Oto przegląd poszczególnych rozdziałów:
Część 1 - Fotografowanie "Models"
Część 2 - Sensowny (!) sprzęt
Część 3 - Znalezienie odpowiednich modeli
Część 4 - Szukanie lokalizacji
Część 5 - Rozwijanie pomysłów na obrazy
Część 6 - Wskazówki dotyczące kreacji obrazu
Część 7 - Porady dotyczące stylizacji
Część 8 - Umiejętne oświetlanie modeli
Część 9 - Wydajna współpraca zespołowa
Część 10 - Wskazówki dotyczące pozowania
Rysunek 10.1: Ramiona, nogi (i kolana oraz łokcie) nie powinny być skierowane bezpośrednio w stronę kamery; wtedy wyglądają małe i beznadziejne (lub w przypadku kolan i łokci: masywne i brzydkie). Podobnie nigdy nie powinny być całkowicie wyprostowane; wygląda to sztywno, nieelastycznie i niekorzystnie. Lepsze jest trzymanie ramion i nóg zawsze (lekko) zgiętych. Porady takie pomagają modelowi automatycznie przyjmować piękne i fotogeniczne pozy. Nikon D3S z obiektywem Nikkor 2,8/300mm. 1/800 sekundy, przysłona 4, ISO 500.
(Zdjęcie © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Na przykład, kiedy wyjaśniam modelowi, że efekt obrazu prawie wszystkich poz jest znacznie większy, gdy zbudowana jest pewna napięcie ciała (ponieważ wtedy model staje się znacznie bardziej obecny), oni to rozumieją i mogą odpowiednio zastosować to podczas pozowania.
Albo, gdy wyjaśniam modelowi, że noga, na którą skupiona jest cała waga ciała, wygląda grubsza niż druga noga, która nie ma ciężaru do podtrzymania. I dlatego lepiej jest trzymać nogę, która nie nosi wagi ciała, bliżej kamery (niż drugą, która wygląda grubsza).
Modelki rozumieją takie wyjaśnienia i będą starać się pozować w przyszłości, aby wyglądać jak najkorzystniej.
Rysunek 10.2: Często najlepiej wyglądają rozciągnięte pozy z prostym, wyprostowanym plecami. Modele początkujące nie mogą tego wiedzieć, dlatego takie wskazówki od fotografa pomagają modelowi lepiej wykonywać pracę. Pozowanie jest bardziej męczące, niż myślą większość ludzi. Regularne krótkie przerwy są więc ważne, aby model nie był zmęczony i był w stanie wytrzymać sesje, które trwają cały dzień. Nikon D3 z obiektywem Nikkor 2,8/24-70mm przy użytej ogniskowej 24mm. 1/125 sekundy, przysłona 22, ISO 200.
(Zdjęcie © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10.1 Daj przestrzeń
Czasami lepiej jest dać modelowi dużo przestrzeni i pozwolić mu po prostu "robić"! Fotograf lub fotografka będzie potem jedynie interweniować korygująco. Ważne jest przy tej metodzie, aby model cały czas trzymał się w ruchu (najlepiej do szybkiej muzyki) i zmieniał pozy płynnie.
Najczęstszym błędem popełnianym przez modelki przy tej metodzie, jest oczekiwanie, aż model lub fotograf naciśnie migawkę po zajęciu nowej pozycji. Jest to jednak działanie przeciwskuteczne i sprawi, że ruchy stracą elegancję i będą wydawać się sztuczne. Lepiej zatem powiedzieć modelowi, aby ciągle się ruszał (do muzyki), a fotograf będzie zdecydowanie naciskał spust migawki odpowiednio.
Rysunek 10.3: Osoba wykonująca zdjęcia w ten opisany sposób osiąga efekt, że model prezentuje tylko takie pozy, które wyglądają naturalnie (a nie sztywno i wymuszone). Musisz jednak zdać sobie sprawę, że w ten sposób korekty ze strony fotografa są możliwe tylko sporadycznie i instrukcje muszą być podawane szybko. Nikon D4 z obiektywem Nikkor 1,4/50mm. 1/160 sekundy, przysłona 7,1, ISO 100.
(Zdjęcie © 2013: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10.2 Optyczne wydłużanie nóg
Wykonałem już wiele świetnych sesji z modelkami, które na przykład miały „tylko” 1,65 m wzrostu. I mimo to były piękne, wdzięczne i emanowały wspaniałą aurą. Do sesji zdjęciowych modele nie muszą zawsze mieć dokładnie wymierzone wymiary. Ważniejsza jest fotogeniczność, czyli obecność na zdjęciach.
