Inleiding
Zoals al geschreven, lees ik natuurlijk zelf ook heel veel en zie ik dierenbladen en boeken altijd als een "fotograaf" - dus het schrijvende deel is interessant, maar ook de afbeeldingen die in deze lectuur staan. Vaak denk ik dan: "Oh, een interessante manier om het onderwerp te benaderen! Dat moet ik ook eens proberen." Waarschijnlijk denkt u vaak hetzelfde. Ik hoop dat u dit effect vaak zult ervaren bij het bekijken van de afbeeldingen in deze tutorial en dat ik u ook enkele nieuwe tips kan geven. Hierbij geef ik natuurlijk voornamelijk mijn persoonlijke smaak door, maar probeer ik ook enkele kritiekpunten en andere voorkeuren van mijn klanten en kennissen door te geven. Ik wens u veel plezier bij het lezen van de tutorial!
Houd er rekening mee dat ik in de andere tutorials dieper zal ingaan op de apparatuur, de camerainstellingen en vooral op de scherpte & co. Ik zou u daarom willen vragen om terug te grijpen op de andere tutorials als u hier meer informatie zoekt. Alle opnames die hier te zien zijn, zijn gemaakt met een Nikon D90 en lenzen met een groot diafragma (2.8) met brandpuntsafstanden van 18-200 mm.
Op dit moment gebruik ik een lens van 24-70 mm voor studio-opnames en een 70-200 mm voor de meeste buitenopnames. Natuurlijk spaar ik altijd voor betere apparatuur, dus verandert mijn bestaande "schat" regelmatig. Bij veel foto's heb ik de bijbehorende informatie geschreven. Ik wil nogmaals onderstrepen dat deze tutorial zichzelf door de foto's communiceert, daarom heb ik veel tekst vermeden en laat ik liever een grote verscheidenheid aan afbeeldingen en de bijbehorende camerainstellingen spreken.
Inhoud:
- Afstand tot het onderwerp en positie van de fotograaf
- Detailopnamen en uitsneden
- Het onderwerp op de juiste manier in beeld brengen (Bulterriër lomp enz.)
Deze prachtige Russische Blauw heeft geposeerd op een lage salontafel. Hier heb ik vanuit een gehurkte positie gefotografeerd.
Hoewel ik u in deze tutorial wil aanmoedigen om gewoon eens andere dingen uit te proberen, wil ik nogmaals ingaan op een punt dat de meeste privéfoto's er gewoon lelijk uit laat zien. Elk beeld ziet er veel professioneler uit (vooral honden en katten) als u het dier op ooghoogte fotografeert. Kijk eens rond op forums of locaties waar particulieren hun foto's van hun geliefde laten zien, of vraag gewoon vrienden om u wat foto's te laten zien.
Bijna ALTIJD zijn de foto's van bovenaf genomen. Gewoon voor de lol heb ik eens naar oudere foto's van mezelf gekeken. Op alle foto's steeds dezelfde fout. Natuurlijk zijn we ook geneigd om dat te doen omdat de meeste dieren, vooral onze eigen, meteen op ons afstormen om ons te begroeten als we op de grond gaan liggen. Toch. Probeer het eens. Geloof me, alleen daarmee haalt u al 80% meer uit uw foto's.
De volgende uitdaging is dan om het dier, net als de muis hierboven, recht in de camera te laten kijken. Dat is allesbehalve gemakkelijk, maar het dier hoeft niet altijd recht in de camera te kijken. Dat is onzin, maar het heeft natuurlijk wel effect.
1. Afstand tot het onderwerp en positie van de fotograaf
Naast het spelen met het diafragma is natuurlijk ook de juiste afstand belangrijk bij fotografie. De ene fotograaf wil het paard portretteren en gaat "dichtbij" zijn onderwerp om een passende hoek te bereiken, bijvoorbeeld als hij het onderwerp licht van boven of onder wil fotograferen. Een ander wil misschien het prachtige weidse landschap benadrukken, waarop schilderachtig een paard staat.
Hij zal een passend breed kader kiezen. Uw positie hangt niet alleen af van wat u wilt fotograferen, maar ook van het brandpuntsbereik waarmee u wilt werken of dat beschikbaar is. Als u dus een hond fotografeert die op een steen zit en u fotografeert met een telelens, is het duidelijk dat u verder weg moet zijn. Dat beïnvloedt natuurlijk ook de scherptediepte. U moet dus weten wat u wilt bereiken.
Zoals al in sommige tutorials gezegd is, kunt u uw model niet alleen rechttoe rechtaan of op ooghoogte fotograferen, maar vanuit verschillende hoeken, en dat maakt juist het verschil. Experimenteer. Fotografeer uw onderwerp licht van boven of soms van onderen.
