Cinema 4D: samouczek modelowania 3D

Od wersji R14 CINEMA 4D posiada narzędzie do rzeźbienia, które pozwala pracować bardzo intuicyjnie. Jest szczególnie przydatne do modelowania organicznych kształtów i postaci.

Aby modelowanie z podstawowych obiektów działało dobrze, należy nieco zmienić ustawienia widoku: pomarańczowy obramowanie aktywnego obiektu oraz linie siatki powinny zostać dezaktywowane.

Jeśli chcecie stworzyć obiekt złożony z bardziej skomplikowanych kształtów, takich jak smok, zwierzę lub postać ludzka, możecie skorzystać z tzw. bazmeshes dostępnych w ustawieniach wstępnych.

Aby można było rzeźbić obiekt, musi być on bardzo drobno podzielony. Poziom podziału można zmieniać w dowolnym momencie. Im drobniejszy jest podział, tym większy jest plik, ale im bardziej gładkie i realistyczne są prezentowane kształty.

Budowa determinuje, jak bardzo model odkształca się podczas obróbki. Niska wartość budowy oznacza, że można pędzlować wielokrotnie tą samą powierzchnię, nie odrywając narzędzia; za każdym razem odkształcenie staje się bardziej widoczne. Wysoka wartość budowy prowadzi do silniejszego odkształcenia już po pierwszym ruchu pędzlem.

Jeśli linia ma wyglądać równomiernie, nawet jeśli jest rysowana ręcznie, pomaga opcja „Linia równomierna”: polega to na rozciągnięciu rodzaju linii między narzędziem a miejscem działania, aby w dużej mierze zrównoważyć drżenie lub poślizg.

Przy tworzeniu rzeźb twarzy lub ciał, symetria jest ważna, ponieważ wymaga to modelowania tylko jednej połowy obiektu. Symetria może być jednak także ułożona względem trzech osi i nawet promieniowo.

Spadek końcówki pędzla najlepiej pozostawić niezmieniony w większości przypadków. Jeśli jednak ma być twardszy na krawędziach lub ma przyjąć inny profil, można to ustawić w "spadku".

Z narzędziem pieczątkowym można tworzyć tekstury jako wieloboczne powierzchnie zgodnie z ich rozkładem luminancji. Innymi słowy, za pomocą tego narzędzia można wyżłobić lub wytłoczyć teksturę.

Szablon to struktura, która jest wyświetlana na pierwszym planie. Dzięki narzędziu "Podnoszenie" strukturę można przenieść na obiekt wielokątny. Różnice jasności zamieniane są więc na różnice wysokości.

Maska umożliwia częściową ochronę obiektu. Tam, gdzie jest malowana maska, nie mogą wystąpić deformacje. Warto również stosować zasadę warstw przy projektowaniu: Różne etapy edycji można umieścić na różnych warstwach.

Podnoszenie", "wosk" i "powtarzanie" to narzędzia, które nakładają wypukłości, wgłębienia lub określone wzory na obiekt. Narzędzie wygładzające rozmazuje wszystko gładko i wyrównuje niepożądane krawędzie lub narożniki, a gumka do ścierania przywraca do pierwotnego stanu bez deformacji.

Narzędzia „Wygładzanie” i „Usuwanie” są bardzo podobne do siebie. Tutaj dokładnie zobaczycie, gdzie leżą różnice. "Wypełnianie" dodaje materiał, ale opiera się na już istniejących różnicach wysokości.

„Chwytanie“ może przesuwać mniejsze lub większe partie w innym kierunku i dzięki temu deformować cały model. „Nadmuchiwanie“ jest oczywiste, podczas gdy „Ściąganie“ i „Narzędzie noża“ mogą zwężać poligony i tworzyć krawędzie lub kontury.

Oto już wynik naszego warsztatu kreatywnego. Oprócz modelowania, które będzie głównym punktem, chodzi także o teksturyzację za pomocą SSS-Shadera i o oświetlenie sceny.

