Bölüm 03 - Yıldız kümeleri fotoğraflamak

Aslan takımyıldızı, bağlantı çizgileriyle birlikte grafiksel bir temsil içeren. Bu başlık resmi bir montajdır: Manzara ve alacakaranlık gökyüzü başka bir fotoğraftan alınmış ya da Photoshop ile oluşturulmuştur.

Kısım 3: Takımyıldızlar fotoğraflamak

Herkes en azından bazı takımyıldızlar hakkında bilgi sahibidir. Büyük Ayı ve Orion çok bilinenler arasındadır. Ve eğer bizzat görmemiş olsanız bile, en azından burç takımyıldızları isimlerinden çoğumuzun haberdar olduğu bir konudur.

Bir takımyıldız, bir araya gelen yıldız grubu olarak tanımlanır, birbirlerine olan konumları nedeniyle belirgin veya akılda kalıcı bir geometrik düzen oluştururlar. Bu düzenin tamamen rastgele olduğunu belirlemek önemlidir. Yani bir takımyıldızdaki yıldızlar, hiçbir astrofiziksel bağlantıda bulunmamakta, insanlar tarafından yıldızların gece gökyüzünde daha iyi yönlendirebilmek ve net bir gecede yıldız kümelenmesine bir düzen getirebilmek amacıyla bir miktar hayal gücü kullanılarak yaratıldılar.

Takımyıldızlar bir insan ömrü boyunca, hatta birçok nesil boyunca, neredeyse sabit kalmaya devam ederler, yani her zaman aynı konumda gözlemlenebilirler. Bu nedenle, yıldızların göreli konumuna "Sabit Yıldızlar" denir ve açık gözle görünen beş gezegen arasında bir ayrım yapılır ki bunlara "Dolaşan Yıldızlar" denir, çünkü onların konumları gün ve haftalar içinde değişmektedir.

Ancak yıldızlar da birkaç yavaş hareket sergiler. Her bir yıldızın hareket yönü aynı olmadığından, uzun zaman dilimlerinde gökyüzünün görünümü değişebilir ve "Sabit Yıldız" terimi haklı olmamaya başlar. Eğer bugün 50.000 yıl önce ya da sonra gece gökyüzüne bakma imkanımız olsaydı, günümüzde tanıdığımız takımyıldızlardan neredeyse hiçbirini tanıyamayız.

Bununla birlikte, üç boyutlu bir uzayda baktığımızı ve bir takımyıldızın yıldızlarının derinlik bakımından birbirleriyle benzerlik göstermediğini, yani uzaklıklarında ortaklık olmadığını dikkate alarak, takımyıldızların keyfi doğasının ne kadar açık olduğunu görmek mümkündür. Yani, Dünya'dan ışık yıllarca uzakta olan evrendeki başka bir noktadan baktığımızda, bizim bildiğimiz takımyıldızlar dağılır.

Ay burçları da dahil olmak üzere, güneşin yıllık döngüsünde hareket ettiği takımyıldızların durumu da budur. Bu takımyıldızlara insan karakteristiklerini atfetmek ve onların Dünya üzerindeki olaylara etki ettiğini söylemek, astrolojinin boşuna çabasıdır. Buna karşılık, astronomi bilimi takımyıldızları sadece oldukları şey olarak değerlendirir - yani bir yol gösterici olarak.

Tarihsel zamanlarda takımyıldızları isimlendirme ve yıldızların takımyıldızlara gruplandırılması konusunda kültürel farklılıklar bulunsa da, 1925'ten beri uluslararası alanda 88 farklı takımyıldız üzerinde anlaşmışlardır, ancak bunların sadece bir kısmı Almanya'dan görülebilir. Güney gökyüzündeki birçok takımyıldız, örneğin başarılı “Güney Haçı” hiçbir zaman yarımkürenin üzerine çıkmaz.

