Uyku tulumumdan çıkıyorum, ayakkabılarımı ve sıcak kıyafetimi giyiyorum.
Zillertal Alplerindeki Geißkopf'ta kamp. Eksi 20 derece, güçlü rüzgar ve on iki saatlik bir kamp gecesi, kışın yüksek dağlarında fotoğraf çekmeyi oldukça zorlu hale getiriyor.
Birkaç dakika kollarımı çevirdikten sonra vücuduma tekrar hayat geliyor. Zihnim ve görüşüm tekrar resimlere odaklanıyor. Kalın eldivenlerimle hantal bir şekilde tripod kurmaya çalışıyorum. İşlem zahmetli olsa da bir şekilde yapılabilir. İki on yıla yakın fotoğraf çekmek bu rutine, hatta neredeyse bir ritüele dönüştü. Birkaç dakika içinde "iyi" ışık gelecek. Muhtemelen bugün etkileyici fotoğraflar olacak. Ancak "sadece" klasik dağ manzarası, modeller olmadan, aksiyonsuz, görev olmadan, sadece kendi için.
Akşam ışığında Mont Blanc. Bu çekimde düşük geçiren filtre etkisi sınırlıdır.
Değerlidirler yine de, sadece çünkü hava eksi 20 derece veya dün altı saatlik yirmi dört kilogramlık sırt çantasıyla zorlu tırmanış yaptım, değerlidirler çünkü gece, gün doğumu, sahne ve an burada yukarıda o kadar eşsizdir.
Artık güneş doğuyor, Kitzbüheler Alpleri'ndeki Schwarzkogel'de kamp gecesinden sonra.
Bu tür deneyimler Dağ fotoğrafçılığını özel kılar. Araçtan inip birkaç adım atarak doğada iyi fotoğraflar çekmek (neredeyse) herkes için mümkündür. Ancak bir çekimin kişisel değeri harcanan emek, yaşanan yoğunluk ve çabayla artar. Dağ fotoğrafçılığı aslında klasik manzara fotoğrafçılığından başka bir şey değildir - sadece dağlarda. Fotoğrafları çekmek için resimleri hak etmeli ve hak etmeliyim, bazen katlanmalı ve hatta acı çekmeliyim. Fotoğrafçılık benim için sporcu ve yaratıcı bir deneyime dönüşüyor.
Teknik süreçler temelde normal manzara fotoğrafçılığına çok benzer. Öncelikle konuyu tanımlayıp, mümkün olduğunca çeşitli açılardan ve bakış açılarından inceleyerek incelerim.
Doğru pozisyonu ararken...
Mükemmel açıyı bulduğumda tripodumu kaldırırım. Uzun pozlama süresinden dolayı kesinlikle ihtiyaç duymadığım için değil; hayır, aynı zamanda fotoğrafı daha bilinçli, hassas ve dolayısıyla sonuç olarak daha yaratıcı hale getiriyorum. Amacım, çekim anında optimal bir resim oluşturmaktır. Evde bilgisayar başında görüntü kesmeye zaman ya da isteğim yok. Bu aynı zamanda analog geçmişimle de ilgili olabilir: Bir slaytı sadece makasla "kesemedim". Sonra kamerayı Novoflex hızlı tutucuyla tripoda sabitlerim. Ancak çok önemli: Hızlı bağlantıları sadece kilitlemeyin - neredeyse tüm yaygın sistemlerde sabitlemenin ardından yeniden düzeltilmelidir.
Stativ ve kamera hazır, her şey çok hızlı olmalı. Işık sadece birkaç dakika için bu kadar yoğun. Tavapampa, Cordillera Blanca, Peru'da.
Kadro ve dolayısıyla imaj yapısı belirlendikten sonra, saf teknik işlemler gelir: İstenen derinlik açısına göre diyaframı ayarlamak ilk adımdır. Kritik konular için, özellikle belirgin bir ön planla, gerektiğinde diyafram açıklığının genişliğini alan düğmesiyle kontrol ederim.
Bu tema için gerekli olan genişlik ve alan kontrolü, diyafram açıklığının genişletilmesi ve bu amaçla alan düğmesinin kontrolü olmazsa olmazdır.
