Μάθετε βασικές αρχές και πράκτικες 3D για αρχάριους στο Cinema 4D.

Παρουσίαση της εκπαίδευσης: Στο πρώτο μέρος θα μάθετε τους βασικούς όρους της μοντελοποίησης, των υφών, του φωτισμού και της απεικόνισης. Στο δεύτερο μέρος θα επικεντρωθούμε σε ένα δημιουργικό έργο, συγκεκριμένα: Θα κατασκευάσουμε ένα προβολέα σκηνής - από το Α ως το Ω, από την αρχή μέχρι το τέλος. Συμπέρασμα: Αυτή η εκπαίδευση έχει ως κύριο στόχο τα θέματα δημιουργικής μοντελοποίησης και σκηνοθέτησης, λιγότερο την animation.

Το Cinema 4D υπάρχει σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις. Σε αυτό το βίντεο θα σας παρουσιάσω τις τέσσερις εκδόσεις, επίσης θα κάνουμε τις πρώτες σημαντικές προεπιλογές για να είμαστε άνετοι στην εργασία μας από την αρχή. Τέλος, θα σας παρουσιάσω τα τρία βασικότερα "Διαχειριστικά". Έτσι ονομάζονται στο Cinema 4D τα παράθυρα εργασίας ή "Παλέτες".

Η παρουσίαση των μη αποδοτικών σκηνών μπορεί να προσαρμοστεί στις αντίστοιχες εργασίες στο Cinema 4D. Εδώ θα μάθετε ποια επιλογή παρουσίασης είναι η καλύτερη για τη μοντελοποίηση και πού μπορείτε να ρυθμίσετε αυτή την επιλογή. Επιπλέον, θα έχετε τη δυνατότητα να διατηρήσετε τη μονάδα μέτρησης "cm" που χρησιμοποιείται από προεπιλογή ή να την αλλάξετε ανάλογα με τις ανάγκες.

Με τη χρήση ενός ζαριού και ενός κυλίνδρου, θα μάθετε τι είναι τα λεγόμενα "παραμετρικά βασικά αντικείμενα" και πώς μπορούν να προσαρμοστούν. Αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν σε πολύ διαφορετικά σχήματα. Χρειάζονται είτε ως αυτά που είναι, δηλαδή ζαριά, δοκοί, πλάκες, ράβδοι, κυλίνδρους ή τοπία, είτε χρησιμοποιούνται ως βάση για πιο περίπλοκα αντικείμενα που θα επεξεργαστούν με βάση τα πολύγωνα.

Πάντα πρέπει να εξετάζετε μια σκηνή από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ώστε να μπορείτε πάντα να φανταστείτε καλά τη χωρική διάταξη των αντικειμένων. Εδώ θα μάθετε πώς και με ποιους συνδυασμούς πλήκτρων μπορείτε να κινηθείτε σε μια σκηνή C4D και τι πρέπει να κάνετε εάν ένα αντικείμενο έχει "χαθεί" στον ατέλειωτο χώρο του Cinema 4D.

Ειδικά η τεχνική μοντελοποίηση συχνά απαιτεί μια ούτως ειπείν ισομετρική άποψη της σκηνής. Εδώ χρησιμοποιείται μια κάμερα που δεν υπόκειται σε προοπτική απεικόνιση και απεικονίζει όλα με ακρίβεια από πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, μπροστά ή πίσω. Εκτός από αυτό, θα σας αναφέρω κάτι περισσότερο για τον τρόπο απεικόνισης μη-επεξεργασμένων σκηνών στο Cinema 4D.

Τα αντικείμενα μπορούν να μετακινηθούν, να περιστραφούν ή να κλιμακωθούν. Σε αυτό το βίντεο μαθαίνετε τα αντίστοιχα εργαλεία, αλλά όχι μόνο πώς να τα χρησιμοποιήσετε, αλλά και τι δεν πρέπει ποτέ να κάνετε μαζί τους: Οι κανόνες του τι να κάνετε και του τι όχι είναι εύκολο να κατανοηθούν και συμβάλλουν σημαντικά, ειδικά στην αρχή, σε μία άνετη διαχείριση της σκηνής.

Σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείξετε τι έχετε μάθει: Θα χτίσουμε μία κατσαρόλα από παραμετρικά βασικά αντικείμενα. Για να το κάνετε αυτό, χρειάζεστε τις εντολές και τα εργαλεία που μάθατε στο πρώτο κεφάλαιο αυτής της εκπαίδευσης. Εκτός από δύο κύλινδρους και ένα δαχτυλίδι, είναι σημαντικό να επιλέξετε με προσοχή κατάλληλα βασικά αντικείμενα, να δημιουργήσετε στρογγυλεμένες γωνίες και να χρησιμοποιήσετε με ευφυΐα τις αντικειμενικές συντεταγμένες.

Μετατρέποντας ένα παραμετρικό βασικό αντικείμενο σε πολυγωνικό αντικείμενο, είναι δυνατό να επεξεργαστούμε όλα τα σημεία, τις ακμές και τις επιφάνειες του αντικειμένου. Όπως στο Photoshop, χρησιμοποιούμε επιλογές για να διαμορφώσουμε τμήματα ενός αντικειμένου ή για να επιλέξουμε συγκεκριμένες ακμές ή σημεία, τα οποία μπορούν στη συνέχεια να μετακινηθούν, περιστραφούν ή κλιμακωθούν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δημιουργήσετε μια επιλογή - την πιο απλή θα μάθετε εδώ: το εργαλείο επιλογής σε πραγματικό χρόνο.