Bazı takımyıldızlar çok belirgin bir şekil oluşturur ve bu şekilin adıyla ilişkilendirilmesi için pek çok hayal gücü gerekmez. Diğerlerinde ise, figüratif bir şey görmek zor veya imkansızdır. İlk örneğin iyi bir örneği olan Büyük Ayı, yedi yıldızdan oluşur ve bir arabalı yolun net çizgilerini oluşturur. Ancak “Küçük Köpek” takımyıldızındaki iki (!) yıldız arasında nasıl bir köpek görüneceği ise bir sır olarak kalmaya devam etmektedir.

Her takımyıldız parlak bir yıldızı veya daha fazlasını içermez, bazıları ışıksız yıldızlardan oluşur, böylece sadece karanlık bir gece gökyüzünde görünebilirler. Orion'u parlak yıldızlarıyla hala aydınlatılmış bir şehirde bile tanıyabilirsiniz, oysa büyük ölçüde bilinmeyen “Tilki” takımyıldızı, sadece gözle görülemeyen ışıksız yıldızlardan oluşur ve gökyüzü yapay ışıkla aydınlatıldığında görünmez hale gelir.

Takımyıldızların genişliği konusunda da büyük farklılıklar vardır, yani hangi boyutta göründükleri ve hangi alanı kapladıkları. Örneğin, Deniz Yılanı takımyıldızı başından kuyruğuna kadar neredeyse 100 derece açıda uzanır. Yalnızca altı derecelik bir alanı kaplayan Yunus takımyıldızı ise nispeten dar bir alana sahiptir.

Teknik olarak, takımyıldızlardan fotoğraf çekmek büyük bir zorluk teşkil etmez. Ancak bunun için uygun koşullar sağlanmalı veya sağlanmalıdır:

Gök yönlerini belirleme

Gökyüzünde oryantasyonun bir parçası olmak için gök yönlerini bilmek ilk adımdır. Bu konuda, lütfen İhtiyaç duyulduğunda zaten oradan okuyabileceğiniz "Yıldızların İzlerinin Fotoğraflanması" adlı kılavuzun İkinci Bölümü'nde bir talimat bulabilirsiniz.

Takımyıldızlarını Tanıma

Takımyıldızları fotoğraflamak isteyen kişinin bu takımyıldızları tanıma ve bulma yeteneğine sahip olması elbette gerekir. Bu, yabancı bir şehirde bir yönlendirme yapma gibi biraz benzerlik gösterir; orada da kendi yolunuzu bulmak bir süre alır. Ancak yıldız haritalarında bağlantı çizgileri veya figürler gökyüzünde görünmez! Aşağıdaki fotoğrafı, bu kılavuzun başlık resmiyle karşılaştırarak basitçe inceleyin:



Gökyüzünde nasıl göründüğüne dair Aslan takımyıldızı. Yardımcı çizgiler olmadan onu tanımlamak çok daha zordur.



Gerçekte, bir takımyıldızının göksel görüntüsünün ne kadar büyük olduğunu ölçmek bir başlangıçta zordur ve çevreselindeki yıldızlar, aradığınız deseni dağıtabilir. İyi haber şudur ki, bir kez bulunan ve kesin olarak tanımlanan bir takımyıldızı unutmak oldukça zordur, böylece başka bir gecede, hatta gökyüzündeki tamamen farklı bir yerde olsa bile, kısa sürede tekrar bulabilirsiniz.

Yıldızların Yıllık Dönüşümü

Birçok takımyıldız sadece belirli mevsimlerde görülebilir, çünkü dünya güneşin etrafında dönüyor. Yani, Dünya'dan bakıldığında güneş bir yıl boyunca Zodyak takımyıldızları boyunca hareket eder. Güneş örneğin Boğa takımyıldızında ise, bu takımyıldız gece gökyüzünde artık görülmez, çünkü güneşle birlikte gün gökyüzünde olur. Bunun yerine, aynı anda karşısındaki Akrep takımyıldızı aynı zamanda rahatlıkla gözlemlenebilir.

Yıllık ritmin tekrarı nedeniyle bahar, yaz, sonbahar ve kış yıldızları vardır. Akrep klasik bir yaz takımyıldızıdır, Aslan bir ilkbahar gökyüzü takımyıldızıdır ve Boğa kış gökyüzüne aittir.