Jednak modele, które mają mniej niż 1,70 m wzrostu, chciałyby być odpowiednio wyższe. Dlatego zazwyczaj są one bardzo podekscytowane możliwością wydłużenia optycznie poprzez obiektyw szerokokątny.
Jeśli fotografuje się stojącego modela z niskiej pozycji, nogi są optycznie wydłużane. Dzieje się to ze względu na zniekształcenie ogniskowych szerokokątnych. Warunkiem koniecznym jest, aby fotograf lub fotografka trzymała aparat od dołu do góry.
Rysunek 10.4: Także przy tym zdjęciu byłem u stóp modelki. Ze względu na "subtelne" ogniskowe szerokokątne („tylko” 32 mm) efekt optycznego wydłużenia nóg jest wyraźny, ale nie na tyle drażniący, żeby stopy wyglądały nadmiernie duże. Nikon D3 z obiektywem Nikkor 2,8/24-70mm przy użytej ogniskowej 32 mm. 1/160 sekundy, przysłona 8, ISO 200.
(Zdjęcie © 2009: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.5: Efekt można jeszcze wzmocnić poprzez wykorzystanie mniej standardowego formatu obrazu. Ta modelka miała zaledwie 1,66 m wzrostu. Dzięki szerokokątnemu obiektywowi, niskiej perspektywie i narzędziu do obcinania zdjęć wygląda wręcz „olbrzymio”. Nikon D3S z obiektywem Nikkor 2,8/24-70mm przy użytej ogniskowej 34 mm. 1/160 sekundy, przysłona 4, ISO 2500.
(Zdjęcie © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10.3 Fotografowanie modeli o bardziej pełnych kształtach
Niektóre modele są nieco grubsze niż zazwyczaj. Jednakże uważam, że to także nie jest problem, ponieważ gdy proporcje są odpowiednie, może to wyglądać bardzo dobrze!
Ale jeśli ktoś chce fotografować takie modele jako szczuplejsze, niż są w rzeczywistości, powinien zadbać o to, żeby pozycje były zawsze bardzo wydłużone. Wiele mężczyzn-fotografów zna efekt "zniwelowania brzucha": kto chce zatrzymać brzuch, nie osiągnie tego tylko poprzez naprężenie mięśni brzucha. Dodatkowo zrobi głęboki wdech, co powoduje uniesienie się klatki piersiowej i wyprostowanie kręgosłupa, co sprawia, że cała sylwetka wydłuża się o kilka centymetrów (i przez to wygląda szczuplej).
Innym trikiem jest praca z ubraniem, które ukrywa ewentualne problemy. Dlatego na przykład u żeńskich modeli zamiast spodenek można użyć spódnicy do połowy uda (jeśli model ma problemy z udami).
Również opisane wcześniej optyczne wydłużenie nóg może zdziałać cuda i sprawić, że modele będą wyglądać znacznie szczuplej.
Rysunek 10.6: Nienadzwyczajnie wydłużone pozy sprawiają, że modele o nieco większych kształtach wyglądają atrakcyjnie. Nikon D3X z obiektywem 2,8/14-24mm Nikkor przy żądanym ognisku 14mm. Czas otwarcia migawki 1/250 sekundy, przysłona 20, ISO 100.
(Foto © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10.4 Piękne fotografowanie piersi i pupy
W fotografii aktu i erotyki wiele ujęć skupia się na pięknym uchwyceniu biustu (u modelek) i pupy (zarówno u mężczyzn, jak i kobiet).
Pożądany przez ogólny ideał piękny wygląd pupy jest osiągany poprzez uwydatnienie jej okrągłej formy. Musi więc zostać wysunięta do przodu, co jest dość wyczerpujące i powoduje bóle pleców.
Nawet u modelek, które narzekają na zbyt dużą pupę, fotograficznie korzystniej jest ją jednak wysunąć do przodu i nadać jej okrągłą formę. Takie modele muszą pokonać własne opory; jednak alternatywą byłoby ściągnięcie mięśni pośladków, co powoduje pomarańczową skórkę i nieproporcjonalne (a zatem mało atrakcyjne) wygląd.
Tak więc: Nawet duża pupa wygląda korzystniej na zdjęciach, gdy jest wystawiona do przodu! Dotyczy to zarówno modelek żeńskich, jak i męskich.
