Bölüm 11 - Teleskop olarak objektif kullanmak

Uzun ve en uzun odak uzaklıklarına ihtiyaç duyulduğunda, genellikle bir fotoğraf objektifi yerine bir astronomik teleskopun kameraya bağlanmasının daha iyi olabileceği ortaya çıkar.

Bölüm 11: Teleskopu bir objektif olarak kullanma

Astrofotograflar genellikle uzun odak uzaklıklarına yönelik tutkularında doymak bilmezler. Bunun nedeni kolayca anlaşılabilir: Gece gökyüzündeki birçok nesne, büyük uzaklıkları nedeniyle çok küçük veya hatta minik görünür. Bu nesneleri detaylı ve çerçevenin tamamlayıcı şekilde çekebilmek isteyenler, geniş açılı resim açılarına sahip uzun odak uzaklıklarından kaçınamazlar.

Tüm sistem kamera üreticileri, teleobjektiflerle uzun odak uzaklıklarına olan talebe yanıt vermek için tekliflerde bulunuyor. Bu aralık bazen 600 milimetreye kadar ulaşırken, hatta 800 milimetrelik objektifler de dijital SLR kamera aksesuar programlarında bulunmaktadır. Bu "Süper Teleobjektifler" ile astronomide birçok şey yapılabileceği temelinde, özellikle bu odak uzunluğundaki objektifler için 1:4,0 ve 1:5,6 olan ışık güçleri olağanüstü derecede iyidir. Ancak yüksek dört veya beş basamaklı bir Euro tutarı olabilen yüksek alım fiyatları hariç.

Bu teleobjektiflerin özünde Astrofotograflar için tasarlanmadığını, aksine genellikle spor, hayvan ve belgesel fotoğrafçılık alanlarında tercih edildiğini belirtmek gerekir. Yüksek fiyatın karşılığı olarak, yüksek kaliteli bir görüntü kalitesi dahi tamamen açık diyaframda sunulmaktadır.

Bununla birlikte, böylesine bir Süper Teleobjektifi lens sistemiyle sınırlı görmek adil olmayacaktır. Müşteri taleplerini karşılamak için, otomatik odaklama sistemi, ayarlanabilir diyafram, "Yakın" çekimler için karmaşık bir düzeltme ve genellikle bir görüntü sabitleyici ile donatılmışlardır. Bu, klasik fotoğrafçılık için önemli ve faydalı olan şeylerdir; ancak astronomi açısından anlamlı olmasalar da tabii ki maliyet açısından etkilidir.

Yüksek fiyatı, evrensel olarak kullanılabilecek bir teleobjektifin tasarlanması için gerekli olan birçok merceğe de katkıda bulunur: Bu tür bir objektifte genellikle 18 mercek bir araya getirilmiştir.



Astro kullanımında bir telefotoğraf.



Zaten Astrofotografi yapacak olanlar, uzun odak uzaklıklarla çekim yapmak için pahalı teleobjektifler yerine bir astronomik teleskop da kullanabilirler. Ancak bu noktada büyük beklentileri biraz dizginlemek istiyorum: Yüksek fotoğraf kalitesine sahip astronomik bir teleskop dahi indirimli bir fiyata sahip değil.

Ancak bir teleskop, çok az sayıda mercekle (veya mercek yerine aynalarla) oluşturulduğundan, ne otomatik odaklama ne de bir görüntü sabitleyici sunar hatta bir diyaframı yoktur, fiyatlar tam teşekküllü bir fotoğraf objektifinden çok daha düşüktür. Ve neredeyse üst sınır olmaksızın odak uzaklıklarına sahip olanağı vardır; hatta 800 milimetrenin ötesinde odak uzunlukları, ekonomik amatör teleskoplar tarafından kapsanabilir. "Standart" amatör teleskoplar, 1:10'lık bir diyafram açıklığına sahip yaklaşık 4000 milimetreye kadar odak uzunluklarına sahip modeller sunmaktadır.