Ważne podczas przygotowywania przyszłego obiektu do rzeźbienia jest możliwie równomierna struktura siatki. Tylko w ten sposób można później przeliczyć wiele milionów wielokątów na mapy przemieszczeń i normalne.

Zanim zacznie się modelować, należy dostosować odpowiednie narzędzia do tego celu. W tym celu należy podjąć decyzję, czy wielkość, twardość i symetria powinny być ze sobą powiązane. Należy także sprawdzić ustawienia symetrii, zwłaszcza podczas tworzenia postaci.

Jama oczna (orbita) jest formowana za pomocą narzędzia podnoszenia. Można kliknąć „Odwróć” lub trzymać wciśnięty klawisz Shift.

Kość jarzmowa przebiega mniej więcej poziomo po bokach czaszki. Jest formowana z kulki przy użyciu narzędzia do podnoszenia. Także wałki oczne wokół oczodołów są modelowane tym narzędziem.

Przy użyciu narzędzia do chwytania kulka jest podzielona na dwie główne części: właściwą kość czaszki i kość twarzową. Ponieważ dzieje się to z bardzo dużym czubkiem narzędzia, struktura wielokątna pozostaje w dużej mierze nietknięta.

Nos jest tworzone za pomocą narzędzia "Podnoszenie" w łuku odwróconym. Górna część, kość nosowa, jest nieznacznie wyciągana na zewnątrz. Ponieważ nos składa się głównie z chrząstki i skóry, widoczna jest przede wszystkim jamka nosowa.

Szczęka górna (Maxilla) jest przyciągana do właściwego miejsca poprzez chwycenie. Następnie jest kształtowana, przy czym należy zwrócić uwagę, aby nadać jej kształt paraboliczny. Później zęby są osadzane w szczęce.

Kość przy kości nosowej jest bardzo cienka. Aby to było widoczne, konturujemy krawędzie narzędziem "Pisak do wycinania". Warto powiązać twardość narzędzia z naciskiem pióra.

Podczas modelowania może się zdarzyć, że proporcje modelu trochę wychodzą z formy, ponieważ zbyt mocno skupiamy się na detalach i zbyt mało na ogólnym wrażeniu. Najczęściej można to łatwo poprawić poprzez zastosowanie narzędzia "pobierania" o hojnych wymiarach.

Powierzchnia zostanie teraz pokryta zarysowaniami i nierównościami. Dotychczas była zbyt gładka i nie wyglądała wystarczająco organicznie. Nakładanie nierówności działa doskonale z trybem malowania "Prostokąt".

Szablonem przetwarza się większe obszary czaszki, aby nakładać strukturę w każdym miejscu. Szwy czaszki są również modelowane w kościach.

Podczas pieczenia ukształtowany kształt jest przeliczany na trzy tekstury: przemieszczenie, normalne i mapę AO. Dzięki temu wszystko, co obecnie składa się z wieloboków, może być nałożone jako materiał na pierwotny obiekt podstawowy i cały plik może być szybko zrenderowany.

Zęby są formowane z prostych obiektów sześcianowych. Aby sprawić, że po zaokrągleniu Hyper-NURBS będą wyglądać nieco bardziej nierówno, kilka wybranych krawędzi jest modyfikowanych poprzez różne wagi Hyper-NURBS.

Materiał zawiera już najważniejsze kanały, ponieważ zostały one stworzone podczas pieczenia i zostały dostarczone z odpowiednimi wartościami. Niemniej jednak można sprawić, że kość stanie się bardziej realistyczna, np. poprzez użycie rozproszenia podpowierzchniowego (SSS) i z użyciem tekstury z fotografii.

Po zmianie na standardowy układ sceny, oświetlenie zostaje włączone: dwa źródła światła punktowego i jeden reflektor zapewniają dramatyczne oświetlenie. W ustawieniach renderowania szczególnie istotne są AO i GI.