Rysunek 10.7: Na tym zdjęciu bardzo dobrze widać, że konieczne jest mocne wygięcie pleców, aby pupa mogła zostać wystawiona do przodu i wyglądała jędrnie. Większość (początkujących) modelek popełnia błąd pochylenia tułowia do przodu, by wystawić pupę. Jednak wygląda to lepiej, gdy tułów pozostaje wyprostowany. Jest to znacznie bardziej wyczerpujące, ale zmotywowane modele akceptują to dla ładniejszych zdjęć. Nikon D3S z obiektywem 2,8/24-70mm Nikkor przy żądanym ognisku 36mm. Czas otwarcia migawki 1/160 sekundy, przysłona 4,5, ISO 2500.
(Foto © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.8: Nawet w pozycji leżącej można wystawić pupę jak opisano powyżej. Jak wyczerpujące jest to działanie, można najlepiej zrozumieć, kiedy samemu spróbuje się tego w pozycji leżącej. Wtedy zrozumie się lepiej wysiłek modelek. I dlaczego fotografowie powinni bardzo się pospieszyć podczas takich ujęć. Nikon D3X z obiektywem 2,8/70-200mm Nikkor przy żądanym ognisku 145mm. Czas otwarcia migawki 1/160 sekundy, przysłona 22, ISO 100.
(Foto © 2012: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Wiele modelek ma problemy z rozmiarem swoich biustów. Zazwyczaj nie jestem w stanie tego zrozumieć, ponieważ nie chodzi o rozmiar, tylko o kształt. Nawet stosunkowo mały biust wygląda bardzo pięknie, gdy kształt jest odpowiedni i nie opada.
Również dość duże biusty często są przez ich właścicielki postrzegane jako zbyt małe, co również nie potrafię w ogóle zrozumieć. Wydaje się, że to bardziej problem psychologiczny wielu kobiet. (Z rozmów z mężczyznami wiem, że duże biusty, chociaż przypadkowo przyciągają uwagę; preferuje je jednak zdecydowana większość mężczyzn. Szczególnie dotyczy to biustów z implantami silikonowymi).
Fotograficznie biusty często wyglądają korzystniej, gdy podczas pozowania ręce są uniesione do góry, aby uniknąć opadania.
Rysunek 10.9: Jeśli ramiona opadają, nawet biusty modelek żeńskich nie zawsze wyglądają atrakcyjnie jędrnie. Wtedy zaleca się uniesienie ramion (na przykład do głowy). Podnosi to biusty w atrakcyjny sposób. Nikon D3S z obiektywem 2,8/105mm Mikro Nikkor. Czas otwarcia migawki 1/80 sekundy, przysłona 5,6, ISO 200.
(Foto © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.10: Nawet atrakcyjne duże biusty często wydają się płaskie w pozycji leżącej. Dlatego jeśli fotografujesz model, który ma kompleksy z powodu wielkości swoich biustów, nie powinieneś ich fotografować w pozycji leżącej. Możesz poprosić o podtrzymywanie rąk lub chustki (lub bielizny). Nikon D3S z obiektywem 2,8/24-70mm Nikkor przy żądanym ognisku 55mm. Czas otwarcia migawki 1/125 sekundy, przysłona 5, ISO 200.
(Foto © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.11: Chociaż osobiście nie lubię biustów silikonowych - leżąc mają one (z punktu widzenia fotografii) przewagę nad naturalnymi biustami: nie zapadają się do środka.
(Ale „znawca” od razu rozpozna, że to nie mogą być naturalne biusty...). Nikon D3S z obiektywem 2,8/105mm Mikro Nikkor. Czas otwarcia migawki 1/160 sekundy, przysłona 4, ISO 250.
(Foto © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10,5 Fajne i nietypowe pozy
Dla pozujących modeli ważne jest, że to, co w rzeczywistości wygląda dość głupio, na zdjęciach zazwyczaj prezentuje się dość "fajnie", "luźno" i wyraziście!
W związku z tym, modelowanie jest podobne do teatru: liczą się duże gesty, przesadzone pozy. Dlatego powinniście radzić swojemu modelowi – jeśli pasuje to do treści obrazu – aby działał przesadnie. (To samo dotyczy w pewnym stopniu także mimiki). Wtedy wasze zdjęcia będą wyglądać profesjonalnie i nowocześnie.
Jeśli fotografujecie prawie bez użycia rekwizytów przed prostym (studyjnym) tłem, ta rada jest jeszcze bardziej ważna, ponieważ wtedy model jest w centrum uwagi i nic nie odwraca uwagi.