Teleobjektifler ve teleskoplar arasındaki farkı bir tabloda özetleyelim:

Teleskoplar üzerindeki sayılar ne anlama gelir?

Fotoğraf objektiflerinin temel özellikleri odak uzaklığı ve ışık gücüdür, yani en büyük ayarlanabilir diyafram açıklığı. Ciddi olarak fotoğraf çeken herkes bu rakamlarla aşinadır.

Aslında astronomlar genellikle giriş pupilla çapı (ön mercek veya ana ayna çapı) olan açıklıkla ilgilenir ve bu açıklığı, birçoklarının kafasını karıştırmak için inç cinsinden (" kısaltması) de belirtirler. Odak uzaklığı ise genellikle onlar için önemli değildir.

Örneğin bir teleskop şu şekilde sunulursa: 8" Schmidt-Cassegrain, F/10, bunun açıkçası anlamı:

Teleskop, "Schmidt-Cassegrain" tasarımındaki bir ayna teleskopudur. Açıklığı 8 inçtir. 8 inç yaklaşık 200 milimetreye denk gelir (1 inç = 25,4 milimetre). Açıklık oranı (yani diyafram) 1:10'dur. Odak uzaklığı bununla hesaplanır: 10 * 200mm = 2000 milimetre!

Ara sıra sadece açıklık ve odak uzaklığı verilir. Örneğin bir (eski) teleskop kirişinde şunlar yazabilir: D 75 mm F 1200 mm. Bu, ön merceğin serbest çapının 75 milimetre olduğu anlamına gelir, odak uzunluğu ise 1200 milimetredir. Diyafram, bu sayımla 1:16'ya eşitlenir (1200 : 75).



Bu teleskop, "D155mm" ve "f 7" (Oklar) işaretleriyle linsin üzerinde etiketlenmiştir. Çapının 155 milimetre olduğu, açıklık oranının (diyafram) 1:7 olduğu ve bunun çarpımla odak uzaklığının 1085 milimetre olduğu hesaplanmaktadır.

Görüntü Hataları

Çoğu amatör teleskop genellikle görsel gözlem için tasarlanmıştır. Bunları fotoğrafik olarak kullanıldığında şu tür sorunlar ortaya çıkabilir:

Vignetting – bir teleskobun aydınlattığı görüntü çemberinin, bir sensör formatının çapından daha küçük olması nedeniyle oluşan karanlık kenarlar. Birçok teleskop, tam kare formatındaki (24 x 36 milimetre, "Tam Çerçeve") bir sensörü yeterince iyi aydınlatamaz. Daha küçük sensörler için (APC-C formatında) kullanılabilir teleskop seçenekleri daha fazladır.



Bu At nalı Yıldız Kümesi fotoğrafı, bir tam kare kamerasının bir teleskoba bağlandıktan sonra çekildi. Açıkça, teleskop sensörü tam olarak aydınlatamadığı için güçlü vignetting'in kanıtıdır.



Görüntü Alanı Eğriliği – "Odak düzlemi" bir düzlem değil de bir küresel kubbe olduğunda, teleskop görüntü alanı eğriliğinden muzdarip olur. Kullanılan sensör ne kadar büyükse ve görüntü merkeze doğru odaklanmışsa, bu zayıflık yıldızların kenarlarındaki belirsiz resimler şeklinde kenar bölgelerinde belirginleşecektir.

Çözüm olarak, "Görüntü Alanı Düzleştirme Mercekleri" denilen çoğunlukla iki lensli bir sistem kullanılır, "kabarcıklaşmış" görüntü alanını düzleştirmek ve böylece tüm görüntü alanında keskinlik sağlamak. Görüntü Alanı Düzleştirme Mercekleri, özellikle teleskop optiğine uygun olmalıdır, yani, resmen her biri ile eşleşen bir görüntü alanı düzleştirme merceği olmalıdır, bu da pratikte böyle değildir.



