Gdy zdjęcie zostało raz rozerwane i ponownie złożone, nabiera już swojego znaczenia. Jeśli rozerwana krawędź jest w określonym miejscu, znaczenie obrazu wzrasta. Jeśli ponadto kolorystyka i światło podkreślają rdzeń przekazu, zbliżamy się do obrazu z kontekstem sytuacyjnym.
Krok 1: Pierwotne zdjęcie
To zdjęcie zostało sfotografowane przy stałym świetle. Modelka leżała na podłodze, a reflektor świecił z prawego górnego rogu na scenę. Niebieska folia delikatnie ochładzała światło sceny. Jako fotograf stałem na drabinie na wysokości około 1,50 m. Obszar roboczy został również poszerzony o około 5 cm z białym marginesem na krawędzi Obrazy>Obszar roboczy wokoło.
Krok 2: Spójność obrazu?
Aby określić, czy pierwotne zdjęcie jest odpowiednie, stosuje się mały trik: należy szukać w obrazie charakterystycznych przekątnych i namalować je na osobnych warstwach. Ten proces powinien być bardzo szybki i spontaniczny.
Następnie warstwa z obrazem jest wygaszana, a przekątne są analizowane. Powinny one prowadzić do obszaru (lub obszarów, w zależności od sytuacji) istotnych dla obrazu lub je akcentujących. W tym przypadku jest to górna część ciała kobiety.
Korekty obrazu
Krok 3: Rozjaśnienie włosów
Po dokładnym przyjrzeniu się obrazowi zauważam, że m.in. włosy w zacienionym obszarze są trochę zbyt ciemne. Dobrym sposobem rozjaśnienia jest optymalizacja w oknie dialogowym Obrazy>Korekty>Cienie/Światła.
Warstwa jest wcześniej konwertowana na Smartfiltrowy filtr pod Filtr>Skonwertuj na Smartfiltry, aby w późniejszym czasie nadal mieć możliwość dostępu do tego okna dialogowego i idealnie dopasować wartości. Aktualne wartości można odczytać z obrazu. Automatycznie wygenerowana maska Smartfiltra jest teraz wypełniana kolorem czarnym, a efekt jest malowany na biało.
Krok 4: Zamocowanie w świetle księżyca
Celem jest oświetlenie sceny jak pod wpływem światła księżyca. Na początku kolory są lekko osłabiane i przesuwane, a kontrasty podnoszone.
Dobrym sposobem jest utworzenie warstwy regulacji Odcień/Nasycenie w trybie mieszania Miękkie światło. Nasycenie może zostać zmniejszone, a pole Kolorowanie powinno być aktywowane; patrz obraz. Poprzez przesunięcie odcienia (górny suwak) można teraz wybrać pożądany efekt:
Krok 5: Wyłączenie światła - włączanie reflektora
Właśnie utworzona warstwa regulacji jest kopiowana i ustawiana w trybie mieszania Mnożenie. Przezroczystość warstwy wynosi około 67%. W powiązanej masce wybiera się obszar, który nie powinien być przyciemniony: obszar górnej części ciała.
Krok 6: Promienie światła
Światło można dodatkowo podkreślić poprzez przyciemnienie obszarów. Warstwa "SZABLON" z dwiema utworzonymi warstwami regulacji jest kopiowana i łączona w jedną warstwę.
Tryb mieszania tej nowej warstwy jest ustawiony na Mnożenie, a w powiązanej masce kolor biały może teraz zostać cofnięty efekt za pomocą czerni i narzędzia Pędzel>Promieniście (4. rodzaj gradientu). Powstaje wrażenie skierowanego światła, a ogólna kolorystyka obrazu sugeruje już bardzo dobrze wrażenie nocy i światła księżyca:
Krok 7: Dostosowanie efektów
Ponieważ pracujemy tutaj z Obiektem Smart (patrz Krok 03), należy dokonać lekkich korekt w oknie dialogowym Cienie/Światła. Na obrazie widać maskę Smartfiltra i można dobrze zobaczyć, które jasności (białe) są wyostrzone. Celem jest rozjaśnienie niektórych zmarszczek w ciemniejszych obszarach, aby obraz nie stopniowo przechodził w ciemność.
Krok 8: Cień rzucany ręcznie
Zawsze warto pozwolić obrazowi na chwilę "odpocząć". Wystarczy krótka przerwa, aby ponownie go zobaczyć i zaobserwować. Po krótkiej przerwie postanowiłem, że cieniem rzucanym przez kobietę z kocem dobrze będzie uzupełnić scenę. W tym celu wywołuję warstwę regulacji Korekta tonacji i zmniejszam obszary białe. Następnie cień jest malowany czarnym pędzlem w masce wypełnionej kolorem czarnym:
Krok 9: Wygląd marzenie
Aby dodać obrazowi odrobinę świata marzeń i złagodzić trochę sytuację z oświetleniem, należy aktywować najwyższą warstwę, dezaktywować warstwę tła i nacisnąć kombinację klawiszy Shift+Alt+Ctrl+E. W ten sposób wszystkie widoczne warstwy zostaną połączone w nową warstwę. Następnie obraz zostanie odwrócony za pomocą klawisza Ctrl+I.