Wees op ooghoogte, of u nu op een opstapje moet klimmen om bij een paard te komen of op de grond moet gaan liggen. Denk altijd aan uw veiligheid, maar verder zijn er geen grenzen aan uw fantasie.
Om een paar voorbeelden te geven, heb ik wat foto's meegebracht en vertel ik telkens iets over de situatie:
De kleine Emma is voor de fotoshoot in het gras gaan liggen en ik ook. Maar wel op enige afstand, omdat ik met de telelens op pad was. Ik koos een brandpuntsafstand van 200 mm. Kleine honden of katten fotografeer ik vrijwel uitsluitend op ooghoogte, dus liggend op de grond.
Een vergelijkbare situatie in de studio. De mooie Rhodesian Ridgeback reu Chernuk ligt in een comfortabele houding. Ik heb mezelf weer op ooghoogte gebracht.
De RR-teef Tinka heeft ook plaatsgenomen op de vloer in de studio. Ik moest hier hurken om op ooghoogte te zijn.
De mooie, al wat oudere hondendame heb ik weer meegenomen, omdat ze een goed voorbeeld geeft van een opname van bovenaf.
De kleine wervelwind Santana hier was met voorzichtigheid te genieten. Daar was een brandpuntsafstand van 78 mm eigenlijk te gevaarlijk. Ze kwam meerdere keren naar het midden en probeerde uit te halen. Bij kleine wilde paarden zoals dit muisje kies ik liever voor de veilige kant en kies ik een grotere brandpuntsafstand. 200-300 is optimaal; indien mogelijk mag er ook eens een hek tussen model en fotograaf zijn.
Voor grote paarden in de studio mag het soms ook een krukje zijn. Ik ben slechts 1,60 m. Het kan dus regelmatig krap worden.
Hier heb ik de mooie mix gewoon van onderen gefotografeerd. Ik ben plat op de grond gaan liggen en heb een zo laag mogelijk punt gezocht om de camera te activeren. De twee honden tijdens deze fotoshoot waren zo goed opgevoed dat ik gewoon eens iets anders wilde proberen.
2. Detailopnames en Uitsneden
Vrijwel alles aan de viervoeter leent zich naar mijn mening voor detailopnames, zelfs al worden dit soort foto's vaak minachtend bekeken. Ik hou ervan! Poten, ogen, speciale kenmerken ... Waarom niet specifiek vastleggen? Hun een eigen foto toewijden? Ik heb al "bijna" alles van de viervoeter in detail vastgelegd. Natuurlijk moet ik toegeven dat het gewenste resultaat niet altijd behaald is.
Bijvoorbeeld, ik maak een foto van een Dalmatiër en krijg het idee om gewoon een paar hele speciale vachttekeningen vast te leggen. Dat is me zelden gelukt, misschien ontbreekt het me aan talent! Wie weet. Anders hou ik van allerlei uitsneden rondom het oog. Klanten vragen er steeds weer naar en willen ook zulke foto's. Dus wanneer u een dier fotografeert, of het nu in de studio of buiten is, moet u creatief zijn. Om het dier niet altijd op dezelfde manier vast te leggen, moet u alle registers opentrekken en het dier en uzelf herhaaldelijk herpositioneren. Stel uzelf op de eerste plaats, indien mogelijk.
Het dier moet u zo min mogelijk verplaatsen. U moet eraan wennen om altijd de juiste achtergrond te kiezen en deze ook vanuit alle mogelijke perspectieven onder controle te hebben. U moet als het ware een achtergrond en uw dier zien en bedenken hoe u beiden het beste kunt combineren. Want u kunt niet alleen door de brandpuntsafstand de nabijheid tot het onderwerp veranderen, maar ook vanaf de onder- of bovenkant fotograferen om een andere sfeer in de foto te brengen, evenals uw zijdelingse positie variëren. Dus als u een paard van iets onderen fotografeert, heeft u mogelijk een volledig blauwe achtergrond. Zoals al beschreven onder "Positie van de fotograaf", heeft u vele mogelijkheden en moet u daarom ook de keuze van de achtergrond op basis hiervan maken. In de studio bent u meestal wat beperkter.
Maar ook hier geldt weer: Verander uw positie en verander ook gewoon de scherptegebieden! Onlangs heb ik nog een foto in een heel bekend hondenblad laten publiceren. Op de voorpagina nog wel. Wat was scherp gesteld bij de opname van een Weimaraner? De neus! En waarom ook niet? Het past toch!