Görüntü Alanı Eğriliği, görüntü merkeze odaklandığında, yıldızların kenarlarda belirsiz hale gelmesine neden olur. Eğer görüntü alanının kenarlarındaki yıldızlara odaklanırsanız, görüntü merkezi net olmaz.



Bilinmeyen Noktalardaki Belirsizlik – Görüntü merkezine odaklandığında, bir teleskobun belirli resim hatalarına neden olabileceği görülür (yukarıya bakın). Genellikle, kenarlardaki görüntü bozulmaları (belirtilen) dışında, aynı zamanda "Aberrasyon" olarak adlandırılan diğer ciddi görüntü hataları da meydana gelebilir. Çoğunlukla, yıldız görüntüsünü kenarlarda donuklaştıran şeyin "Koma" olduğu söylenebilir.

Örneğin, Newton aynalı teleskoplar optik eksenden uzakta Koma gibi sistem hatalarından muzdarip olabilir. Optik kalitesini kenar boyunca güçlendirmek için bir lens sistemi (Koma düzeltici) kullanılarak belirli sınırlar içinde arttırılabilir.



Yıldızlar, kenarlarında kuyruğu olan küçük kuyruklu yıldızlar gibi göründüğünde görüntü hatası "Koma" devrede olabilir.



Odak Düzleminin Konumu – Bazı teleskoplarda, uzak bir nesnenin görüntüsü lensli bir kameraya net olmayabilir. Bu genellikle Newton yapısındaki ayna teleskoplarını etkiler. Bu durumda, bazen yalnızca oküler çıkışının daha düz bir modele değiştirilmesi, kamerayı odak düzlemine getirebilir.

Teleskoplar Objektiflerin Yerini Alabilir mi?

Görüntülenen olası çeşitli görüntü hatalarını okurken, bu soru yeniden sorulabilir. Bu nedenlerle kısa bir özet:

1. Astronomik teleskoplar objektifler değildir; çoğu görsel gözlem için uygundur ancak fotoğrafçılık için sınırlı önerilir. Hangi teleskopların bir kameraya bağlandığında astrofotoğrafide iyi bir performans sergileceği konusu, "Astro ve Gökyüzü Fotoğrafçılığı" serisinin 13. bölümünde ele alınmaktadır ("Astrofotoğrafçılığa Uygun Teleskoplar Hangileridir").
   
   
2. Birçok teleskop türünde, resim kenarında çeşitli görüntü hatalarıyla karşılaşılabileceğini unutmamak gerekir ve bu hataların tüm durumlarda düzeltici bir lens sistemi ile giderilemeyebileceği belirtilmelidir. Bazı teleskop optiklerinin dijital SLR kamerasının sensörünü tam olarak aydınlatmakta zorlandığını belirtmek gerekir. Bu durum, kendisini yaklaşık 14 x 22 milimetre boyutunda bir Crop kamerası ile de etkiler ancak daha fazla Tam Çerçeve kameraları (24 x 36 milimetre sensör boyutu) etkiler. Bir Tam Çerçeve kamerayı bir teleskopta kullanmak isteyen kişilerin, sensörün tüm yüzeyine uygun şekilde kullanılabilen nadir teleskop modellerine başvurması gerekmektedir.
   
   
3. 500 milimetre üzeri çekim odak uzunluğunda hala bir teleskopa alternatif yoktur, en azından süper telefoto lenslerin maliyetlerini düşündüğünüzde.
   
   

Odak Uzunluğu Uzatma

Bir teleskopun odak uzunluğunu uzatmak için "Barlow Mercekleri" adı verilen ekipmanlar sunulmaktadır. Fotoğrafçılık objektiflerindeki teleconverter'lar gibi çalışırlar ve teleskop ile kamera arasına monte edilirler. Modeline göre 1,5 ila 5 kat uzatma oranlarına ulaşabilirsiniz.

