Voor mij zijn het enerzijds berglandschappen, anderzijds bergsport en bergfotografie.
De Grande Casse in het Franse Nationaal Park Vanoise na een zomerse sneeuwval.
Drie fundamenteel verschillende gebieden, die daarom ook verschillende uitrustingen vereisen.
Edelweiss met wandelaar - klassiek of modern? In elk geval zonder Luis Trenker.
In het tijdperk van grenzeloze pixels en vooral ontelbare camera's wordt het ook voor mij steeds moeilijker om de vraag naar de ideale uitrusting te beantwoorden. Bijna wekelijks worden er nieuwe modellen gepresenteerd, bijna dagelijks verschijnen er ergens ter wereld of in de oneindige webwereld nieuwe testrapporten over diverse lenzen, camera's en accessoires, die ons vaak meer in de war brengen dan helpen. De kunst ligt er tegenwoordig in om je te concentreren op je eigen eisen en je eigen werkterrein, en zo het verleidelijke aanbod om je heen buiten beschouwing te laten. Ook ik word soms overweldigd door de constante productoffensief van Canon, Nikon, Sony en Co. Maar juist hier kan ik voor het eerst iets essentieels leren: geduld hebben. Zelfs als een van de fabrikanten voor korte tijd de betere camera heeft, zal de concurrentie volgen. Men hoeft niet meteen aan een systeemverandering te denken...
Bestaat er eigenlijk wel een ideale uitrusting? Om deze vraag beter, dat wil zeggen individueler, te kunnen beantwoorden, wil ik de fotografie op dit gebied eens in drie categorieën verdelen:
• de amateur die kiekjes maakt en meer wil dan zijn telefoon kan bieden.
• de veeleisende amateur, die met moderne spiegelreflexapparatuur alle technische mogelijkheden wil behouden.
• de professional die de foto's commercieel wil gebruiken en daarom een maximum aan technische mogelijkheden en kwaliteit nodig heeft.
Ondanks dat het aanbod aan camera's voor de eerste groep veruit het grootst is - hier wordt het kaf snel van het koren gescheiden. Om mijn daaropvolgende camerarecommendatie beter te begrijpen, wil ik kort enkele technische verbanden vooraf vermelden: een wezenlijk voordeel van digitale fotografie is de flexibiliteit met betrekking tot belichting, contrast, kleurtemperatuur enz. al deze waardevolle parameters kunnen we achteraf beïnvloeden en corrigeren op de computer - maar alleen als we een camera hebben die ook RAW-gegevens kan opnemen!! Bij deze zogenaamde ruwe gegevens van het beeld worden deze parameters pas achteraf, in het kader van de conversie naar een voltooid beeld, bepaald. Klinkt ingewikkeld? Ja en nee. De extra moeite is in ieder geval de moeite waard.
In het licht van het blauwe uur: kamperen in Pala, Dolomieten:
Laten we het nu weer over de camera's hebben. 95% van alle digitale compactcamera's maken alleen nog maar JPEG-afbeeldingen, dit betekent helaas dat deze essentiële parameters door interne camerasoftware worden bepaald. Conclusie: de belangrijke voordelen van digitale fotografie vervliegen.
Daardoor is de keuze dramatisch beperkt. Momenteel zijn bijvoorbeeld de nieuwe G10 van Canon of de D-Lux 3 3 of de opvolger D-Lux 4 van Leica aanbevolen.
Met betrekking tot grootte, gewicht en vooral prijs levert de G 10 van Canon uitstekende beeldresultaten.
Een geweldige compactcamera met meer dan 10 miljoen pixels: de Leica D-Lux 4:
Beide modellen vallen op door zeer goede lenzen (wat in digitale fotografie belangrijker is dan ooit), een geslaagd ontwerp en de mogelijkheid om niet alleen JPEG, maar ook RAW-beelden op te nemen.
Voor accessoires heb je weinig nodig voor de compactcamera's: een stevige kleine fototas, een paar zo hoogwaardig mogelijke geheugenkaarten van gerenommeerde fabrikanten zoals SanDisc en tot slot een reservebatterij.
