Export PDF w Adobe InDesign jest ostatnim krokiem do zapisania twojego układu do druku lub na użytek cyfrowy. Czy to dla profesjonalnego druku, interaktywnych plików PDF czy treści internetowych - InDesign oferuje bogatą gamę opcji eksportu, aby optymalnie prezentować twój projekt. W tym przewodniku pokażę ci krok po kroku, jak wyeksportować swój dokument jako plik PDF, wybrać odpowiednie ustawienia i unikać powszechnych błędów. Zaczynamy i doskonale eksportujemy twoje projekty!
Przed wydaniem dokumentu InDesign jako pliku PDF gotowego do druku, sprawdź jeszcze raz, czy ustawienia zarządzania kolorem są poprawne (to powinno być zrobione już na samym początku, ale - lepiej zapobiegać).
Aby to sprawdzić, otwórz menu Edycja, przejdź do Ustawienia kolorów i sprawdź, czy odpowiednie Profile są używane jako Przestrzenie robocze zarówno dla wyświetlania na ekranie (eciRGB v2), jak i dla drukowania (ISO Coated v2 ECI dla druku na powlekanej papierze do druku obrazkowego).
Sprawdź również, czy w menu Edycja ustawienie Przestrzeni kolorów przezroczystości jest ustawione na CMYK. Dzięki temu zapewniasz, że nakładające się lub stykające się przezroczystości (np. Cień obiektu na przezroczystym tle) oraz same obiekty są w tym samym kolorze.
Eksport otwierasz teraz poprzez menu Plik lub szybciej za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+E. Oprócz nazwy i folderu docelowego warto upewnić się, że jako Typ pliku ustawiony jest PDF dla druku, ponieważ elementy interaktywnych dokumentów PDF nie są interpretowalne przez skaner drukarni, notując o monitorze istotną rozdzielczość.
Po kliknięciu przycisku Zapisz pojawi się okno dialogowe eksportu PDF. Ustawienia tutaj są kluczowe dla wynikowego produktu. Dla różnych celów wymagane są różne ustawienia.
Aby uniknąć konieczności dostosowywania wielu opcji za każdym razem do żądanego celu (np. do wydruku lub ekranu), Adobe dostarcza różne ustawienia w postaci Profilów. Znajdziesz je w menu rozwijanym w linii Zastrzeżenie-PDF. Co ciekawe, są tam dostępne dwa profile dla druku.
Wybór któregoś z tych profili eksportowych to dobry początek, ale dla naszych wymagań nadal pozostawia wiele do życzenia, dlatego ustawienia będą dalej dostosowywane i zapisane jako nowy profil indywidualny pod kątem wydruku offsetowego do późniejszego użytku.
Najpierw zmień w polu Uwzględnianie ustawienie na Acrobat 4 (PDF 1.3). Powodem jest to, że ta wersja Acrobata nie obsługuje przezroczystości.
Również oprogramowanie skanera w drukarni, które za pomocą języka opisu strony PostScript, również opracowanego przez Adobe, przetwarza plik na dane rastrowe, nie obsługuje przezroczystości. Dlatego muszą one być zredukowane podczas wydruku. To się zmieni dopiero, gdy następca PostScript, Adobe PDF Print Engine (APPE), powszechnie zagości w drukarniach. Tak więc, mimo jak pięknie wygląda plik na ekranie, prawdziwy test nastąpi dopiero na skanerze.
Aby zachować pełną swobodę w późniejszych ustawieniach wyjściowych, nie wybieraj standardu PDF-X-cokolwiek.
W polu Opis możesz dodać kilka istotnych słów kluczowych dla późniejszego porządkowania ustawień.
W Opcjach na karcie Ogólne sprawdź, czy plik po eksporcie ma być wyświetlany i upewnij się, że widoczne i drukowane warstwy są uwzględnione.
W obszarze Włącz nie powinno być nic zaznaczone, ani elementów interaktywnych.
Na karcie Kompresja ustawienia profilu jakości wydruku dla druku w siatce 70er można zaadaptować standardowo, tj. kompresję na 300 ppi obrazów o rozdzielczości większej niż 350 ppi (więcej nie jest konieczne i tylko zwiększa rozmiar pliku) lub 1200 ppi dla rysunków z rozdzielczością powyżej 1800 ppi.
To może się szybko wydarzyć, jak pokazuje krótka wizja w Palety powiązań, poprzez dopasowanie obrazów w układzie do mniejszej ramki obrazka. Rozdzielczość wzrasta odpowiednio, a wraz z nią rozmiar pliku i czasy przeliczania na skanerze. Dlatego dane obrazowe powinny być również przycinane do ramki poprzez zaznaczenie pola wyboru.
Kompresja powinna odbywać się automatycznie za pomocą JPEG z maksymalną jakością obrazu.