Tek tipik uzatma oranı iki katıdır, bu, teleskopun etkin odak uzunluğunu ikiye katlar ancak diyaframı iki tam değer azaltır. Bu, 800 milimetrelik ve 1:4,0 diyafram açıklıklı bir teleskobu, 1600 milimetre odak uzunluğuna ve 1:8 diyafram açıklığına sahip bir optiğe dönüştürür. Dolayısıyla, pozlama süresi dörde katlanmalıdır! 1,5x uzatma faktörüne sahip bir Barlow Mercek bu teleskobu, yaklaşık olarak 1200 milimetre odak uzunluğuna (1:5,6 diyafram açıklığına) sahip bir sistem haline getirecektir, yani teleconverter kullanmadan kullanmaya kıyasla pozlama süresini ikiye katlamak gerekecektir.

Barlow Merceğin olumlu bir yan etkisi, kameranın sadece görüntü merkezini kaydetmesidir, bu da görüntü hatalarının görüntünün dışındaki kenar bölgelerinde ve dolayısıyla kaybolmasında yer alır.



Bir tam çerçeve kamera ile uzun odaklı bir teleskobun ay yüzeyinin fotoğrafı. Teleskop, sensörü tam olarak aydınlatamadığı için vignetting'e neden olmaktadır.

Aynı kamera, aynı teleskop ile bir Barlow mercek ile uzunluğunun artırılmasından sonra mükemmel bir resim üretir. Odak uzunluğunun uzatılması, kraterlerin daha büyük bir biçimde daha net görünmesine neden olmuştur:

Odak Uzunluğu Azaltma

Barlow merceklerinin zıttı da mevcuttur, yani etkili odak uzunluğunu azaltmak için bir mercek sistemi vardır. Bu "Shapley mercek", "Focalreducer" veya sadece "Reducer" olarak adlandırılır ve teleskopla kamera arasına takılır. 0,8 ile 0,33 arasında faktörlere sahip farklı modeller bulunmaktadır.

Diyafram oranı (fark) odak uzunluğuyla aynı faktörde değişir, yani Shapley mercek kullanarak ışık yoğunluğu artar ve bu da gereken pozlama süresinin kısalmasını sağlar.

Bazı Shapley mercekler aynı zamanda alan düzleştirme merceği işlevini de yerine getirir, yani kavisli bir netlik "düzlemi" düz bir yüzeye dönüştürür. Bu tabii ki sadece bu Shapley merceklerin geliştirildiği teleskoplar için çalışır ve evrensel olarak tüm dürbünlerde çalışmaz.

Shapley merceklerin kullanımında problem, çip üzerine yansıtılan görüntünün küçültülmesi gerektiğidir, yani bu şekilde önce görüntü alanı dışında kalan kenar bölgeler görünür hale gelir. Görüntü merkezinin dışındaki olası görüntüleme hataları bu nedenle daha belirgin hale gelir.



Uzun odak uzunluğuna sahip bir teleskopla oluşturulan Ay'ın bir başka çekimi. Sensörün aydınlatması yetersiz (siyah kenarlar).

Aynı kamera aynı teleskop üzerinde, odak uzunluğu bir Shapley mercek ile azaltıldıktan sonra. Kraterlerin görüntü boyutu küçüldü, vignetting arttı! Bu kombinasyon dolayısıyla işe yaramaz hale geldi:

Kameranın Bağlanması

Bir dijital tek lens yansımalı (DSLR) kamerayı bir teleskopa bağlamak için, teleskopun 2 inç (= 5,08 santimetre) çapında bir oküler çıkışa sahip olması gerekir. Giriş seviyesi teleskoplar arasında hala yaygın olarak kullanılan 1,25 inç çapındaki konektör gibi daha küçük çaplar uygun değildir, çünkü açıklık bir DSLR sensörünü aydınlatmak için yeterli olmaz ve şiddetli vignetting'e neden olabilir. Yalnızca bir Barlow merceği ile tüm görüntü alanını aydınlatmak mümkün olabilir.