Następnie warstwa zostaje przypisana do metody wypełnienia Światło miękkie. Teraz, w menu Filtr > Inne filtry > Przepustowosc wysoka, możliwe jest dostosowanie poziomu miękkości efektu.
W naszym przykładzie wartość wynosi około 13,5. Przezroczystość warstwy powinna wynosić około 80%. Efektem jest delikatna miękkość, która dotyczy przede wszystkim drobnych zagnieceń sufitu.
Krok 10: Zniszczony papier
Następnie fotografuje się zniszczony papier. Oczywiście różne rodzaje papieru tworzą różne pęknięcia i brzegi rozerwania. Warto trochę poeksperymentować. Istotne było tu to, że zniszczone i zgniecione fragmenty papieru zostały sfotografowane w dzień słoneczny, w cieniu, na czarnej tekturze. Każdy pojedynczy fragment powinien teraz zostać odcinony i przeniesiony na osobną warstwę. Można to łatwo osiągnąć za pomocą narzędzia Czarodziej:
Krok 11: Dostosowanie kształtów
Teraz, w menu Edycja > Siatka postaci, każdy pojedynczy fragment można łatwo dostosować indywidualnie. Na przykład, umieszcza się pinezkę, przytrzymuje klawisz Alt i obraca kształt wokół pinezki. Jest to bardzo istotne dla uzyskania realistycznego efektu wizualnego. Celem jest uformowanie 3 kawałków papieru tak, aby wyglądały, jakby pochodziły z jednego obrazu.
Krok 12: Pozycjonowanie papieru
Poszczególne kawałki papieru zostają przeciągnięte na obraz i odpowiednio umieszczone za pomocą Edycja > Przekształć swobodnie. Szczególną uwagę należy zwrócić na środkowy fragment, aby głowa kobiety znalazła się przy lewej krawędzi.
Krok 13: Wyrównywanie kształtów
Kawałki papieru powinny zostać dalej dopasowane do swojego kształtu, aby lewy kawałek nie miał krawędzi zewnętrznych po lewej stronie, lecz wyłacznie brzegi rozerwania, oraz aby każda dziurka miała swoje odpowiedniki. Następnie obraz wyjściowy zostaje ponownie połączony za pomocą Shift+Alt+Ctrl+E w jedną warstwę. Dzięki wybraniu odpowiedniego kawałka papieru (lewy, środek, prawy) nasz główny obraz zostaje 'podzielony' na oddzielne warstwy zgodnie z obrazkiem. Warstwa papieru znajduje się nad warstwą obrazu.
Wyrównywanie dziurek w masce:
Krok 14: Wyraźne zagniecenia
Aby uzyskać większy kontrast przy zgięciach i zagnieciach, każda warstwa papieru może zostać zduplikowana, przypisana do metody wypełnienia Światło miękkie, a nasycenie zmniejszone.
Krok 15: Jasne zagięcia
Celem kolejnych kroków jest oddzielenie jasnych i ciemnych zagięć i zagnieceń, aby wpływały one oddzielnie na poniższy obraz. Aby to osiągnąć, wybiera się kawałek papieru na odpowiedniej warstwie i w menu Wybór > Zakres kolorów za pomocą pipety wybiera się najjaśniejszy obszar. Widzimy tutaj przykład wybrania środkowego kawałka:
Wybrany obszar (biegnący mrówkami) jest następnie kliknięty w ikonę maski na dole palety warstw, co powoduje automatyczne utworzenie odpowiedniej maski, która ukazuje tylko jasne obszary. Metoda wypełnienia tej warstwy to Mnożenie negatywne.
Krok 16: Ciemne zagniecenia
Z ciemnymi obszarami poszczególnych kawałków papieru postępuje się zgodnie z tym samym zasadą. Po zduplikowaniu warstwy, śledzi się jedynie ciemne obszary, które zostają załadowane ponownie jako wybór w masce. Metoda wypełnienia to Mnożenie.
Wstępny efekt wygląda następująco:
Krok 17: Jasne+ciemne
Oczywiście obie warstwy w masce wymagają dalszego dostrojenia, aby obraz prezentował się optymalnie i na przykład nie było zagięć przechodzących przez twarz. Efekt tej symbiozy wygląda następująco:
Krok 18: Organizacja
Teraz zastosuję powyższą technikę również na pozostałych poziomach i zorganizuję moje warstwy w odpowiednie grupy; patrz obraz:
Krok 19: Optymalizacja zagnieceń
Jeśli w tej fazie zauważysz, że niektóre obszary obrazu wymagają większej struktury zagnieceń, można skorzystać z wyboru i warstw innych kawałków papieru oraz w razie potrzeby dalszej transformacji, jak tutaj na lewym przykładzie:
Do tego zostanie utworzona warstwa dostosowująca, która odzyska trochę jasności jako Korekta tonalna z Maseczką wykrawania nad zdjęciem.