Na karcie Znaki i bleed powinny być stosowane tylko ustawienia bleed dokumentu (zwykle 3 mm).
Strony dokumentu zostaną automatycznie ustalone przez oprogramowanie układające drukarni na podstawie logicznej kolejności stron, uwzględniając ewentualny dodatek do grzbietu w przypadku broszur na arkuszu drukarskim i zostaną tam ułożone i oznaczone wymaganymi znakami cięcia i całkowitą kontrolą koloru. Znakowanie już zawarte w PDF może tylko dezorientować i później przeszkadzać.
Na karcie Wyjście musi być wybrana opcja Konwertuj do profilu docelowego (zachowaj wartości) pod Konwersją kolorów. Oznacza to, że obrazy RGB zostaną przekonwertowane do przestrzeni barw docelowej (CMYK), ale nie obrazy CMYK zachowujące swoje natywne wartości.
Celowe jest początkowo przestrzeń barw CMYK, ale konkretny profil zależny jest od papieru drukarskiego. Dla papieru kredowego (offsetowego) będzie to ISO Coated v2 (ECI) - dla druku gazetowego zupełnie inna opcja.
W razie wątpliwości najlepiej jest wcześniej zapytać drukarnię.
Włączanie profili nie jest konieczne. W niektórych drukarniach może to prowadzić do niepożądanych konwersji kolorów, dlatego należy z tego powodu zrezygnować.
Ostatnie sprawdzenie w Zarządcy kolorów do druku powinno upewnić, że są eksportowane tylko kanały barw przeznaczone do druku.
Od wersji InDesign-CS6 istnieje także możliwość eksportowania pliku do druku monochromatycznego. Wybierz na przykład Udział punktów 15% jako profil docelowy. Plik PDF nie musi być teraz konwertowany na plik w odcieniach szarości za pomocą wyrafinowanych trików.
Na karcie Zaawansowane ustaw najpierw redukcję przejrzystości na Wysoka rozdzielczość. Dzięki temu wcześniej transparentne obiekty zostaną przekonwertowane w jakości wystarczającej do kombinacji danych wektorowych i obrazu.
Zaznaczenie na poniższej zaznaczonej opcji zapewnia, że inne ustawienia na karcie drukarskiej dokumentu InDesign (można je różnić w palecie stron InDesignu dla różnych arkuszy drukarskich) zostaną zignorowane.
Ważne jest także osadzenie czcionek w dokumencie PDF. Wartość standardowa 100% sugeruje błędne przekonanie: nie wszystkie czcionki zostaną osadzone w 100%, ale tylko te, które zostały użyte w całości z wszystkich znaków dostępnych w dowolnej zastosowanej czcionce. Ponieważ jest to rzadko spotykane, oznacza to, że osadzone zostaną tylko znaki używane w dokumencie.
To może utrudnić ewentualne drobne poprawki tekstów w pliku PDF, jeśli potrzebny znak nie jest dostępny w dokumencie.
Dlatego zmień wartość na 20%. W ten sposób w przypadku małych, prostych dokumentów osadzone będą tylko używane znaki, a w przypadku bardziej złożonych cała czcionka.
Na karcie Bezpieczeństwo nie można ustawiać haseł, ponieważ w przeciwnym razie proces w Wywoływarce zostanie przerwany.
Zachowaj te ustawienia pod wygodną nazwą profilu dla późniejszego użycia i kliknij Eksportuj.
InDesign rozpoczyna teraz konwersję, co pozwala Ci w międzyczasie spojrzeć przez okno, przejść po kawę albo zadzwonić do mamy, w zależności od rozmiaru dokumentu, rozdzielczości obrazów i mocy obliczeniowej komputera.
Jedynym małym sygnałem, że InDesign robi to, co powinien, jest mały symbol na pasku menu, który pojawia się tylko podczas tego procesu eksportu:
Ale potem (oczywiście tylko jeśli właściwa opcja została zaznaczona) otwiera się efekt całych starań - plik PDF.
W dojrzałym środowisku pracy dostępna jest teraz pełna wersja Adobe Acrobat, która posiada szereg profili do analizy wygenerowanego dokumentu pod kątem jego przydatności do wydruku na Ciągówce.
Przed tym istotne jest sprawdzenie obszaru pełnego obcięcia. Aby widzieć dokładny przebieg obcięcia, musisz je włączyć. Otwórz Ustawienia w Acrobat (Ctrl + K) i zaznacz na karcie Wyświetlanie stron w sekcji Zawartość i informacje o stronach pole wyboru Wyświetl obiekty, format końcowy i obwódkę obcięcia.
Teraz możesz dokładnie sprawdzić, czy elementy obcięcia wystarczająco wystają poza obszar obcięcia.