Ancak ticari olarak satılan çoğu teleskop gerekli 2 inç bağlantıya sahiptir. Gözlem yapmak için teleskopa 2 inçlik bir oküler takılırken, fotoğrafçılıkta bu oküler kullanılmaz. Bu durumda, oküler yerine kamera oküler çıkışına yerleştirilir. Bu da demektir ki, çekim sensörü teleskopun odak düzleminde yer alır, bu nedenle buna "odak fotoğrafçılığı" denir.

Optik bileşenler içermeyen iki mekanik parçaya ihtiyaç vardır:

T2 Adaptörü - Bir ucunda kullanılan kameraya uygun olan bir bıçak bağlantısı, diğer ucunda standart bir "T dişi iplik" bulunur. Yaygın kamera bıçak bağlantıları için T2 adaptörler şunlarla mevcuttur: Canon EOS, Nikon F, Pentax K vb. Bu nedenle, uygun T2 adaptörünü satın alırken kendi kamerasına uygun olanı seçmek önemlidir.

Farklı kamera sistemleri için T2 adaptörler sunan bir sağlayıcının bağlantısına:

http://www.baader-planetarium.de/sektion/s17a/s17a.htm#t2

2 inçlik Kılıf - Bu kılıfın 2 inç çapında bir ucunda ve T2 adaptöre vidalanabilen bir "T dişi iplik" bulunmaktadır.

2 inçlik birlikte fişlenmiş bir kılıf sağlayıcısına bağlantı:

http://www.baader-planetarium.de/sektion/s08/s08.htm#+16

Tam çerçeve kameraların kullanıcılarının dikkate almasını istedikleri farklı bir çözüm, yani standart bir T2 adaptörünün bir çapuçuk çapı olan (çapı 38 milimetre) bir geçiş yoluyla geçen vignetting oluşturabileceği bir durum. Çözüm, özel bir parçanın (Canon EOS için) T2 adaptörü ve 2 inçlik kılıfı değiştirmesi ve daha büyük bir geçiş deliği (çapı 47 milimetre) sunmasıdır.

Tam çerçeve kameralar için "2 inçten Canon EOS’a adaptör"ün tedarikçisine bağlantı:

http://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p260_Adapter-von-2--auf-EOS-Bajonett---volle-EOS-Oeffnung-.html

Sol tarafta Canon EOS bıçaklı T2 adaptör, ortada 2 inçlik kılıf:

Dijital tek lens yansımalı kamera ile takılmış T2 adaptör ve vida ile sıkılmış 2 inçlik kılıf. Her iki parçada lens bulunmamaktadır:

2 inçlik kılıf, bir okülerin yerine açacak çekmeceye takılır:





Uzatma Kılıfı – Lensli teleskoplar (Refraktörler) durumunda, odak düzleminin erişilmesi için oküler çıkışının yeterince uzatılamayabileceği durumlar oluşabilir. Bu durumda bir veya daha fazla 2 inç uzatma kılıfı kullanılması gerekmektedir.

Odak

Teleskoplarda otomatik fokus fonksiyonu olmadığından, en iyi odak noktası manuel olarak bulunmalıdır. Bu belki de duyduğunuzdan daha kolay değildir, çünkü modern DSLR'lerin odak ayar tekerlekleri buna uygun değildir. Yani, kameranın vizöründen bakıp vizördeki netliği görsel olarak değerlendirme yeterli değildir.

Temel olarak, odaklama bazı teleskoplarda oküler çıkışının uzunluğunu değiştirirken, diğerlerinde teleskop içindeki ana aynayı aksiyal olarak kaydırır.