Ancak bu ayrım o kadar katı değildir, çünkü bu bölümleme sadece akşam gökyüzünde her zaman saat 22:00'de gözlem yapılıyorsa geçerlidir. Eğer gökyüzüne daha erken bakarsanız, hala önceki mevsimin takımyıldızlarını göreceksiniz, bunlar batıda birkaç saat içinde batmaya başlayacaktır. Gelecek mevsimin gökyüzüne "bir önizleme"yi, ikinci yarıya kadar beklerseniz alırsınız.

Yani, asıl soru şudur: Hangi yıldızların ne zaman nerede olduğu. Bu sorunun yanıtını bulmak için çok faydalı bir araç olan "Dönebilen Yıldız Haritası" vardır. Bu haritada hangi tarihte ve saatte gözlemlendiğini ayarlayabilir ve o zaman hangi yıldızlarının hangi yönde görülebildiğini görebilirsiniz.



Dönebilen yıldız haritası, tarihi ve geçerli saati eşleştirildikten sonra, parlak ovale gökyüzünde görülebilir hali gösterir.

Gözlem Yeri

Mükemmel olan bir yer, rahatsız edici ışık kaynaklarından uzak bir yerdir (sokak lambaları, spot ışıklar, reklam panoları) ve en azından doğu, güney ve batı yönlerine iyi bir panoramik görüş sunar. Seçilen yerin hızlı bir şekilde ve kolayca erişilebilir olması gereklidir, böylece aniden açılan bir gökyüzüne tepki verebilirsiniz. Yıldızları tanımak ve fotoğraflamak için Ay'sız bir gece (yani yeni Ay etrafındaki günler) idealdir.

Teknik Ekipman

Kendi yıldız takımyıldızlarınızı oluşturmak için astronomik cihazlara ihtiyacınız yok. Farklı büyüklükteki yıldızları dolu dolu çekmek için dijital bir SLR fotoğraf makinesine ve geniş açıdan telefoto objektiflere kadar bir objektif seçkimine sahip olmanız çok iyi olur. Sabit odak uzunluklarına sahip ışıklı objektifler genellikle diğerlerine göre avantajlıdır.

Ayrıca sahip olmanız gerekenler:

• Sağlam Tripod



Net, titremeyen fotoğraflar için iyi bir tripod ve tripod başına ihtiyaç vardır, resimde gösterilen bir küresel baş.



• Kablolu deklanşör/Zamanlayıcı

Kablolu deklanşörler kameranın temas etmeden tetiklenmesini sağlayarak titremeyi önler. Kablosuz uzaktan deklanşörler de mevcuttur.

• Lens hood (= Gegenlicht-, Streulicht- bzw. Sonnenblende)

Yan ışık girmesini engeller ve nemli gecelerde ön camın buğulanmasını geciktirir.



Her objektif için uygun bir lens gölgesi bulunmaktadır.



• Soft Focus Filtre

Bir defa da ışık izini (bu eğitimin İkinci Bölümü'ne bakınız) almışsanız fark etmişsinizdir; birçok yıldız turuncu, kırmızı ve mavi ışıklarla parladığı. Yıldızlar oldukça küçük ışık noktacıklarıdır. İyi bir objektifle bir yıldızı net şekilde çekerken, bir yıldızın ışığı sadece birkaç pikselde birleşir. Parlak yıldızlar için kısa süreli bir pozlamada tüm üç renk kanalında (kırmızı, yeşil ve mavi) tam doygunluk oluşur. Yıldız o zaman beyaz olarak görünür ve varsa kendi rengi kaybolur.

Daha da önemlisi, eğer uzun süreli pozlama yapılırsa, daha az parlak yıldızlar da aynı duruma erişir. Bu durumda, en parlak yıldızlar diğer bozukluğu olmayan yıldızlar gibi görünür ve çekilmek istenen yıldız takımyıldızı zor anlaşılır hale gelir.