Sonra flaşı yansımadan kaparım. Telden çekimlerde genel olarak her türlü sarsıntıyı ve dolayısıyla belirsizliği önlüyorum. Son olarak, iki saniyelik bir gecikme ile kendi deklanşörümde kapanırım. Geri kalanı dijital zevktir: Histogram ile poz kontrolü yapabilirim, büyütme işlevi ile önemli resim detayları ve maksimum keskinlik kontrol edebilirim. Bir şey hoşuma gitmezse, resmi basitçe tekrar çekerim, düzeltilir veya optimize edilir. Dağlarda tripodu kesinlikle kullanmak istemeyenler, mevcut dijital kameralarla "iyi" ışıktan çok şey elde edebilirler.
Optik görüntü sabitleyicisi sayesinde, bu kareyi titremesiz olarak 1/30 saniye ile çekebildim.
ASA 1600'e kadar görüntü sonuçları oldukça iyidir, yani oldukça aydınlık lenslerle zayıf ışıkta bile düzgün fotoğraflar çekebiliriz - tripod olmadan, ancak yine de söylemek gerekirse: "sadece" düzgün, ancak çoğu zaman mükemmel değil. Bu sınırlı alanlarda en önemli şey deklanşör süresidir: 1/60 saniyenin altına düşmemelidir. Ancak stabilizasyon sistemleri istisna oluşturur. Objektiflere (Nikon, Canon) veya gövdeye (Sony) entegre edilen bu stabilizatörler, "titrek" bir elden kaynaklanan titreşimleri azaltır. "Stabilize" olan deneyimli fotoğrafçılar 1/15 saniyeyi bile zorlukla çekebilirler.
Peki şimdi yaratıcılık ne zaman başlıyor ve nerede? Tur seçiminde mi başlar, yoksa dağda aktif bir tema arama sırasında mı daha sonra? Bence fotoğrafçılık açısından bir bütünsel süreçle ilgilidir. Temel adımların çoğu kesinlikle çekim sırasında gerçekleşir. Bir konuyu görürüz, gözümüzle ve hayal gücümüzle şekillendiririz. Ancak gerçek resmin görsel anlamda oluşturulması, kameranın vizörü aracılığıyla yapılan son adımdır ve benim gözümde mümkün olduğunca nihai, tamamlanmış bir eser yaratır. Sanatsal yaratımın büyük bir kısmı dolayısıyla gerçekten kompozisyonda yatmaktadır. Tabii ki, klasik Altın Oran gibi temel bir referans noktası vardır, dikdörtgenin iki yatay ve iki dikey çizgiyle üçe bölünmesi.
İki yatay ve iki dikey çizgi, klasik yatay formatı Altın Orana böler.
Kesişim noktalarında, mümkünse biri veya ikisi üzerinde olan iki diyagonal arasına asıl resim içeriklerinizi yerleştiren kimse asla yanlış yapmaz.
Fransa'nın Vanoise Ulusal Parkı'nda bir dağ mırnatası. Mırnatağın kafası Altın Oranın sol alt kesim kenarında yer almakta ve bu sayede resmin derinliğine doğru bakmaktadır
Çok klasik bir resim düzeni: Altın Oranın kesişim noktalarından birinde sağ altta belirgin taş, yukarı sola doğru bir diyagonal:
Ancak bu resimler otomatik olarak yaratıcı mı? Evet ve hayır. Onlar hoş ve tamamen tasarım olarak doğru. Fotoğrafçılıkta önemli olan, "açık" bir göz, deneme yapmaya hazırlıklı olmaktır. Neden bir keresinde %80 önyüzey veya tam tersi %80 gökyüzü denemiyorsunuz? Gökyüzünde bulutlar, ışık varsa veya her neyse, tüm resim düzeni varyantları ve tüm ilişkiler bir zenginliktir. Birçok fotoğrafçının genellikle ihmal ettiği şey, ve bunun için kendimi dışlamıyorum, dik formattır.
Alpamayo; dünyanın "en güzel dağı" olarak adlandıran çok sayıda insan, yatay formatta. Ancak yukarıda solda bulut olmasaydı, bu resim düzeni anlamsız olurdu.
Alpamayo dik formatta. Bu varyant da bulutlar sayesinde yaşamaktadır:
Bize çok sayıda soyut olasılık sunuyor. Çok derin bir önyüzey ile birleştirilmiş çok fazla derinlik fantastik bir uzam yaratabilir.
