W tym samouczku pokażę Ci, jak używać Photoshopa do rozdzielania częstotliwości i oddzielania informacji o kolorach i teksturze na obrazie podczas oddzielnej edycji. Ta technika pozwala na retuszowanie niedoskonałości skóry lub korygowanie kolorów, bez wpływu na teksturę obrazu. Na końcu samouczka dowiesz się również, jak stworzyć działanie dla rozdzielania częstotliwości, aby przeprowadzić ten proces w przyszłości za pomocą jednego kliknięcia.
Najważniejsze wnioski Rozdzielanie częstotliwości to potężna technika pozwalająca na niezależne edytowanie szczegółów koloru i tekstury na obrazie. Celem jest usunięcie uciążliwych elementów, takich jak niedoskonałości skóry, zachowując jednocześnie naturalną strukturę obrazu. Dzięki z góry zdefiniowanej akcji możesz zautomatyzować cały proces i oszczędzić czas.
Krok po kroku
Najpierw utworzysz dwie kopie obrazu, aby skutecznie przeprowadzić rozdzielanie częstotliwości.
W tym celu naciśnij klawisze „Ctrl + J” (Windows) lub „Cmd + J” (Mac) dwukrotnie. To zduplikuje warstwę tła, którą następnie możesz nazwać. Dolną warstwę nazwij „Kolor” a górną „Tekstura”.
Następny krok polega na edycji koloru bez wpływania na teksturę. Wybierz warstwę kolorów i ukryj warstwę tekstury, aby skoncentrować się lepiej na zmianach kolorów. Przejdź do „Filtr” i wybierz „Rozmycie”, a następnie „Rozmycie Gaussowskie”.
Ważne jest stopniowe zwiększanie promienia, aż małe niedoskonałości, zwane też „pryszczykami”, stają się ledwo widoczne. Znajdź wartość, która wygląda dobrze dla Ciebie – w tym przypadku wartość 7,0 może być rozsądnym kompromisem. Jeśli ustawienia są zgodne z oczekiwaniami, potwierdź klikając „OK”.
Po zakończeniu edycji koloru ponownie pokaż warstwę tekstury i wybierz ją. Przejdź do „Filtr” i następnie „Inne filtry”, wybierając „Podkreślenie krawędzi”. Podobnie jak przy Rozmyciu Gaussowskim, zacznij od małych wartości i stopniowo zwiększaj promień, aż pryszczyki staną się widoczne. Wartość 9,0 może tutaj dobrze działać. Potwierdź ustawienia klikając „OK”.
Następnie ustaw tryb mieszania warstwy teksturowej na „Światło liniowe”. Zapewni to możliwość osobnego i wyraźnego wyświetlenia zarówno koloru, jak i tekstury oraz pozwoli na niezależne edytowanie obu elementów.
W kolejnym kroku skupisz się teraz na kolorze. Ponownie wybierz warstwę koloru i wybierz narzędzie pędzla o twardości 0 %, przepływie 1 % i przejrzystości 100 %. Naciśnij klawisz „Alt”, aby użyć pipety. Jest to ważne, aby wybrać odpowiednie odcienie kolorów. Upewnij się, że ustawiasz odpowiednią wartość pipety dla precyzyjnego wyboru kolorów.
Dzięki pipetowi możesz teraz wybierać kolory z bezpośredniego otoczenia. Delikatnie maluj na wybranych obszarach, aby zaciemnić nadmiernie oświetlone miejsca. Upewnij się, że kolory delikatnie się mieszają. Powolne podejście pozwoli uzyskać naturalne przejścia kolorów.
Jeśli nie jesteś zadowolony z edycji kolorów, możesz łatwo cofnąć ostatnie zmiany, naciskając „Ctrl + Z”. Regularnie sprawdzaj porównanie przed i po, zmieniając widoczność warstw samodzielnie, aby śledzić postęp.
