In deze tutorial wil ik je laten zien twee verschillende soorten huidretouche of gewoon schoonheidsretouche. Ik heb bedacht dat je dit theoretisch zou kunnen verdelen in Low-end en High-end. Daarom heb ik twee afbeeldingen voor je geopend. Links zie je een soort Low-end retouche. Ik zal zo meteen nog eens terugkomen op de termen en je wat meer uitleggen wat ik daaronder versta. En rechts zie je een High-end retouche van mij.
High-end betekent niet per se dat de afbeelding er super goed uitziet. Dat betekent dat er bepaalde technieken in zitten. Low-end betekent niet dat dit op de een of andere manier een slechte vorm van retouche is en het heeft voor mij niets te maken met het feit dat de afbeelding van slechte kwaliteit is - het betekent alleen maar dat ik hier met de basis in Photoshop werk. Ik zal hier geen lippen transformeren, ogen spiegelen, haren schilderen ... Dat hoort niet thuis bij een Low-end-, bij een normale schoonheidsretouche bij mij.
Voor de High-end retouche, of ik doe gewoon dingen meer, en daardoor behaal ik natuurlijk ook een heel ander beeld, want als je je dit (linker afbeelding) bijvoorbeeld voorstelt als een cosmetische advertentie, dan zouden jullie allemaal zeggen: "Nee, dat kan je niet gebruiken".
En waarom kan je het niet gebruiken? Je kan het niet gebruiken, omdat hier bijvoorbeeld zo'n lichte rand om de lippen loopt (1), omdat hier veel midden, schaduwen, dieptes, hooglichten, alles zo gemengd onder de mond is en in het kin gebied (2). De sproetjes vind ik persoonlijk erg leuk, die zou ik nooit weghalen (3). Maar het voorhoofd is nogal vlekkerig (4), ik heb overal vlekkerige glansplekken (5), die niet consistent zijn, enzovoort - de ogen zijn een beetje donker, ik heb geen glans in de ogen, nauwelijks reflectie in de ogen (6). En hetzelfde kan ik ook toepassen op het haar.
Dus: Daarom zou ik deze afbeelding bijvoorbeeld niet gebruiken voor een cosmetische campagne. Als je je cosmetische afbeeldingen voorstelt, reclamebeelden voorstelt, zien ze er niet zo uit. Ze zien er zo uit (rechter afbeelding) - en ze zien er zo uit, omdat ze natuurlijk allereerst speciaal daarvoor zijn gefotografeerd, maar ze zien er ook zo uit, omdat er al een dag werk in zo'n afbeelding zit of misschien al vier, vijf uur alleen maar aan de huid is gewerkt en een uur aan de lippen enzovoort enzovoort.
Dit is dus voor mij het verschil tussen een Low-end en een High-end retouche. Ik moet eerst nadenken: Wat is de opdracht van de afbeelding? Wat moet het bereiken? Voldoet het überhaupt aan een doel of moet het er gewoon leuk uitzien voor mijn klant? Als ik bijvoorbeeld in een heel normale fotostudio werk en de klant komt binnen en zegt: "Ik wil graag vijf mooie foto's van mezelf." - Vijf mooie foto's?! - die zal ik zo natuurlijk mogelijk retoucheren.
Ik zal je hier even het voor en na laten zien. Je ziet: Voorheen waren er kleine rimpeltjes in het mondgebied, er waren onder de tien grote storingen (pijlen in de afbeelding). Er waren een paar rimpeltjes onder de ogen en een beetje schaduw onder de ogen (1).
En als je dan de retouche laat zien (Na), dan zie je: Aha, hier is het een beetje opgehelderd (2), de rimpeltjes zijn weggeretoucheerd, de sproetjes zijn er natuurlijk allemaal nog. Die schaduw achter het oog (3) is een beetje opgehelderd. Ja, en de glans in het haar is ook een beetje versterkt.
Dit is alles wat er gedaan is bij de afbeelding. Anders is het zoals uit de camera komt. Deze retouche, dat kan ik allemaal op één, twee lege lagen doen. Misschien nog een Dodge-and-Burn retouche, om een beetje op te helderen, maar vijf tot tien minuten, er zit niet meer tijd in de afbeelding. En ik vind, wat betreft de huid, mag het er zijn, want het is een natuurlijke afbeelding. Dit is een Low-end retouche die er goed uitziet.