İki problem de uygun bir Soft Focus Filtre ile çözülmektedir. Bu filtre, kesin bir çekirdek görüntüsü oluştururken, üzerine bulanık bir resmin eklenmesini sağlar. Bu, bir yıldızın ışığının bir kısmının komşu piksellere dağıtılması anlamına gelir. Bu şekilde, yıldızın çevresel bölgesinde pikseller doygunlaşmazlar, yani yıldızın kendi rengi korunur. Ayrıca, fotoğrafta parlak yıldızlar daha az parlak olanlardan daha büyük görünür, bunun görsel algı ile de uyumlu olduğu gözlenmiştir. Aslında, bugünün yıldız haritaları şu şekilde oluşturulmuştur: Parlak yıldızlar büyük, zayıf olanlar ise küçük bir çap gösterir.

Portre fotoğrafçılığı için çeşitli Soft Focus Filtreler mevcuttur. Ancak bir gece gökyüzü için tüm tipler uygun değildir. Yıldız takımyıldızları fotoğraflarında "Cokin" marka filtreler en iyi sonuçları vermiştir, özellikle artan yumuşatma etkisine sahip "P820", "P830" ve "P840" adlı filtreler. "P830" özellikle tavsiye edilir.





Soft Focus Filtre Cokin P830 aslında portre fotoğrafçılığı için tasarlanmış olsa da, yıldızlı gökyüzü çekimleri için de çok işe yarar.

Cokin P830 Weichzeichner Filtre ile birlikte Cokin Filtre Tutuculu kamera.

Cokin P830 Weichzeichner Filtre ile (sağda) ve Weichzeichner Filtre olmadan (solda) Orion Takımyıldızı. İki fotoğraf da tam olarak aynı gökyüzü kesitini gösterir ve hemen ardışık olarak çekilmiştir.

Yöntem

En iyi seçenek, açık, ay ışığı olmayan bir geceyi beklemektir. Ay fazlarını neredeyse her takvimden öğrenebilirsiniz; tercih edilen, Yeni Ay çevresindeki zamandır.

Sonrasında, hangi yılda hangi takımyıldızların uygun motifler olduğuna bağlı olarak mevsimler belirler. Aşağıdaki tablo, Almanya'dan fotoğraflanabilecek tüm takımyıldızları, alfabetik sırayla listelenmiştir. "M" sütunu, bir takımyıldızın Almanya'dan ilk karanlık çökmeden sonra gece yarısından önce hangi aylarda en iyi görülebileceği hakkında bilgi verir.

Bir takımyıldız seçtiyseniz, yakalanacak takımyıldızın büyüklüğüne göre uygun odak uzunluğunu seçmek önemlidir. Tablonun "f/VF" sütunu, "Tam Çerçeve Kamerası" kullandığınızda tam çerçeveyi kaplayacak bir odak uzunluğunu belirtir, yani sensörü 24x36 milimetre büyüklüğünde olan bir kamera. "f/Crop" adlı ikinci sütun, optik bir sensörle (Crop faktörü 1.6) küçülen bir sensörle çalışan kameranın ideal odak uzunluğuna işaret eder, yani sırasıyla yaklaşık 15x22 milimetre boyutunda bir sensöre sahip kamera (örneğin Canon EOS 1000D, 400D, 450D, 30D, 40D…).

En çekici takımyıldızlarla başlamak, daha az belirgin olanlara yönelmeden önce daha iyidir. Tablodaki çekicilik için bir fotoğraf değerlendirmesi "B", çok çekiciye (+), ortalama (+) ve daha az ilginç (-) kadar doğru sonuçlar verir:

Hazırlık

Tüm ekipmanınızı alın, tamamen dolu pillere ve boş hafıza kartlarına dikkat edin. Tam karanlıkta size büyük hizmet edecek bir el feneri almayı unutmayın.

Temel Ayarlar Yapma

Kamera aşağıdaki gibi yapılandırılmalıdır:

Dosya formatı

Astrofotoğraflar için RAW formatı ilk tercih ve kesinlikle önerilir. Bu nedenle kameranızı "RAW" veya "RAW+JPG" olarak ayarlayın.



Bir Canon EOS 40D'de görüntü kalitesinin ayarları: Burada RAW formatı seçiliyken aynı anda fotoğraflar JPG formatında da kaydedilir. JPG dosyaları en iyi fotoğrafların hızlı bir şekilde ön seçimi için kullanışlıdır.