Maar nu wil ik aan de hand van enkele foto's opnieuw demonstreren welke detailopnames, uitsneden en scherptegebieden interessant zouden kunnen zijn:
Merrieveulen Fleur hinnikt. Bij deze opname heb ik daarom haar mondpartij scherp gesteld. Gewoon eens iets anders ... Vindt u het leuk? Ik wel! Ik hou van zulke "vreemde" uitsneden.
Hier ons Shire Horse Jonathan, voordat hij begint te drinken.
En ook de foto van Jonathan wil ik nogmaals tonen. Want het is een van mijn mooiste foto's van hem.
Wie houdt van oog- of gezichtsfoto's, moet ook altijd proberen om dergelijke foto's opnieuw te maken. De ogen van deze Siberische Husky zijn absoluut een aparte foto waard.
En hetzelfde motief nogmaals vanuit een andere hoek. De oren mogen gerust eens worden afgesneden. Net zoals bij mensen mag je het voorhoofd aansnijden en het gezicht beperkt vastleggen.
Van katten is het heel moeilijk om oogopnames te maken. Meestal zitten ze niet stil genoeg of hebben de neiging om te ontspannen en beginnen ze hun ogen te knijpen. De mooie Maine Coon Shikisha hier heeft me echter een plezier gedaan en heeft een beetje stilgestaan. Haar fokster heeft me het deel van de kostbare penseeloren vergeven; deze close-ups waren zelfs uitdrukkelijk gewenst.
De Brits Korthaar kat Kiwi heeft zich prachtig laten fotograferen op haar terras. Daarbij slaagde ze niet alleen voor deze mooie portretfoto, …
… maar ook voor het volgende zijportret.
3. Het motief goed in beeld brengen
Om een dier "goed" vast te leggen, kunt u natuurlijk ook veel bereiken met uitsneden en de juiste positie. Vooral als u bijvoorbeeld dieren van een fokker fotografeert, moet u ervoor zorgen dat u belangrijke raskenmerken uit uw modellen haalt en dat ze goed naar voren komen, en dit kunt u nog benadrukken door de juiste hoek te kiezen voor de opname.
En zelfs als u voor een particulier fotografeert en natuurlijk wilt bereiken wat elke dierenfotograaf wil: dat de eigenaar van het dier na het bekijken van de foto's zegt: "Ja, dat is helemaal typerend voor mijn schat." Ook hier kan het geen kwaad om heel bijzondere kenmerken van het dier vast te leggen. Praat veel met de tweevoeters over hun huisdieren en vraag! Hoe oud is het dier, wat voor karakter heeft het, wat doet het graag, wat is typerend voor uw dier?
Irish Terriers zijn grappige metgezellen die graag ravotten. Perfect voor een fotoshoot buiten. Ook in tweetallen is het zelfs zonder menselijke animatie mogelijk. U hoeft alleen nog maar te richten.
De nog jonge Engelse Bulldog Abby heeft eigenlijk een aardige ondeugd in zich en is een echt krachtpatser. Ook al weerspiegelt de foto niet helemaal haar ware karakter – toch een typische Bulldog-houding.
Oorspronkelijk gebruikt als waakhond, is de Dogge tegenwoordig eerder een zachtaardige reus, maar toch mag hij ook een keer GROOT en STERK naar voren komen. Gelato is een enorme knuffelaar, maar het kan eng zijn als deze grote dieren op je afkomen rennen.
Puppy's zijn gemakkelijk te fotograferen en ze zien er altijd schattig en onhandig uit, ongeacht wat ze op dat moment aan het doen zijn.
Het kleine Labrador meisje Sari is momenteel aan het proeven hoe bladeren smaken en probeert tegelijkertijd onopgemerkt te ontsnappen. Dierenkinderen vrolijken iedereen op met hun vrolijkheid, hun zorgeloosheid. Het is gewoon prachtig.
Nogmaals de Rhodesian-Ridgeback teef Tinka. Deze grote "leeuwendoders" zijn een ongelooflijk trotse en mooie hondenras. Ook al zijn ze vaak gereserveerd tegenover vreemden, ze tonen zich in de studio bijna altijd relaxed en in balans. Ze laten bijna altijd deze typische Ridgeback houding zien, en die is steeds weer mooi voor een foto!
Wat u ook fotografeert: hoe vaker u met uw camera de wereld intrekt, hoe meer u leert om uw onderwerpen met uw hart te zien, met het oog van uw camera. U begint te experimenteren. En ja, elke fotograaf gooit een groot deel van zijn foto's later op een hoop, die hij als onbruikbaar beschouwt. Of u nu een amateurfotograaf of een professionele fotograaf bent.
