Projektowanie 3D i komponowanie: Cinema 4D spotyka Photoshop'a.

Wtyczka "Greebler" jest centralnym elementem tego szkolenia wideo. Tutaj zobaczysz, co ta rzecz zasadniczo potrafi i skąd można ją pobrać.

W tym szkoleniu wideo dowiecie się, jak działa Greebler i przede wszystkim, dlaczego działa. Ponadto przedstawiona zostanie zależność między liczbą segmentów obiektu a liczbą Greebli.

Wiele podstawowych ustawień jest kontrolowanych w zakładce "Obiekt". Tam ustalicie wartość początkową i określicie, czy Greeble powstają na wewnętrznej czy zewnętrznej stronie obiektu.

Bańka" jest swoistą podstawą greeblesów. Znacząco przyczynia się do złożonego wyglądu widoku ogólnego, ponieważ różnie ekstruduje wielokąty ugeebelowanego obiektu. Również to, co można zrobić z zamrożonymi selekcjami, nauczysz się tutaj.

Stockowe Greebles to już istniejące obiekty Greeble, które możecie rozmieścić w scenie. Za pomocą zakładki "Stock" ustawiacie pozycję, wielkość, odległość od obiektu i wiele innych rzeczy.

Shapes" to kształty. Mogą być one kontrolowane za pomocą podania prawdopodobieństwa, które wynosi od 0 do 100%. Skład "Bars" również jest ustalany tutaj w menu "Grouping".

Nurnies" to obiekty, które możecie dodać samodzielnie do sceny. Dzięki temu macie możliwość nakładania własnych obiektów jako Greebles na inny obiekt. Ponieważ całość działa również z instancjami renderowania, scenę można wyposażyć bardzo hojnie.

Biblioteka jest waszą bazą danych, do której możecie dodawać dowolną liczbę Nurnies, czyli własnych obiektów. Kiedy już są zintegrowane ze sceną, można nimi sterować tak samo, jak Stock Greebles. Tutaj zobaczycie, jak szybko można dodać kilka obiektów do sceny.

Centralna baza jest przypuszczalnie podstawą, na której zbudowana jest cała scena miasta. Od samego początku zakładamy kamerę, aby ustalić perspektywę i móc rozmieścić pozycje poszczególnych elementów budowli miejskich w sposób jak najbardziej skuteczny i imponujący.

Proporcja obrazu odgrywa ważną rolę w efekcie wizualnym. Dlatego formaty panoramiczne zazwyczaj działają dynamiczniej niż kwadraty. W tej lekcji wideo ustawiemy proporcje obrazu dla nowo utworzonej kamery 3D.

Element bazowe jest najpierw obrabiane przy użyciu różnych narzędzi do wytłaczania, a następnie umieszczane w obiekcie Greebler. Dostosowanie wartości jest łatwiejsze przy naciśniętym klawiszu Alt, ponieważ wtedy wykonywane są tylko dziesiętne kroki zamiast całkowitych kroków.

Drugą część tworzy się z pierwszej. Następnie usuwa się kilka wielokątów i powstałą dziurę zamyka się ponownie za pomocą pióra wielokątowego. Opcjonalnie dziurę można zamknąć również narzędziem Mostek.

Ściany boczne mogłyby pomieścić więcej szczegółów, gdyby ich podział był wyższy. Dlatego nowe ściany boczne są cięte nożem w trybie pętli, a następnie ekstrudowane. Zwiększenie kąta w oknie ekstruzji odgrywa tutaj ważną rolę.

Następna budowla powinna być budynkiem okrągłym. Powstanie z dysku, którego poligony są wybierane i częściowo usuwane, a następnie ekstrudowane. Ta podstawowa forma może teraz być dalej przetwarzana i zakrzywiona.

Najpierw do dachu dodawane są detale architektoniczne, następnie fasada jest podzielona na mniejsze części. Do tego lepiej nadaje się tryb płaski noża niż tryb pętli. Następna ekstruzja odbywa się ponownie w taki sam sposób jak przy dolnej podstawie.

Technologia jest w dużej mierze jasna: Budynek będzie zsięgowany. W tym filmie szkoleniowym chodzi przede wszystkim o ustalenie odpowiednich rozmiarów i ilości, tak aby obie te rzeczy pasowały do budynku. Aby to sprawdzić, umieszczamy na końcu filmu źródło światła i renderujemy wynik.