ISO değeri

Kameranın sabit bir tripoda yerleştirildiği ve gerekli poz sürelerinin birkaç saniye olduğu durumlarda yüksek bir ISO değeri ayarlanmalıdır. Artan görüntü gürültüsü kabul edilmelidir. Kameranın kabul edilebilir sonuçlar verdiği en yüksek ISO değerini ayarlayın.



Bir Canon EOS 40D'de ISO değerinin ayarlanması: Kamera en yüksek ISO değerini kabul edilebilir sonuçlar verdiği noktaya getiriyor.

Beyaz dengesi

En iyi manuel ayar "Gündüz ışığı" (Sembol: "Güneş") olacaktır.



Bir Canon EOS 40D'de beyaz dengesinin "Gündüz ışığı" (5200 Kelvin) olarak ayarlanması.

Gürültü azaltma

Uzun pozlamada Gürültü azaltma özelliği açık olmalı. Bu durumda, uzun pozlama süresi olan her çekimden sonra kamera aynı "pozlama süresi" ile karanlık bir görüntü oluşturacaktır. Bu da, 5 saniyelik bir pozlama sonrasında kameranın ekstra 5 saniye boyunca bloke olacağı anlamına gelir.



Uzun pozlamalarda gürültü azaltma özelliğinin açılması, bu durumda bir Canon EOS 40D örneği.

Yüksek ISO Gürültü Azaltma (yeni Canon EOS modelleri) ayarını kullanmaktan iyi sonuçlar elde edemedim ve dolayısıyla genellikle kapalı bırakıyorum.



"Yüksek ISO Gürültü Azaltma" kapalı bırakılmıştır.

Pozlama programı

Sadece manuel ayar ("M") kullanılabilir.



Bir Canon EOS 40D'nin manuel poz kontrolünün ("M") ayarı.

Diyafram

Daima en geniş diyafram açıklığı (yani en küçük diyafram numarası) ayarlayın. F/2,8 veya daha iyisi başlangıç diyafram açıklığı olan ışık geçiren objektifler idealdir. Objenin açık diyaframda çekim kalitesi kabul edilemezse yarım veya bir tam adım düşürme düşünülebilir.



Tüm önemli ayarlar bir Canon EOS 40D ekranında görülebilir. Ok diyafram ayarını 1:1,2'ye gösterir. Bir objektifin "Işık geçirgenliği" en küçük ayarlanabilir diyafram değeri olarak tanımlanır. Yalnızca birkaç objektif 1:1,2 diyaframa sahiptir.

Ayna kilidi

Kamera aynasının neden olduğu titremeleri engellemek için bu ayarı kullanın. Aynanın oluşturduğu sarsıntıları stabilize etmek için tripodunuz yeterince sağlam değilse bu ayarı kullanın.



Ayna kilidi açık. Deklanşöre ilk basıldığında ayna kalkar. Bundan sonra pozlama başlatmak için kısa bir süre bekleyin ve ardından (kablo ile) ikinci kez deklanşöre basın.

Gerektiğinde bir görüntü stabilizasyon mekanizması varsa bu mekanizmayı kapatmak çok önemlidir! Üretici talimatlarına göre elektronik bir tripod kullanımını tespit edip bu durumda görüntüyü otomatik olarak devre dışı bırakması gerektiği belirtilmiştir, ancak bu her zaman güvenilir çalışmamaktadır. Eğer görüntü stabilizasyonu aktif kalırsa, tripod olmasına rağmen "titrek" yıldızlarla karşılaşabilirsiniz!



Görüntü stabilizasyonu ("Image Stabilizer") tripod üzerindeyken kapatılmalıdır.

Eğer bir tripod kullanılırken görüntü stabilizasyonu etkinse ve elektronik bu durumu algılayamazsa, tripod olmasına rağmen görüntü stabilizatörünün etkin olması durumunda "titrek" yıldızlar oluşabilir.