Vanoise Ulusal Parkı'nda bir edelweiss. Arka planı görüntüye dahil etmek için geniş açılı bir objektif kullanılarak çekildi. Önyüzeyi bir güçlü LED baş lambasıyla aydınlatıldı.
Genellikle bilinçli bir şekilde bir motifin hem yatay hem de dik formatta nasıl oluşturulacağına çalışıyorum ve bilgisayarda hangi varyantı arşivleyeceğime veya hangisini sileceğime karar veriyorum. Bize dağlarda çok sayıda çizgi sunarlar ve biz de bu konuda oldukça şanslıyız.
Güneşin alçaktan parlaması ve bundan kaynaklı gölgeler sayesinde bu kaya çizgisini görüntüde bir çizgi olarak kullanabildim.
Olması gereken vadiler, veya dişli dağ sırtları, parıldayan akarsular veya kayaçlarda kuvars damarları, karın şekilleri veya bir buzulda çatlaklar - olanaklar sınırsızdır.
İyi resimler planlanabilir mi veya haritaların incelenmesiyle keşfedilmesi değerli olanaklar var mıdır? Evet, kesinlikle - haritaları okuyabiliyorsanız. Az önce birkaç dakika boyunca Kitzbühel Alpleri'nin haritası üzerinde belirgin dağlar ve uygun fotoğraf noktaları arayışı içinde kayboldum. Dikkate aldığım kriterler: 1. Mevsim; Erken kış, bu demektir ki güneş net biçimde doğudan güneye doğru doğar ve batmadan önce de net olarak güneyden batıya doğru batar.
Kitzbühel Alpleri'nde Büyük Rettensteins'in harita kesimi. Güneybatıya ve güneydoğuya doğru uzanan iki kamı net bir şekilde görülmekte ve iyi fotoğraf noktalarına işaret etmektedir.
Sonuç olarak, güneyden bakıldığında dağların veya motiflerin spektaküler veya ilginç görünmesi gereken dağları veya motifleri bulmam gerekiyordu. Seçimim, hedeflenen bölgenin en etkileyici zirvesi olan Büyük Rettenstein oldu.
- Konum: Derin bir vadiden dağın eğimli yukarısından bir dağı fotoğraflamak genellikle tatmin edici değildir; genellikle yüksek konumlar gereklidir. Rettenstein, kayalık zirvesinin tabanından güneybatıya doğru bir güzel sırt ve güneydoğuya doğru bir diğeri göndermektedir. İlk fırsat bulunmuştu. Aynı anda bir sonraki soru ortaya çıktı: Motiv pol filtreye uygun mu? Fotoğraf pozisyonu doğrudan doğruya doğan güneşe dik olduğu için, bu filtre kullanımı için mükemmel olarak uygundur. Pol filtre sayesinde gökyüzü daha koyu veya "mavi" hale gelir ve aynı anda fotoğraf daha kontrastlı olur. Ancak onu etkisinin maksimum %80'i ile kullanmalı, aksi takdirde doğal olmayan ve romantik miyop bir görünüm sağlar.
Dauphine'de Glacier Blanc Barınağı. Bu görüntü, ancak filtre kullanımıyla çekilmiş ancak filtre etkisi belirgin bir şekilde azaltılmıştır.
Aynı çekim, maksimum polarize edici etki ile, doğal olmayan bir şekilde karartılmış ve renkli bir gökyüzü gösterir:
Son 20 yıl boyunca, klasik dağ manzarası fotoğrafçılığımın önemli bir yolu budur. Yolda olduğumda, genellikle zaman çizelgemi takip etmeye çalışırım. Güneşin doğuş ve batış zamanını bilir, metreler ve kilometreler cinsinden mesafe tahmin ederim. Tabii ki, rahatlıkla ani motifleri gerçekleştirebilmek için zaman yaratarım.
Gözlerim ve kameramla dağları dolaşmak, öncelikle günlük hayatı unutmak anlamına gelir. Beynim işten, stresten ve zorluklardan boşaldığında fotoğrafları görüyorum ve onları iyi bir fotoğrafa dönüştürmeye hazır oluyorum. Gerisi sadece eğlence ...