Przyszedł czas, aby usunąć małe niedoskonałości z warstwy tekstury. Wybierz warstwę tekstury i sięgnij po pędzel do naprawy obszarów. Za pomocą delikatnych pociągnięć pędzla możesz usunąć pryszczyki. Dynamicznie zmieniaj rozmiar pędzla, trzymając jednocześnie klawisz „Alt” i „Prawy przycisk myszy”, aby dostosowanie było bardziej intuicyjne.
Jeśli nie możesz poprawnie retuszować pewnych obszarów, wystarczy wybrać narzędzie „Napraw“, aby wziąć obszar z otaczającej tekstury. Zaznacz obszar, przeciągnij go przytrzymując przycisk myszy, a następnie usuń zaznaczenie za pomocą „Ctrl + D“. W ten sposób dalej poprawisz wyniki.
Przed zakończeniem separacji częstotliwości, musisz utworzyć akcję dla tego procesu. Otwórz okno akcji w zakładce „Okno“ > „Akcje“.
Tutaj możesz utworzyć nowy folder. Jeśli chcesz użyć istniejącego folderu, również możesz to zrobić. Teraz wybierz „Utwórz nową akcję“ i upewnij się, że nadajesz jej nazwę „Separacja częstotliwości“. Ponadto możesz przypisać skrót klawiszowy dla szybkiego dostępu w przyszłości.
Aby nagrać akcję, wykonaj te same kroki, które wcześniej wykonałeś ręcznie, aby akcja mogła je zapisać dla Ciebie. Ważne jest, aby wszystko wykonać dokładnie tak, aby upewnić się, że akcja działa poprawnie.
Teraz obraz zostanie zredukowany do warstwy tła, następnie zmień nazwę górnej warstwy na „Tekstura“ i ukryj ją. Przejdź do warstwy kolorowej, wybierz Rozmycie Gaussowskie. Użyj wartości 7 pikseli, która wydaje Ci się odpowiednia.
Teraz ponownie pokaż warstwę tekstury i wybierz filtr Ostreś, używając wartości 9 pikseli, aby optymalnie przetworzyć obraz. Zawsze potwierdzaj za pomocą „OK“.
Po zakończeniu akcji, możesz usunąć zmienione warstwy i przetestować działanie wszystkiego ponownie. Upewnij się, że pola dla drogi do filtru są zaznaczone, aby możliwe było dokonywanie indywidualnych dostosowań dla różnych obrazów. W ten sposób osiągniesz optymalne wyniki, niezależnie od konkretnych wymagań każdego obrazu.
Podsumowanie
W tym przewodniku nauczyłeś się, jak stosować technikę separacji częstotliwości w programie Photoshop, aby efektywnie oddzielać i optymalizować treści kolorowe i strukturalne obrazu. Tworząc odpowiadający jej akcję, będziesz w stanie przeprowadzić ten proces w przyszłości szybko i efektywnie.
Najczęściej zadawane pytania
Jak działa separacja częstotliwości w Photoshopie?Separacja częstotliwości oddziela informacje o kolorze od informacji o teksturze, co pozwala na niezależne ich modyfikowanie.
Kiedy powinieneś zastosować separację częstotliwości?Ta technika jest szczególnie przydatna przy portretach, aby usunąć wszelkie niedoskonałości skóry bez wpływu na strukturę skóry.
Jak mogę utworzyć akcję dla separacji częstotliwości?Przejdź do okna akcji, utwórz nową akcję i zarejestruj każdy krok separacji częstotliwości.
Czy separację częstotliwości można zastosować do innych rodzajów obrazów?Tak, tę technikę można również stosować do innych zdjęć, jednak często dotyczą one odcieni skóry i tekstur.
Jaki wpływ mają wybrane wartości na separację częstotliwości?Wybór wartości ma bezpośredni wpływ na wynik i powinien być dopasowany do konkretnego obrazu, aby uzyskać optymalne rezultaty.