Çekim Yapma

"Saha"da en büyük zorluk, Sonsuzluğa mümkün olduğunca kesin bir şekilde odaklanmaktır. Otomatik odaklama genellikle parlak yıldızlarda bile başarısız olacağından, yalnızca manuel ayar uygun olacaktır. Uzakta "yedek bir nesne" bulabilirseniz, örneğin bir şehrin ışıkları gibi, 'Unendlich-Anschlag' filtresi olmadan odaklanın!

Bir AF objektifin mesafe halkasını "Unendlich-Anschlag"ına çevirdiğinizde, net olmayan bir yıldız görüntüsü oluşabilir.

Bazı objektiflerde mevcut olan Sonsuzluk İndeksi genellikle yeterince hassas değildir.

"Sonsuzluk" için indeks işareti yıldızların keskin fotoğrafları için bir garanti değildir.





Odaklanmak için ideal olan fotoğraf makineleri, "Canlı İzleme" işlevine sahip modellerdir, bu sayede parlak bir yıldızı hedef alabilir ve ardından kameraların ekranında yüksek büyütme ile doğru şekilde netleştirebilirsiniz.

Eğer kamerası bu tür bir Canlı İzleme işlevine sahip değilse, çok parlak bir yıldıza hedef alın ve öncelikle vizörde en iyi netleşme noktasını manuel olarak ayarlayın. Ardından, tam açıklıkta ve bir veya iki saniye poz süresi ile test çekimleri yapın. Sonucu kamera ekranındaki maksimum büyütmede değerlendirin.

Böylece en iyi netleşme noktasına gitmek için giderek daha küçük adımlarla ilerleyebilirsiniz. Düşündüğünüz optimal noktanın ötesine geçmekten çekinmeyin ve ardından doğru yönü düzeltmek için geri dönün. Optimal odak noktasına yönelik bir his oluşturmak için bu süreci rahatça gerçekleştirin.

Bu, zahmetli ve zaman alıcı bir süreç gibi görünse de çabanın karşılığı büyük olacaktır, çünkü odaklama, çekimin başarısı veya başarısızlığı üzerinde belirleyici olacaktır. Yanlış odaklanma haricinde artık yanlış bir şey yapamazsınız.



Lyra takımyıldızındaki Wega yıldızı çevresi. Solda otomatik odaklama sonucu, ortada geleneksel odaklama ile elde edilen en iyi netleşme noktası ve sağda "Canlı İzleme" işlevi kullanıldıktan sonra elde edilen en iyi netleşme.

Elbette, odaklama yapıldıktan sonra otomatik fokus anahtarını "MF"ye yani manuel fokusa çevirin.





Bir süre sonra dış sıcaklık düşerse, odaklamayı kontrol etmek ve gerektiğinde düzeltmek gerekebilir. Bazı lensler, sıcaklık değişikliklerine odak kayması ile tepki verebilir.

Şimdi kamerayı istediğiniz takımyıldıza çevirin ve lensin önüne nazikçe yumuşatıcı filtresini takın.

Poz süresini istediğiniz değere ayarlayın (örneğin 4" için 4 tam saniye). Yıldızların artık nokta değil kısa çizgiler olarak görüneceği maksimum pozlama süresi, bu dersin birinci bölümünde ("Alacakaranlıkta Atmosfer Filmi Çekimi") açıklanmıştır. Kullanılan odak uzunluğu ne kadar uzunsa, pozlama süresi o kadar kısa olmalıdır. Hatta bir geniş açı lensi kullanıyorsanız bile, her durumda 30 saniyenin altında kalın. Telefoto lenslerde beş saniye bile uzun olabilir.

İlk fotoğrafınızı çekin ve kameradaki ekranın maksimum büyütmesinde sonucu inceleyin. Yıldızlar merkezde hala nokta gibi görünüyorsa, bir sonraki denemeyi biraz daha uzun poz süresi ile yapabilirsiniz. Bu esnada göz yummanızda sakınca yok: Kameradaki ekranın maksimum büyütmesinde görülebilen kısa çizgiler, daha sonra normal boyutta baskılarda fark edilmez.

Eğer kablo veya kablosuz uzaktan kumandanız yoksa, kameranın kendi kendine tetikleme modunu kullanarak titremesiz çekim yapabilirsiniz.