Bij deze afbeelding hier (1) laat ik je zien hoe de reparatielaag eruitziet (2). Ik zoom even in tot 50% of misschien zelfs 100%. Je ziet aan de neus: Ik zou zeggen, dat er al snel drie tot vijf minuten in dat gebied is gewerkt. En dat alleen is nu alleen de reparatielaag. Hier worden echt poriën gesloten, een voor een. Alles waar hier nog een klein haartje groeit, dat wordt echt geretoucheerd, want in deze High-end retouche, zoals gebruikelijk is voor reclamedoeleinden, daar heb ik echt elke porie nodig, die moet super duidelijk zichtbaar zijn, de huidstructuur moet gestructureerd zijn. Dat is het eerste wat ik doe - en als dat nog zo lang duurt. En ik denk, dat ik daar alleen al zeker een uur aan kwijt ben geweest, minimaal.
Dit is dus het verschil: Hier haal ik de grote onzuiverheden weg, bij de normale retouche (links). Bij een High-end retouche (rechts) zoom ik meestal eerst in tot zo'n 200% en zeg: "Oké, nu zie ik alle poriën en nu gaan we aan de slag." 
Ik doe hetzelfde spel met lichter maken en donkerder maken in deze afbeelding (1). Ik voeg mijn twee Dodge-and-Burn-lagen hier in. Dit is dus de lokale Dodge-and-Burn-laag (2).
Als je hierop inzoomt: zie je veel kleine gebieden. Dit is opnieuw het gebied van de neus (1 en 2). En dan komt het erop aan. Ik maak kleine rimpels een beetje donkerder als ik ze prominenter wil hebben, of ik licht ze op als ik ze minder zichtbaar wil hebben.
Ik ga ook naar de iris (3), ga de pupil in en licht hier de glanseffecten op, maak het wit een beetje witter. Dus hier komt het echt op details aan.
En op het globale Dodge-and-Burn-niveau plaats ik dan mijn hooglichten, lichten en schaduwen allemaal op de juiste posities. Dit alles bij elkaar duurt misschien weer een uur, misschien twee, als ik dat op de poriën, op het hele gezicht doe.
En dat leidt ertoe dat ik na uren werk hier een high-end afbeelding krijg. Het is altijd een beetje jammer als je zoiets op internet publiceert, want iedereen zal zeggen: "Ah, de huid is zo glad." Natuurlijk is de huid erg glad, als ik dit in Facebook-resolutie upload, dan zie je hier geen structuur meer. Maar als je inzoomt op 100%, dan zie je eigenlijk dat elke porie aanwezig is. De huid is gewoon helemaal gereinigd. Natuurlijk is dat niet natuurlijk en niemand loopt zo op straat rond, maar de reclame-industrie eist helaas zoveel van ons.
Dit kan mogelijk ook nog een enorme nasleep hebben van wat hier eigenlijk nog moet worden gedaan en wat niet, en hoe het hele beeld ook onze perceptie vertekent. Maar laten we niet vergeten: de gemiddelde persoon, denk ik, wordt helemaal niet misleid, die ziet heel goed: "De reclameposter heeft niets te maken met natuurlijkheid en dit, het low-end beeld, is een echt foto." Maar wij, die dag in dag uit met deze foto's werken - ik denk dat onze perceptie ergens tussenin heen en weer slingert. En de grenzen trekken - wat is nog natuurlijk en wat is al high-end retouche en absoluut onnatuurlijk - dat wordt steeds vager tussen deze twee gebieden. Ik denk dat wij retoucheurs of hobby-beeldbewerkers of fotografen, of hoe we onszelf ook willen noemen, altijd tussen deze twee werelden heen en weer bewegen. En soms is het helemaal niet zo makkelijk om deze balans goed te vinden.
Dit was het over high-end retouche versus low-end retouche: normale, standaard retouche - een foto wat verbeteren, tekortkomingen aanvullen - en uiteindelijk een foto omvormen tot een kunstwerk.