Ponieważ nie ma elementu przypominającego antenę w kształcie Greebles, musimy go stworzyć i dodać do bazy danych Greeblerów. Następnie wywołamy go stamtąd i przypiszemy do budynku.

Na pierwszym planie potrzebujemy szczegółowego, dużego obiektu. Dzięki temu stopniowaniu wielkości obraz staje się głęboki, prawie trójwymiarowy. Obiekt na pierwszym planie jest modelem obiektu krajobrazowego.

Po oczyszczeniu wieży jest ona zamykana i dodawana do końcowej sceny. Ma to wielką zaletę, że można dostosować jej rozmiar oraz rozmiar Greebli końcowej sceny.

Organiczne formy stanowią wyraźny kontrast wobec techniczno-wyglądającego charakteru miasta. Dlatego wieża krajobrazowa będzie rozbudowana w kierunku budynku grzybowego. W tym celu potrzebujemy płaskiego cylindra, który zostanie ukształtowany za pomocą różnorodnych ekstruzji.

Do "pień" grzyba dodajemy kolejny, bardzo drobny detal. Jego podstawowa forma zostaje po prostu zduplikowana i umieszczona w macierzy atomowej, aby stworzyć rodzaj szkieletu zewnętrznego. Można go bardzo intuicyjnie deformować za pomocą narzędzia magnetycznego, co sprawia, że budynek wygląda jeszcze bardziej organicznie.

W tym szkoleniu wideo chodzi o swobodne modelowanie. Zobaczycie, jak w zaledwie kilku ruchach można stworzyć wymyślny budynek, który doskonale pasuje do sceny. Pozwólcie swobodnie rozwijać się Waszej kreatywności i spróbujcie budować kolejne budynki według podobnych zasad!

Układamy nowy materiał na elewacje zewnętrzne. Dowiecie się, że zasadniczo istnieją dwa sposoby ładowania zmaterializowanych materiałów do kanału kolorów oraz jakie zalety i wady mają obie metody. Lekki połysk uzupełnia materiał.

Struktur można łatwo i szybko wprowadzić na elewacje za pomocą kanału reliefowego. Jednak gdy zamiast kanału reliefowego użyje się kanału normalnego, uzyskuje się znacznie więcej szczegółów w strukturze. Warunkiem koniecznym jest załadowanie normalizera do kanału.

Mała podstawa mapowania: Testujemy różne rodzaje mapowania i analizujemy ich zalety i wady. Chociaż materiał ten częściowo jest później malowany w programie Photoshop, to jednak sprawia, że miasto nie wygląda zbyt gładko i bezbarwnie. Wartość kafelka równomiernie rozprowadza materiał na poszczególnych obiektach.

Mały statek kosmiczny dodaje jeszcze więcej szczegółów i ruchu do sceny, po prostu go dodaj, zmień jego skalę i przesuń w miejsce, gdzie będzie się dobrze prezentować. Możecie go śmiało zduplikować i umieścić w kilku miejscach na scenie.

Scena żyje nie tylko dzięki starannie wyprofilowanym modelom, ale także dzięki światłu. W tym treningu wideo wprowadzimy lokalne źródło światła do sceny. Aby cienie były obliczane poprawnie, użyjemy miękkiej cieni, ponieważ sama w sobie lepsza cień powierzchniowy czasami wpływa na działanie światła w otwartych przestrzeniach.

Kolejne lokalne źródło światła wzmacnia wrażenie złożonego miasta. Aby światła wyglądały naturalnie, należy zadbać o użycie delikatnie różnych kolorów światła. Najlepiej sprawdzą się delikatna, ciepła żółć oraz chłodne cyjan lub zielony.

Fizyczne niebo dostarcza światło dla całej sceny. Abyś mógł je obrócić w odpowiednie miejsce, włączamy cienie za pomocą menu opcji edytora. Będziesz mógł je zobaczyć już w niezrendarowanym edytorze, co znacznie ułatwia ustawienia.

Niebo musi zostać jeszcze dokładnie dostrojone. W tym celu należy między innymi dostosować intensywność słońca, dokładniej ustalić jego czas i pozycję oraz nieco zminimalizować intensywność kolorów cieni.

Global Illumination i Ambient Occlusion są dwoma najważniejszymi efektami renderowania dla fotorealistycznego renderingu. Chociaż można je przejąć w niezmienionej formie, kilka małych ustawień może znacząco pomóc poprawić wynik i przyspieszyć renderowanie.