Ve zaman zaman vizöre bakarak çekim alanını kontrol edin. Çünkü Dünya'nın dönüşü nedeniyle tüm yıldızlar batıya doğru hareket eder. Yıldız takımınızın kameranızın görüş alanından çıkmadan tekrar hizalaması gerekebilir.

Görüntü İşleme

Gerekli işlemler, başlangıç malzemesinin niteliğine oldukça bağlıdır. Bu nedenle aşağıdaki açıklamalar, bir "yemek tarifi" değil, bir model olarak kabul edilmelidir. Aynı adımların ve değerlerin farklı bir görüntü materyaline uygulanması hayal kırıklığı yaratabilir.

Öncelikle, Photoshop'ta yıldız takımyıldızınızın RAW dosyasını açın. Görüntünün "geliştirildiği" Camera Raw modülü görünecektir. Burada temel iyileştirmeler yapılabilir. Histogramın üzerindeki küçük siyah okun üzerine tıklayarak Yanlış Pozlama Uyarısını etkinleştirin:



Photoshop'un "Camera Raw" dönüştürücüsünün "Başlangıç Ekranı". Eğer gerekiyorsa, aşırı pozlanmış, parlak yıldızları "kurtarmak" için "Onarım" kaydırıcısını sağa doğru kaydırarak, şehirlerin ışık emisyonları zaman zaman kısmen kızıla dönük olan aydınlık bir gökyüzü arkaplanına neden olur. Bir bakış ve ilgili histogram (üst ok) net bir şekilde bunu gösterir.

Sonraki adımda renk tonu düzeltilmelidir. Bunun için Sıcaklık ve Renk Tonu kaydırıcıları kullanılır:



Kırmızı tonu düzeltmek için "Sıcaklık" kaydırıcısı (üst kırmızı ok) sola doğru kaydırıldı. Ayrıca "Renk Tonu" kaydırıcısı (alt kırmızı ok) nötr bir arka plan rengi elde etmek ve aynı zamanda kırmızı, yeşil ve mavi kanalın histogram verilerinin üst üste gelmesini sağlamak için hafifçe sola kaydırıldı.

Şimdi, RAW dönüştürücünün üçüncü sekmesi olan Detaylar sekmesine tıklanmalıdır. Orada Görüntü Netliği ve Gürültü Azaltma ayarlanabilir:



Yapılan ayarların etkisini kontrol etmek için çekimin "100%" boyutunda gösterilmesi mantıklıdır. Bunun için solda görünen kırmızı okla işaretlenmiş alana tıklayın ve listeden "100%" seçin. Sağdaki oklar değiştirilen ayarları gösterir.



Bir keskinleştirme yapmaktan kaçınmalısınız, bu nedenle Miktar kaydırıcısını tamamen sola kaydırdım. Bunun nedeni, görüntünün keskinleştirilmesinin gürültüyü daha belirgin hale getirecek olmasıdır. Rauschreduzierung (Gürültü Azaltma) için ise hem Lümen- hem de Renk Gürültüsünü sağa kaydırarak mücadele ettim. Kamera modelinize, pozlama süresine ve ISO değerine bağlı olarak uygun değerleri resmi görüntüleme penceresinde kontrol ederek belirlemelisiniz.

Şimdi gerekiyorsa Lens Düzeltmeleri sekmesini açın. Resmim karanlık köşelere sahip olduğu için böyle bir gereklilik hissettim, yani Kenar Karartması:



"Lens Kenar Karartması" altındaki "Güçlülük" ve "Ortalama" kaydırıcıları (kırmızı oklar) koyu alanlar ve/veya aydınlatılmış resim merkezinin aynı parlaklıkta görünmesi veya en azından lensin kenar ışık azalmasının hafifletilmesi için ayarlanabilir.



"Resmi Aç" butonuyla "Resim Geliştirme" işlemini tamamlayacak ve son düzeltmeleri Photoshop'ta yapacaksınız.

Şu anda rahatsız edici olan yalnızca aşırı aydınlatılmış gökyüzüdür; bu nedenle Photoshop komutu Resim>Ayarlar>Ton Değerleri Düzeltme… ile histograma bir göz atmanız en iyisidir. İlk olarak üç renk kanalının birleşik histogramını göreceksiniz:



RGB (Oklar), Kırmızı, Yeşil ve Mavi renk kanallarının birleşimidir.