Ideaal voor compactcamera's of kleine spiegelreflexcamera's zijn de zogenaamde Revolvertassen van Tamrac.
Voor de tweede groep wordt het weliswaar duurder, zwaarder en groter, maar er openen zich onverwachte technische mogelijkheden. Hier begint de werkelijke fotografie. Nadat zelfs enkele jaren geleden de eenvoudigste behuizingen al zeer duur waren en daarvoor slechts 2 of 3 miljoen pixels boden, is de prijsstructuur nu eindelijk gestabiliseerd. Camera's met 10 tot 15 miljoen pixels zouden voor de meeste fotoliefhebbers in deze categorie volledig voldoende moeten zijn. Instapmodellen zoals de Canon 450D zijn al beschikbaar voor 400 euro; semiprofessionele modellen zoals de Canon 50D of de Nikon D300 kosten momenteel rond de 1000 euro.
De D300 van Nikon is niet alleen voor de veeleisende amateur een zeer goede camera, maar ook voor professionals.
Deze camera's zijn niet alleen aanzienlijk sneller, robuuster en technisch geavanceerder geworden, ze zijn nu ook (iets) waardevaster en duurzamer dan nog twee of drie jaar geleden. Camera's zoals een Canon 50D (en natuurlijk ook de equivalenten van Nikon of Sony) bieden ongelofelijke mogelijkheden, met hen zou je (tenminste fotografisch) oud kunnen worden. De resolutie is voldoende voor uitstekende afdrukken tot A2, de snelheid van meer dan zes beelden per seconde is zelfs voldoende voor sportfotografie en ook de uitrusting laat niets te wensen over.
Goed afgedicht tegen zand en vocht kan men zelfs met hen enkele wilde verre reizen schadeloos doorstaan. Voeg daar twee voor dit sensorformaat berekende vario-lenzen aan toe, zoals bijvoorbeeld de Tokina AT-X Pro 4/12-24 mm en de Canon EF-S 55-250 mm IS 7, en een relatief groot brandpuntsafstandbereik tussen extreem groothoek- en langteleobjectief is afgedekt met een compacte uitrusting. Door de in dit camerasegment gebruikelijke kleinere sensor verandert echter de gebruikelijke beeldhoek van de lenzen.
De klassieker onder de groothoekzooms: de Tokina SD f4 12-24 mm IF DX.
De Canon EF-S 55-250 mm is een klein en licht alternatief met fatsoenlijke beeldresultaten voor gebruik in de bergen.
Door een vergrotingsfactor van 1,5 (bij Nikon) respectievelijk 1,6 (bij Canon) wordt bijvoorbeeld de beeldhoek van een 200 mm telelens gelijk aan die van een 300 mm objectief.
Belangrijk zijn nog de vereiste reserveaccu's, polarisatiefilters voor de lenzen en een kleine flitser zoals de Speedlite 430 EX II. Kan er eigenlijk nog iets ontbreken? Zo ja, dan alleen kleinigheden voor randgebieden van fotografie. Voor close-ups zou een tussenring of close-up lens (bijv. de Canon 500D) nog handig zijn, om bijvoorbeeld vlinders of bloemen beeldvullend vast te leggen.
Waarom beveel ik altijd producten van marktleiders aan? Enerzijds wordt het assortiment van deze bedrijven het meest innovatief voortgestuwd, anderzijds bieden ze de grootste verscheidenheid aan accessoires en lenzen en tegelijkertijd is de waardevermindering het laagst.
Lieve lezers, in de komende zinnen zal er veel passie en perfectionisme doorschemeren. Ik kan niet aansprakelijk worden gesteld voor bijwerkingen en risico's. Besmettingsgevaar bestaat. We hebben het nu niet meer over formuleringen als "less is more", maar over dromen, over deels sensationele kwaliteit, maar ook over veel geld. Of "men" een kwaliteit van bijvoorbeeld 21 miljoen pixels nodig heeft, is een andere zaak. Wie heeft er tenslotte 300 pk nodig?