Przeciągnij i upuść odpowiednią maskę (jasne zagięcia) z innego kawałka papieru na maskę warstwy dostosowującej. Następnie umieść maskę w odpowiednim miejscu i przekształć ją zgodnie z potrzebami.
Krok 20: Przesunięcie
Poszczególne grupy są teraz lekko przechylane i przesuwane według potrzeb, w ten sposób również zachodzą na siebie. Moim głównym celem jest środkowy kawałek z górną częścią ciała kobiety. Aby lepiej ocenić kolejne kroki, tło jest lekko stonowane, dzięki czemu nie widać czystego białego:
Krok 21: Krawędź rozdarcia
Rzeczywiste zdjęcie składa się z kilku warstw: tektury nośnej, klejenia, kartonu fotograficznego itp. Jeśli takie zdjęcie zostanie porwane na części, powstanie określony obraz rozdarć, zależny od wyżej wymienionych czynników. W odpowiedniej grupie zostaje utworzona nowa warstwa wypełniona białym. Przypisuje się jej odpowiednią maskę z danego kawałka papieru. Aktywowana maska może teraz być przesuwana za pomocą strzałek w lewo. Wynikiem tego przesunięcia maski jest pierwszy efekt krawędzi rozdzarcia:
Krok 22: Optymalizacja krawędzi
Za pomocą Narzędzia Rozmywania można nieco nieregularnie kształtować obraz rozdarcia w masce, usuwając ostrożnie poszczególne obszary, aby ujawnić poszczególne włókna.
Krok 23: Obróbka powierzchni papieru
Poszarpane papierowe fotografie sprawiają jeszcze bardziej realistyczne wrażenie, gdy ich powierzchnia również zostanie uszkodzona. Można dostosować pędzelek w opcjach Pędzla...
… i narysować lekko przerwaną strukturę w masce wypełnionej białym na warstwie z fotografii, z niewielką Przezroczystością.
Tutaj szczegółowy fragment:
Krok 24: Cień rzucany
Faliste papier działa przekonująco tylko wtedy, gdy rzuca również odpowiedni Cień rzucany. Wybieram delikatne, rozmyte światło. Tworzę nową warstwę wypełniającą Obszar kolorem w metodzie wypełnienia Mnożenie i ponownie ukrywam ją maską wypełnioną czarnym.
Za pomocą miękkiego i białego pędzla o dużej Przezroczystości maluję efekt cienia. W niektórych miejscach można zmienić średnicę pędzla i uzyskać bardziej precyzyjny kształt, aby zbliżyć się do podłoża. Efekt ten staje się bardziej widoczny.
Krok 25: Żegnaj, kolorystyko
Aby nadać obrazowi większe znaczenie, decyduję się na stylizację, która jeszcze bardziej symuluje światło nocy/światło księżyca. Dla tego celu tworzę warstwę dostosowującą Odcień/Nasycenie metodą wypełnienia Kolor. Wartość Nasycenia nie jest w pełni obniżona; patrz obraz:
Krok 26: Przywracanie zgnieceń
W tych prawie finalnych krokach lubię znowu połączyć wszystkie niższe warstwy za pomocą Shift+Alt+Ctrl+E i od razu je zduplikować. Najwyższą warstwę obrabiam teraz za pomocą Obraz>Korekty>Cienie/Światła, dzięki czemu przez ustawienia ponownie niektóre zagniecenia stają się bardziej widoczne.
Metoda wypełnienia tej warstwy to Luminacja, i tworzę maskę, którą wypełniam na czarno. Teraz mam możliwość namalowania efektu Cienie/Światła na zdjęciu białym, tam gdzie chcę wzmocnić zagniecenia i zagięcia.
Krok 27: Odcień
Jeśli konieczne jest dalsze dostosowanie kolorów obrazu, można tutaj zastosować wypełnienie kolorowe z metodą mieszania nakładania i niewielką przezroczystością.
Krok 28: Ziarno i ostrość
Niemal ostatecznie obraz potrzebuje delikatnego ziarna. Osiągam to poprzez warstwę wypełnioną w 50% szarym kolorem, a następnie dobieram odpowiednią wartość za pomocą filtra Dodaj szum. Następnie to ziarno jest delikatnie rozmazywane filtrem Filtr rozmazywania; metodą wypełnienia jest Miękkie światło przy niewielkiej przezroczystości. Ostrość uzyskuje się za pomocą filtra Filtr ostrości>Maska rastrzepienia. Oto szczegółowy fragment obrazu z ziarnem i ostrością.
Krok 29: Ostateczne
Ostateczne akcenty zawsze zależą od gustu. Decyduję się na lekko zaciemnione obszary zewnętrzne i lekko wygenerowany stożek światła za pomocą 2 wypełnień kolorowych z metodą Mnożenie i odpowiednio niewielką przezroczystością:
Ostateczny obraz:
