαρμόσουμε νεοδημιουργημένα αντικείμενα σε υπάρχοντα αντικείμενα.

Η δημιουργία της βάσης του δαπέδου δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητική, όπου μπορείτε να σκεφτείτε εύκολα ένα δικό σας σχήμα κατά τη δημιουργία του spline. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στη χρήση του νέου εργαλείου κοπής. Αυτό έχει ανατεθεί με πολλές νέες λειτουργίες, οι οποίες μπορούν να ανακαλυφθούν κατά κύριο λόγο μέσω δοκιμών. Ωστόσο, πιθανώς οι κλασικές τεχνικές κοπής να παραμείνουν οι πιο σημαντικές.

Ο διαιρητής λειτουργίας είναι ένα κόλπος που επιτρέπει την υλοποίηση της μεταγενέστερης τμήμα, χωρίς να το κάνει να φαίνεται βαρετό. Αποτελείται από έναν απλό σπλάιν που εξωθείται και γίνεται στρογγυλός. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε το προκατασκευασμένο σπλάιν είτε να χρησιμοποιήσετε ένα δικό σας σχέδιο.

Το σχέδιο φωτισμού προβλέπει τη συνδυασμό μερικών αρκετά απλών φωτιστικών οροφής με τον εντυπωσιακό φωτισμό διαστήματος. Κατά τη δημιουργία του φωτισμού εσωτερικών χώρων, χρησιμοποιείται μια προεπιλεγμένη επιλογή και το πραγματικά θρυλικά καλό Bevel-Deformer, που επιτρέπει την παραμόρφωση αντικειμένων με μη-απολεστικό τρόπο προσδίδοντας τους στρογγυλεμένες γωνίες.

Καθώς μέχρι στιγμής κατασκευάσαμε μόνο ένα μέρος του δωματίου, μπορούμε να το ολοκληρώσουμε αυτό το τμήμα μέσω του συμμετρικού αντικειμένου, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο τμήμα του δωματίου. Μπορείτε να ακολουθήσετε την πρότασή μου ή να αφήσετε ελεύθερη τη φαντασία σας και να σχεδιάσετε μία εντελώς διαφορετική αρχιτεκτονική. Το δωμάτιο σας μπορεί να γίνει μεγαλύτερο ή μικρότερο, μπορείτε να τοποθετήσετε το τμήμα είτε ακτινικά είτε διαγώνια. Σημαντική είναι η κάμερα και ο εστιακός μήκος της, τα οποία θα δημιουργήσουμε και θα αλλάξουμε σε αυτό το βίντεο.

Το στοιχείο σύνδεσης είναι ένα λεπτομέρεια που ενσωματώνεται στο ταβάνι. Γι’ αυτό υπάρχει μόνο μια φορά και πρέπει να είναι αξονικά συμμετρικό. Γι' αυτό τα μεμονωμένα σημεία των βάσεων του spline πρέπει να ευθυγραμμιστούν μέσω του διαχειριστή δομών πριν τα τοποθετήσετε σε ένα εργαλείο εξώτασης για τη δημιουργία του στοιχείου.

Για να δώσουμε μια πιο τεχνική όψη στο στοιχείο της οροφής, ενσωματώνουμε ένα σύνολο προβολέων προβολής. Γι' αυτό απαιτείται λίγη σκέψη, διότι μόνο έτσι υπάρχει η δυνατότητα να διανείμουμε σωστά τις τρεις δίσκους με snap και να τους συνδέσουμε πολύγωνικα με ένα στοιχείο κύβου. Μέχρι την έκδοση R15 γίνεται με το εργαλείο γέφυρας, από την R16 με τη στυλό πολύγωνου.

Το έδαφος της σκηνής μας αποτελείται από ένα επίπεδο, όχι από τον κλασικό 3D πυθμένα. Το επίπεδο μας επιτρέπει να επιλέγουμε και να εξάγουμε ένα τμήμα. Σε περίπτωση που σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε το φυσικό renderer, πρέπει να κλιμακώσουμε ολόκληρο το έργο, γιατί μόνο έτσι θα λάβετε το αναμενόμενο εστίασμα βάθους όταν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα διαφράγματα. Σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε πώς να το κάνετε.

Όσο πιο γεμάτη και πολύπλοκη γίνεται μια σκηνή, τόσο πιο δύσκολο είναι να την κινηθείτε στον viewport. Ωστόσο, καθώς συνήθως εργάζεστε σε λεπτομέρειες και όχι σε ολόκληρη τη σκηνή, θα πρέπει να αντιστοιχίσετε τα μεμονωμένα στοιχεία σε αντίστοιχα επίπεδα. Έτσι, μπορεί να απεικονιστεί και να επεξεργαστεί μόνο το μέρος της γεωμετρίας που απαιτείται αυτή τη στιγμή - τα "περιττά" κομμάτια της γεωμετρίας είναι απενεργοποιημένα και δεν χρειάζεται να μετακινούνται.

Υπάρχουν ατελείωτοι διαφορετικοί τρόποι να τοποθετηθεί το φως. Για να πάρετε μια εικόνα, ποια είδους φωτισμός και κατεύθυνση φωτός θα μπορούσε να ταιριάζει στη σκηνή μας, σας δείχνω σε αυτό το βίντεο διαφορετικές φωτιστικές καταστάσεις. Δεν πρέπει απαραίτητα να αποφασίσετε για μία, γιατί μπορείτε απλά να συνδυάζετε διαφορετικούς τύπους φωτισμού. Σημαντικό είναι ότι το φως πρέπει να δημιουργεί την επιθυμητή ατμόσφαιρα και να ταιριάζει στη λογική της εικόνας.

Η φωτισμός μέσω πολυγώνων που έχουν υλικό που εκπέμπει φως απαιτεί απαραιτήτως τη χρήση της Παγκόσμιας Φωτισμού. Όμως οι προεπιλεγμένες ρυθμίσεις συνήθως δεν εξασφαλίζουν μια αρκετά φωτεινή σκηνή. Σε αυτό το βίντεο μπορείτε να μάθετε ποιες επιλογές έχετε για να φωτίσετε τη σκηνή και πόσο εντυπωσιακά διαφορετικά μπορούν να επηρεάσουν αυτές οι επιλογές.

Για να γίνει αντιληπτός ο εξωτερικός χώρος, δηλαδή το διάστημα, χρειαζόμαστε μια επιπλέον πηγή φωτός. Αυτή θα πρέπει, όπως μια ηλιακή, να μπορεί να ελεγχθεί ακριβώς με μια απομάκρυνση, οπότε αποφασίζω για μια κυκλική πηγή φωτός. Το άτυπο: Ήδη στον προβολέα μπορείτε να κάνετε κλικ στη σκιά που βγάζει, έτσι μπορείτε να τοποθετήσετε και να ρυθμίσετε γρήγορα και εύκολα την πηγή φωτός.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για τη δημιουργία shader. Μια κλασική επιλογή είναι η δημιουργία στο Photoshop. Η εργασία αυτού του shader είναι να παρέχει στους τοίχους μια σχεδόν αντιληπτή δομημένη επιφάνεια, που όμως δίνει στο μάτι μια είδη υποστήριξη. Η δημιουργία στο Photoshop είναι εύκολη, το αρχείο PSD προστίθεται στα κανάλια του χρώματος και της ψηφιακής υψόμετρης.

Στο φάκελο tex βρίσκεται μια σειρά υλικών, με τα οποία μπορείτε να παίξετε. Σε αυτό το βίντεο ασχολούμαστε με την κανονική διαδικασία. Θα μάθετε πώς να φορτώνετε υλικά, να τα αντιστοιχείτε και να τα ανακλάτε ή να τα κατακλώνετε αναγκαίο. Επίσης, τα επίπεδα των υλικών μπορούν να ανοίξουν και να επεξεργαστούν με διπλό κλικ στο Photoshop.