Hoewel de verhouding iets anders is, als u leert om u in uw onderwerpen te verplaatsen en iets over modellen te leren, zult u vroeg of laat vanzelf zien wat belangrijk is en wat niet. Veel dieren bieden vanzelf aan wat u nooit zou moeten weigeren. Maak er gebruik van, zelfs als het helemaal niet is wat u oorspronkelijk in gedachten had.
Dus als u de volgende viervoeter voor de lens krijgt, probeer dan wat uit. Het beste met een telelens, hier kunt u fantastisch spelen en ook goede uitsneden kiezen die met korte brandpuntsafstanden niet haalbaar zijn zonder het dier zeer dicht te naderen. Fotografeer hem vanuit verschillende hoeken. Fotografeer hem terwijl hij zijn favoriete bezigheid heeft, die u misschien goed kunt gebruiken om hem bijzonder positief vast te leggen.
Zoals aan het begin aangekondigd, bestaat deze handleiding uit weinig woorden, maar wel uit een aantal afbeeldingen die hopelijk dienen als inspiratie voor wat u allemaal met uw modellen kunt doen om ze soms op een andere manier in beeld te brengen.
Ter afsluiting wil ik u nog een verhaal vertellen over Maya, een teef uit Moldavië die ik enkele weken geleden heb gefotografeerd. Een treffend voorbeeld dat er soms onverwachte dingen gebeuren en dat er onbewust aanbiedingen van dieren aan ons worden gedaan, die we moeten accepteren. Vergeet niet: Wees geduldig, spontaan en altijd met hart en ziel erbij!
Nu naar Maya's verhaal:
Telkens weer leer ik door mijn werk veel dieren uit de dierenbescherming kennen die het geluk hebben gehad liefdevolle mensen te vinden die al hun liefde investeren om de dieren weer vertrouwen te geven en ze geduldig emotioneel op te bouwen. Zeker niet altijd, maar heel vaak zijn deze honden uit de dierenbescherming, of het nu uit het asiel is of uit het buitenland, ongelooflijke wezens die me altijd diep raken.
Meestal zijn ze zeer onderdanig, volledig defensief en toch zoeken ze toenadering tot de mens, hoewel ze daar zo vaak slechte ervaringen mee hebben gehad. Binnen enkele minuten ben je betoverd door hun charme en wil je ze het liefst mee naar huis nemen en ze alleen nog maar goede dingen laten voelen. De angst en voorzichtigheid in hun ogen simpelweg wegwissen. En zo leerde ik Maya kennen, die me meer raakte dan welke andere hond dan ook. Ze was slechts een week bij haar eigenaar hier in Duitsland, ze was overgebracht van een pleeggezin en kwam oorspronkelijk uit zeer slechte omstandigheden uit Moldavië naar Duitsland.
Zij was betoverend. Terughoudend en voorzichtig, en toch kwam ze meteen naar me toe en wilde overal geknuffeld en geaaid worden. Ze was gewoon geweldig, zo liefdevol, zo door en door terughoudend en lief. De eigenaar was verliefd geworden op de foto van Maya en had haar opgehaald. Maya kwam overal probleemloos mee overweg, kinderen, katten, ze was een droomhond. Ze heeft me geraakt en ik zou nog steeds willen vinden, ook een hond zoals Maya.
En precies zij deed iets grappigs tijdens onze fotosessie, dus daarom vertel ik er überhaupt over. Maya ging op een juten stof liggen die we op het fotokarton hadden gelegd. Ze ging op haar rug liggen en wilde geaaid worden. Natuurlijk niet wat we eigenlijk wilden fotograferen, maar zodra haar eigenaar haar anders wilde neerleggen, ging ze op haar rug liggen en bood ze haar buik aan om geaaid te worden.
Op een gegeven moment maakte Maya gebruik van een moment waarop we waarschijnlijk met onszelf bezig waren, en stond op. Ze ging naar de hoek waar mijn decoratie stond en ging in een mand liggen die eigenlijk voor kleine honden bedoeld was. Ze had de mand uitgekozen om erin gefotografeerd te worden. Dus we hebben Maya gewoon met de mand op het fotokarton gebracht en zo gefotografeerd. Ze voelde zich er zo op haar gemak in dat ze er zelfs in slaap viel. Dus onbewust bood ze me iets aan wat ik meteen aangreep.
Gewoon geweldig. De kleine Maya ... droom op vier poten. En daarom fotografeer ik zo graag dieren, omdat ze ons zoveel kunnen geven. Elke dag!
Nicole Schick
www.tierfotografie-met-hart.nl