Różne właściwości materiałów, takie jak połysk i odbicie, powinny być jak najbardziej wyraźne jako osobne warstwy w programie Photoshop. Dlatego tworzymy renderowanie wielopasażowe, gdzie dodatkowo warstwy zostaną przypisane do GI, AO i cieni.

Oprócz oddzielnych poziomów przydatne byłoby również posiadanie własnych kanałów alfowych dla różnych budynków. W menedżerze obiektów przydzielamy więc każdemu budynkowi własny tag renderingu. Zgodnie z identyfikatorem tagu, w ustawieniach renderowania tworzone są własne kanały obiektów, które zostaną wyświetlone w Photoshopie jako kanały alfa.

Wynik renderowania zostanie zapisany jako plik 16-bitowy. Zanim zamkniesz Cinema 4D, otwórz plik psd w Photoshopie i sprawdź, czy wszystko jest poprawnie wyświetlane. W razie potrzeby możesz zapisać plik ponownie. Metoda wypełnienia warstwy świetlnej jest nieprawidłowo obliczana przez Cinema 4D, musisz to zmienić ręcznie w Photoshopie.

W tym szkoleniu wideo dowiecie się, o co chodzi w drugiej części. Aby to zrobić, pokażę na przykładzie już istniejącego projektu poszczególne kroki pracy.

Za pomocą różnych przepustek renderowania można dalej mieszać wygląd bez dodatkowych elementów. Ta powstała warstwa teraz stanowi podstawę dla ostatecznego produktu.

Kanały obiektów utworzone w Cinema4D znajdują się teraz w paletach kanałów Photoshopa. Stąd można bardzo szybko i wygodnie wybierać poszczególne elementy. Ponadto pokażę, na co szczególnie należy zwrócić uwagę podczas transformacji.

Mimo czystej perspektywy renderingu konieczne jest naniesienie linii pomocniczych perspektywy. Można to zrobić bardzo łatwo i szybko za pomocą darmowego dodatku.

Aby zwiększyć realizm obrazu, potrzebne jest realistyczne niebo. Ale można to łatwo zrobić za pomocą kanału alfa oraz trzech fototekstur.

Aby obraz zyskał głębię, konieczna jest perspektywa atmosferyczna. Jednak dzięki wartościom tonalnym można ją dobrze kontrolować i dostosowywać.

Oprócz atmosfery warto także teraz delikatnie podkreślić światło główne. W osobnej grupie może ono być włączane i wyłączane wielokrotnie.

Dodanie dodatkowych budynków w tle może jeszcze bardziej wzmocnić głębię. Za pomocą metody recyclingu form jest to szybko zrobione.

Przed nałożeniem tekstury warto najpierw przygotować zestaw zdjęć. W połączeniu z dobrym zestawem pędzli można wreszcie zacząć!

Dzięki strukturom zdjęć wiele nowych szczegółów jest teraz widocznych na obrazie. Dzięki kontroli tonów i linii pomocniczych perspektywicznych, ich wygląd szybko jest dostosowany do reszty obrazu.

Kolejnym krokiem jest teksturyzacja. Podczas tego procesu można osiągnąć świetne efekty również korzystając z innych trybów warstw.

Narzędzie „Własne kształty” jest bardzo często niedoceniane lub w ogóle nieużywane. W tej serii filmów szkoleniowych chciałbym Wam pokazać, jak najlepiej wkomponować je w istniejące techniki.

Zdjęcia doskonale nadają się także do tekstur świetlnych. W tym celu wystarczy użyć trybu warstwy „Rozpraszanie koloru”.

Zwiększanie krawędzi świetlnej znacząco poprawia futurystyczny wygląd obrazu. Za pomocą narzędzia Lasso wielokątnego i trybu "Rozmycia liniowego" można je szybko i łatwo utworzyć.

Mimo że wiele można było zrobić za pomocą zestawu pędzli autorstwa Jonasa De Ro, zawsze fascynujące jest zobaczyć, jak łatwe i skuteczne jest tworzenie własnych końcówek pędzli.

Dodanie dymu i atmosfery sprawia, że obraz staje się jeszcze bardziej czytelny i pozwala zacierać nieestetyczne obszary.

Aby można było dodać więcej życia do obrazu, potrzebne są dodatkowe statki kosmiczne. Mogą one być klonowane bezpośrednio albo dodane z innych plików.

Z różnymi poziomami ustawień i delikatnymi teksturami można nadać jednolity wygląd całemu obrazowi. Wyostrz za pomocą filtra pasa wysokiej częstotliwości - gotowe!