Gece gökyüzü çekimlerinin çoğunlukla koyu gökyüzü oranı içermesinden dolayı histogramın maksimum değeri buradaki gibi sağa ulaşmamalıdır. Bu nedenle üç renk kanalının histogramlarını sol taraftan (Siyah Nokta) keserek "Veri Tepeyi" neredeyse birleşme noktasına, ancak kesilmemesi için ayarlamanız gerekmektedir.

Sırayla her renk kanalını seçin ve bu işlemi üç kanaldan her birinde uygulayın:



Kırmızı kanalın seçilmesinden sonra (üst ok) Siyah Noktayı (histogramın altındaki siyah işaretçi, alt ok) "72" değerine kadar, yani yükselen tepe başlangıcına hemen önce kaydırdım.

Yeşil kanalda (üst ok) Siyah Nokta'nın "70" değerine ayarlanması uygun oldu.

Mavi kanal (üst ok) Siyah Nokta'ya "65" değerinde değiştirildi.

Bu histogramların kırpılması sonucunda renk dengeli bir fotoğraf elde edilir, koyu gökyüzü ve parlak yıldızlar. Şimdi muhtemelen sonuca ulaşmak için küçük düzeltmeler gerekebilir. Örneğin, Photoshop komutu Resim>Ayarlar>Gama Eğrileri… ile hafif bir kontrast artışı:



Gama eğrisinin sigmoide (S şekilli) bir eğrileşmesi ile kontrast artışı elde edilir. Kırmızı oklar, eğrinin aşağı (sol ok) ve yukarı (sağ ok) kaydırıldığı noktaları belirtir.

Düzenlemelerin sonucu şöyle görünüyor:



RAW dosyasına göre düzenlenmiş fotoğraf, kenarlarına dikkatlice kırpılmış ve 180 derece döndürülmüştür.



Hangi takımyıldızı olduğunu tanıyor musunuz?

İşte çözüm:



Eklenen çizgiler ve metinler ile takımyıldız kolayca tanınabilir hale getirilir. Bu tür unsurlarla fotoğrafı tamamlamak için Photoshop'un yerleşik araçları kullanılmıştır.



İlk takımyıldızı fotoğrafınız ile başlangıcı yaptınız. Kişisel takımyıldız atlantisinizi oluşturmanız artık engel değil. İyi eğlenceler!

Örnek Çekimler

"Kuzey Tacı" takımyıldızı. 50mm lens, 1:1,8 diyafram açıklığı ve 15 saniye pozlama süresi ile çekilmiştir. Burada görülen sadece tam çekimin bir kesiti.

Büyük Ayı'nın bir bölümü (yukarı sol), burada çekilen "Büyük Ayı" takımyıldızının bir parçasıdır. 18-55 mm Kit Lens ile çekilen görüntüde 30mm odak uzaklığı ayarlanmıştır. Gözlem koşullarının optimal olduğu 20 saniyelik pozlama süresi ile birçok yıldız görülebildi.

35 mm lens, 1:2,0 diyafram açıklığı ve 10 saniye pozlama süresiyle Orion takımyıldızı tam teşekküllü olarak yakalanmıştır. Gösterilen resim bir kesme büyütmedir. Mavi gökyüzü rengi, resmin şafak vaktinde çekilmiş olması nedeniyle ortaya çıkmıştır.

"Büyük Ayı" (sol), "Küçük Ayı" (orta) ve Kassiopeia (sağ) takımyıldızları görülmektedir. 35 mm odak uzaklıklı iki çekim bu panoramada bir araya getirilmiştir. Her bir fotoğraf 15 saniye boyunca 1:2,0 diyafram açıklığı ile pozlandı.





Kendi Çıkarım Notum:

Kullanılan tüm fotoğraf örnekleri fotomontajlar değildir, belirtilen şekilde çekilmişlerdir.

Tek istisna: "Aslan" takımyıldızının başlık resmi.