Μέσω της ετικέτας χρωμάτων κορυφής, μπορείτε να ζωγραφίσετε χρώματα και κανάλια αλφα κατευθείαν στη γεωμετρία. Απλά πρέπει να τοποθετήσετε την ετικέτα πίσω από το επιθυμητό αντικείμενο στον διαχειριστή αντικειμένων, να πείτε στην ετικέτα εάν θέλετε να ζωγραφίσετε χρώματα, ένα κανάλι alpfa ή και τα δύο, και μπορεί να ξεκινήσει.

Η ετικέτα χρωμάτων-κορυφών επιτρέπει την εφαρμογή του χρώματος, αλλά το χρώμα παραμένει αόρατο κατά την απόδοση. Για να είναι ορατό, πρέπει να τοποθετήσετε το αρχικό υλικό σε ένα shader επιπέδου, να του αναθέσετε έναν Vertex-Map εφέ και να σύρετε το Vertex-Map στο αντίστοιχο παράθυρο. Έτσι συνδέετε το shader και το χάρτη και κάνετε το υλικό και το χρώμα ορατά.

Δεν πάντα θέλει κάποιος απλώς να ζωγραφίσει ένα χρώμα. Αν θέλετε να έχετε ένα διαφορετικό υλικό αντί για ένα χρώμα, ρυθμίζετε το "κανάλι απόλυτης διαφάνειας" στον ετικέτα χρωμάτων κορυφής. Αυτό καθορίζεται μέσω ενός shader επίπεδου, όπως έχει γίνει προηγουμένως. Όταν ζωγραφίζετε στη γεωμετρία, μπορείτε να κάνετε ορατό το νέο υλικό (λευκό) ή να το αφαιρέσετε (μαύρο).

Πράγματι, η εντολή υλικού μέσω του καναλιού άλφα λειτουργεί αρκετά καλά, αλλά οι ακμές μεταξύ των υλικών φαίνονται πολύ τεχνητές. Μπορείτε να το αλλάξετε ακολουθώντας προσεκτικά το βίντεο και προσθέτοντας τη λειτουργία "Κανάλι", διότι είναι σε θέση να εμφανίζει τις ακμές με πιο έντονο και οργανικό τρόπο.

Από την έκδοση R18, το Cinema 4D έχει άμεση σύνδεση με το πρόγραμμα Substance. Το ωραίο είναι: Δεν χρειάζεται να έχετε το Substance μόνοι σας, αλλά παρ' όλα αυτά έχετε πρόσβαση σε εκατοντάδες Shaders που παρέχουν άλλοι χρήστες στο Substance-Forum. Το Cinema 4D "μεταφράζει" τους Shaders σε native υλικά C4D, ενώ οι επιλογές ρύθμισης του Substance παραμένουν κατά κύριο λόγο.

Συνολικός φωτισμός, Περιβαλλοντική σκίαση και Εφέ φθοράς είναι τα πιο σημαντικά εφέ απόδοσης που χρειαζόμαστε. Επιπλέον, θα σας δώσω μια σειρά από συμβουλές, όπως τη δημιουργία διαφορετικών ρυθμίσεων απόδοσης, τη χρήση ήδη δημιουργημένων ρυθμίσεων συνολικού φωτισμού ή την περιορισμό του αντιθέτου για να αποφευχθεί η υπερέκθλιψη των φώτων μέσω της απεικόνισης χρώματος.

Μετά τη ραψωδία, η εικόνα λαμβάνει τις τελικές της πινελιές στο Photoshop: Προσθέτουμε μια υπερακτινοβολία από τις πηγές φωτός για να κάνουμε την ατμόσφαιρα πιο αισθητή, επιπλέον χρησιμοποιούμε το LensFlare Studio για να προσθέσουμε μια ορατή πηγή φωτός και τα αντίστοιχα Lens-Flares. Τέλος, ευθυγραμμίζουμε οπτικά το κεντρικό θέμα μέσω μιας βινιέτας και προσθέτουμε προσεκτικά λίγη περισσότερη δυναμική χρωμάτων.