Etkili çekim odak uzunluğu ne kadar uzun ve optik ne kadar ışıktan geçirgense (yani diyafram değeri ne kadar küçük veya açıklık oranının paydası ne kadar küçükse) odaklama sırasında o kadar az oynama olur. Sıcaklık değişimleri odak konumunun değişmesine neden olabilir. Bu nedenle, bir kere ayarlanan odak, gözlem gecesi boyunca defalarca kontrol edilmeli ve gerektiğinde düzeltilmelidir.

1. Canlı Görünüm Olmayan Kamera

Canlı Görünüm işlevine sahip olmayan kameralar dezavantajlıdır. En basit durumda, vizörde bir yıldızı mümkün olduğunca net bir şekilde odaklamaya çalışırsınız. Daha sonra yıldızın aşırı pozlanmasına izin vermeden nispeten kısa pozlama süresiyle test çekimleri yaparsınız. Çekimlerinizi kameradaki görüntüleri geri izleyerek kontrol edin ve her zaman en büyük büyütmeyi kullanarak bir görüntü bölümünü göstermek için kullanılmalıdır.

Görüntü tekrar kontrol edilirken odak yavaşça ayarlanarak en iyi odak noktasına adım adım ulaşılır. En iyi odak noktasının birkaç kez aşılması ve ardından düzeltmenin ters yönde yapılması, nerede optimumun olduğunu anlamanıza yardımcı olur; en iyi odak noktasını kararlı hale getirirsiniz.

Kamera bir dizüstü bilgisayara bağlıysa, bu işlemi size kolaylaştırmak için bir yazılım kullanmanızı öneririz. Özellikle Astrofotoğrafçılıkta, odaklama konusunda "ImagesPlus" yazılımı büyük bir yardımcıdır. ImagesPlus'un kamera kontrol modülü yaklaşık 70 ABD doları karşılığında http://www.mlunsold.com web sitesinde satılmaktadır. Yazılımın yaratıcısından demo sürümü istenebilir.

"ImagesPlus" ile yıldıza odaklama:





Astrofotoğrafçılık için özel olmasa da, odaklama konusunda "DSLR Remote" yazılımı oldukça yardımcıdır. Bu yazılım, bir sonraki çekimin yüksek büyütmede gösterilmesini sağlayarak çekilen bir yıldızın netliğinin güvenilir biçimde değerlendirilmesine imkan tanır. Bu yazılım yaklaşık 95 ABD dolarıdır ve http://www.breezesys.com/DSLRRemotePro/index.htm web sitesinden temin edilebilir. 15 gün boyunca çalışan bir sürümü web sitesinden indirilebilir. Her iki yazılım paketi de İngilizcedir.

"DLSR Remote" ile yıldıza odaklama:

2. Canlı Görünüm İle Kamera

Canlı Görünüm işlevi, odaklamayı neredeyse çocuk oyuncağı haline getirir. Bir parlak yıldız yaklaşık şekilde görüş alanının merkezine getirilir ve odak gross bir şekilde vizörde ayarlanır. Daha sonra Canlı Görünüm işlevi etkinleştirilir ve yıldız, kameranın en büyük büyütme seçeneğinde bakarak optimal netlik hızlı ve güvenilir bir şekilde bulunur.

Daha da kolaylaşır, bağlı bir dizüstü bilgisayarın ekranında Canlı Görüntüyü görebilirseniz. Canlı Görünüm ile Canon EOS kameralarda (Canon EOS 1000D, 450D, 40D, 5D Mark II, 1D Mark III, 1Ds Mark III gibi) gereken yazılım ve bağlantı kablosu kameranın paket içeriğinde bulunur.

Bu odaklama yöntemi, yaklaşık üçüncü büyüklük sınıfına kadar yıldızlarda, ayda, güneşte (koruyucu filtre ile!) ve parlak gezegenlerde mükemmel bir şekilde çalışır.