Rysunek 10.12: Niektórym modelkom, jak tutaj Agnes, modelowanie przychodzi jak z płynącej krwi. Mają wyczucie, które pozy są efektowne i fotogeniczne. Jako fotograf(ka) musicie ewentualnie jedynie dokonać drobnych korekt. Gdyby Agnes stała tak w kolejce do piekarnika, zapewne nie zwróciłabym na nią uwagi, lecz ostrożnie omijałabym ją ... ;-)
(Zdjęcie © 2006: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.13: Im bardziej teatralne, tym lepiej! Pozy modelek mogą być nietypowe i przesadzone. Na zdjęciach wygląda to bardziej efektownie (i zazwyczaj lepiej) niż "normalne" pozy. Nikon D3X z 2,8/24-70mm Nikkor przy użyciu ogniskowej 24mm. 1/80 sekundy, przysłona 22, ISO 100.
(Zdjęcie © 2011: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.14: Nawet zupełnie absurdalne pozy nadają się do zdjęć. Każdy może być nudny; więc nie narzucajcie sobie ograniczeń! Zawsze mówię moim modelkom: Im bardziej szalone – tym lepiej! Tego rodzaju sesje zdjęciowe są znacznie bardziej zabawne niż normalne, takie jakie zwykle robi się tysiące razy. Nikon D3 z 2,8/24-70mm Nikkor przy użyciun ogniskowej 26mm. 1/125 sekundy, przysłona 4,5, ISO 200.
(Zdjęcie © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
10,6 Wiele modelek jednocześnie przed aparatem
Im więcej modelek (jednocześnie) stoi przed aparatem, tym trudniej dla fotografa, aby wszystkie odpowiednio kierować zgodnie z pomysłem na obraz. A jeszcze trudniej, aby instruować modele, aby przyjmowały idealne pozy (lub poprawiać przyjęte pozy zgodnie z wyobrażeniami fotografa). Z każdą kolejną dołączającą modelką staje się to nadmiernie trudne.
Rysunek 10.15: Gdy na zdjęciach występują dwie lub więcej modelek, wydawanie instrukcji fotografom staje się trudniejsze. Ważne jest, aby kierować modele szybko, głośno i wyraźnie oraz przede wszystkim precyzyjnie. Wtedy słuchają uważnie i skupiają się, co jest istotne szczególnie przy zdjęciach z kilkoma osobami.
(Zdjęcie © 2008: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.16: Łatwiej jest, gdy jedna z modelek jest na pierwszym planie, a druga w tle występuje jako dekoracja. Gdy ta druga osoba dodatkowo rozmazuje się nieco, oczy obserwatorów zdjęcia skierują się na pierwszego modela, gdzie jednak poza powinna być odpowiednia. Nikon D3X z 2,8/105mm Nikkor. 1/250 sekundy, przysłona 3,5, ISO 100.
(Zdjęcie © 2010: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Rysunek 10.17: Im więcej modelek jednocześnie jest fotografowanych, tym trudniej jest wydawać każdemu odpowiednie indywidualne instrukcje reżyserskie. Nawet pozy ciała nie mogą być korygowane indywidualnie, bez zmian w przypadku pozostałych modelek. Trzymanie się nieruchomo nie jest nam ludziom do blokowania; nie tylko w przypadku dzieci. Wtedy łatwiej jest dać modelkom swobodę lub na przykład zaproponować im prosty pomysł na obraz, który zostanie wspólnie zrealizowany. Zdjęcie jest przypadkowym ujęciem jednego z moich warsztatów na Ibizie, które odbywają się corocznie w maju.
(Zdjęcie © 2008: Jens Brüggemann – www.jensbrueggemann.de)
Zakończenie
Fotografowania uczy się przez fotografowanie. W tej serii samouczków otrzymaliście ode mnie kilka wskazówek, które na pewno będą pomocne w udanej sesji z modelem. Teraz jednak należy to "nauczone" wdrożyć w praktyce, aby pozostało to trwale w waszych umysłach i aby faktycznie powstały piękne, nietypowe zdjęcia modelek. W końcu można robić zdjęcia dopiero wtedy, gdy ma się świetne fotografie do pokazania; sama teoria nie czyni jeszcze mistrza.
Gdy będziecie robić zdjęcia w przyszłości, zawsze powinniście spokojnie przyjrzeć się wynikom na monitorze. Zastanówcie się, co zrobiliście źle. I zastanówcie się nad zbyt głupimi błędami. Ale one również pomagają, ponieważ dzięki nim w końcu się uczycie! (Im głupszy błąd, tym większa szansa, że nie zrobicie go nigdy więcej!)
Kiedy po udanej sesji pojawi się szczególnie piękne zdjęcie, dajcie sobie mentalne kredyty! Też to jest ważne w procesie rozwoju. To, że się denerwujecie z powodu błędów; ale także, że jesteście dumni z postępów w nauce.
Życzę wam zawsze "Dobrej Jakości Światła" i wspaniałych, zaangażowanych modelek!
Jens Brüggemann