Welke eisen stel ik eigenlijk aan mijn ideale uitrusting voor landschapsfotografie in de bergen? Het moet draagbaar zijn, dat wil zeggen inclusief statief mag het niet meer dan 10 kilogram wegen. Het moet een maximale beeldkwaliteit leveren voor kalenderafdrukken, voor tentoonstellingsprints tot A1-formaat en natuurlijk ook voor fotoboeken een zo groot mogelijke verscheidenheid aan motieven en perspectieven mogelijk maken.
Ik wil beginnen met de camera. Of het nu een Nikon D3, Sony Alpha 900 of Canon 1Ds MkIII is, alle drie modellen leveren uitstekende resultaten.
Mijn onverwoestbare werkpaarden: de Canon 1D Mark III voor actiesporten en de 1Ds Mark III voor landschappen:
Mijn keuze viel al lang geleden op Canon. Momenteel werk ik met de 1Ds MkIII en sinds kort ook met de nieuwe 5D.
De ultieme camera voor buiten- en berggebruik: Canon 5D Mark II. Niet te groot, niet te zwaar en toch uitzonderlijk goede beeldkwaliteit.
Waarschijnlijk wordt het, vooral voor alpiene producties, vanwege het gewichts- en volumevoordeel mijn eerste keuze. Daarbij horen de volgende lenzen: voor supergroothoek het Canon EF f2,8 14 mm L II, als "normaal" groothoek met ongelooflijke beeldkwaliteit het Zeiss-Distagon f2,8 21 mm (met Huppert-adapter), voor het "standaard" bereik de extreem kleine en lichte, maar toch uitstekende Zeiss 3,5-4,5 28-70 mm (met Huppert-adapter) en voor tele het uitstekende Canon EF f4 70-200 mm L IS. Daarnaast een tussenring en de close-up lens Canon 500D voor close-ups, een Speedlite 580 EX II en twee reserveaccu's.
Om het contrast tussen lucht en wolken te vergroten of ongewenste reflecties te vermijden, heb ik voor alle diameters een polarisatiefilter bij me. Om sterke helderheidsverschillen tussen fel verlichte en schaduwrijke gebieden te compenseren, heb ik altijd verschillende grijsverloopfilters met drie en vier stops en met zachte en harde overgangen in mijn fototas. Tijdens pure fototrips berg ik alle fotoapparatuur veilig en stabiel op in een Tamrac-fototas.
Tijdens alpiene tochten geef ik echter de voorkeur aan een fototas en deze weer opgeborgen in een grote bergrugzak. Om niet hopeloos te verdwalen tijdens mijn nachtelijke beklimmingen en afdalingen, heb ik ook een krachtige hoofdlamp nodig, bij voorkeur met power LED voor het zoeken van routes zelfs op grotere afstand.
Vooral tijdens hoogalpiene tochten zijn de power-LED hoofdlampen onmisbaar geworden.
Heel duur wordt het uiteindelijk bij het statief. Naarmate ik om gewichtsredenen zelfs "vreselijk" aan eten bespaar, telt natuurlijk ook bij het statief elk gram.
Producten van aluminium (gewicht inclusief statiefkop boven de 2 kilogram) zijn het goedkoopst, de compromis van basalt (totaalgewicht ongeveer 1,5 tot 2 kilogram) is echt een compromis en statieven van carbon zijn echt leuk.
Het carbonstatief, hier een model van Slik, maakt de bergfotografie aanzienlijk gemakkelijker.
Met een gewicht van slechts 1 tot 1,5 kilogram zijn ze toch zeer stabiel en voldoende voor normale KB-SLR-uitrustingen.
Daarbij reservekleding, brood, drinkfles, en al snel verandert de bergfotograaf in een lastdier. Ondanks het gewicht, ondanks de kosten - veel plezier in de bergen.
De Dent du Geant in het avondlicht, Mont Blanc-gebied, Frankrijk.