Canon EOS 450D ile Ay'da Canlı Görünüm. Kameranın teleskopla netleştirilmesine büyük yardımcı olan Canlı Görünüm işlevi:

Laptop ekranında Canlı Görünüm: Odaklama daha kolay, daha hızlı ve daha hassas olamaz:

Titreme Tehlikesi!

Uzun odak uzaklıklarının kullanılması titreme bulanıklığı riskini beraberinde getirir. Mükemmel bir şekilde odaklanmış olsa bile, bulanık fotoğraflar olabilir. Bu durumda aynanın çarpma hareketi ve pozlama anında/daha önceki sırasında kamera kapanırken sorun olabilir.

Teleskobu taşıyan montaj ve tripod kombinasyonunuz ne kadar stabil olursa olsun, bu tür en küçük titreşimlerin bile netliği etkileyebileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

• Aynanın çarpma hareketi – Çekim sırasında aynanın hızla yukarı doğru darbesinin sonuçları, kameradaki "Ayna Kilidi"nin açıldığında önlenebilir. Deklanşöre ilk basış sadece aynanın yukarı katlanmasına izin verir. Ardından, bu sırasında oluşan titreşimlerin azalmasını bekleyerek bir kez daha deklanşöre basarak pozlamayı başlatırız.

Bu sırada Kablo- ya da Uzaktan Kumanda kullanılmalıdır, aksi takdirde kameradaki deklanşöre dokunarak titremelere sebep olunabilir.



Canon EOS 40D'nin menüsünde açık olan Ayna Kilidi.



• Pozlama sırası – Kaçınılamazdır, çünkü kapanma pozlamayı kontrol eder. Başlangıçta, kapanma hareketinin gerçekten de net olmayan fotoğraflara neden olabileceğini birkaç kez kanıtlamış bulunuyorum. Aslında, tek çözüm daha stabil bir montajın kullanılmasıdır. Kameranın modeline bağlı olarak, Canlı Görünüm işlevi etkinleştirildiğinde deklanşöre basmayı deneyebilirsiniz. Bu durumda kapanma hareketi belirgin şekilde "daha yumuşak" bir şekilde gerçekleşir.

Örnek Fotoğraflar

Bu Ay fotoğrafı neredeyse kesilmemiş olup, 3700 mm odak uzunluğu ve Full Frame DSLR (Canon EOS 5D Mark II) ile çekilmiştir. Teleskop olarak "Maksutov-Cassegrain" tipi 1:14,6 açıklıklı bir aynalı teleskop kullanılmıştır. ISO 400'de 1/30 saniye pozlanmıştır.

Tam boyutlu önceki resimden bir kesit. Uzun odak uzunluğunda keskin bir optik ile Ay'ın detaylarının fotoğraflanabildiği hangi zenginlikleri tahmin etmenize olanak tanır. Bu tür Ay fotoğrafçılığı, astrofotoğrafi alanında birçok megapiksel avantajından faydalanmanın nadir fırsatlarından biridir.

Güneş'in bir H-Alfa filtresi ile çekilmiş biraz yakınlaştırılmış bir resmi, Güneş'in kromosferini görünür kılan. Pozlama odak uzunluğu 2270 milimetreydi.

Teleskopla takip kontrolü olmadan fotoğraflar için tanrıverici bir objedir. Büyük Araba'nın sapında bulunan Mizar (kırmızı ok) çift yıldızını çözmek için sadece 30 saniye, ISO 800 ve 2800 milimetre odak uzunluğunda pozlandı. Bu yıldız tekrar Alkor'u (sağda) ile bir çift oluşturur ve çıplak gözle zorlukla çift yıldız olarak tanımlanabilir.

Orion Bulutsusu'nun merkezini gösterebilmek için 9 metrelik bir odak uzunluğuna sahip bir teleskop gerekliydi. Açıklık oranı 1:10 idi, bu nedenle bulutsunun büyük parlaklığı sayesinde sadece ISO 1000'de 90 saniye pozlandırıldı ve takip kontrolünden vazgeçildi.