Ειδικά σε λεπτομερείς αντικείμενα, η επιλογή μεμονωμένων πολυγώνων γίνεται αρκετά δύσκολη. Γι' αυτό υπάρχουν διαφορετικές μέθοδοι επιλογής που λειτουργούν καλύτερα σε μεγάλους αριθμούς πολυγώνων. Αν οι πολύγωνα πρέπει να διαγραφούν μετά την επιλογή, τότε μετά τη διαγραφή θα πρέπει να γίνει μία λεγόμενη βελτιστοποίηση: Σε αυτήν την περίπτωση, τα σημεία που παραμένουν παρόλο που τα πολύγωνα έχουν διαγραφεί θα πρέπει να αφαιρεθούν οριστικά από το αντικείμενο.

Οι δύο εντολές "Εξώθηση" και "Εσωτερική εξώθηση" ανήκουν στις σημαντικότερες εντολές μοντελοποίησης. Μαζί με τη ζωντανή επιλογή, μπορείτε να δημιουργήσετε σχεδόν οποιοδήποτε σχήμα με αυτές τις δύο εντολές. Σε αυτό το βίντεο θα μάθετε πού βρίσκεται η διαφορά από το μετακίνηση μεμονωμένων ομάδων πολυγώνων και ποια μεγάλη διακινητική ποικιλία είναι δυνατό να προκύψει μόνο με αυτές τις δύο εντολές.

Τo στυλό πολυγώνου είναι ένα πραγματικά μεγάλο και πολύ πολύπλευρο εργαλείο κατασκευής. Μπορείτε να δημιουργήσετε διάφορα σχήματα χωρίς καμία οδηγία από άλλα αντικείμενα, να τα συνδέσετε μεταξύ τους και να δημιουργήσετε πολύ λεπτομερή μοντέλα. Το στυλό πολυγώνου μπορεί να δημιουργήσει τόσο ακμές όσο και πολύγωνα και καταλαβαίνει αυτόματα εάν πλησιάζετε τον δείκτη σε ένα σημείο ή μια ακμή, ώστε να τα μετακινήσετε ή να τις συνδέσετε ενδεχομένως με μια άλλη ακμή.

Το SDS είναι ένα αντικείμενο στο οποίο μπορούμε να υποτάξουμε τόσο παραμετρικά βασικά αντικείμενα όσο και πολύγωνα αντικείμενα. Οι ακμές των υποταγμένων αντικειμένων γίνονται στρογγυλές από το SDS - ανάλογα με τη δομή τους. Μπορούμε να φανταστούμε το σύνολο σαν μια στρογγυλεμένη πορεία που λαμβάνει χώρα στον τρισδιάστατο χώρο, όταν μετατρέπουμε τις γωνίες του σε καμπύλες.

Τα εργαλεία μαχαιριών χρησιμοποιούνται για τη λεπτομερή υποδιαίρεση των πολυγώνων αντικειμένων. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να καθοριστεί πολύ λεπτά και με ακρίβεια αυτή η υποδιαίρεση, δηλαδή η κοπή της πολυγωνικής δομής. Ακόμη, στο μοντελοποίηση SDS, αυτό το εργαλείο χρησιμοποιείται: εάν γίνει μια κοπή κοντά σε ένα άκρο ενός αντικειμένου, με αυτό μπορεί να μειωθεί μια πολύ απαλή καμπύλη.

Μικρό μεσαίο εργαστήριο μέρος 1: Θα πρέπει να κατασκευαστεί μια ηχείο από ένα κύβο. Γι' αυτό τοποθετούμε τη δομή του κύβου έτσι ώστε στο κάτω μέρος της κουτί να μπορεί να προκύψει μια ομοιόμορφη ανοιγματική. Σ' αυτήν την εισάγεται ένα δίσκος, στη συνέχεια τα δύο αντικείμενα συνδέονται μεταξύ τους, ώστε να μπορεί να κλείσει το υπολειπόμενο κενό γύρω από τον δίσκο.

Μετά το κλείσιμο της ανοίγματος γύρω από το παράθυρο, τοποθετούμε το κιβώτιο σε ένα SDS και αρχίζουμε να διαμορφώνουμε το δέρμα σε ηχείο μπάσου με μια συνδυασμό των "εξωτερικών" και "εσωτερικών εξωτερικών" πιέσεων. Το κώνο τον κατασκευάζουμε από μια σφαίρα, το μαχαίρι εργαλείο δημιουργεί τελικά λιγότερο στρογγυλεμένες γωνίες.

Τα splines δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι μονοπάτια που είναι ενδεχομένως ήδη γνωστά από άλλα προγράμματα. Μαζί με ένα "lathe", μπορούμε να δημιουργήσουμε περιστροφικά σώματα. Σε αυτό το βίντεο, κατασκευάζουμε έτσι ένα ποτήρι με λίγα κλικ. Το εξαιρετικό είναι ότι ακόμα και μετά τη δημιουργία του αντικειμένου, το spline παραμένει ενεργό και μπορούμε να το τροποποιήσουμε οποτεδήποτε.

Χρησιμοποιώντας τον στύλο Spline, μπορούν πολύ εύκολα να δημιουργηθούν όλες οι μορφές ανεσταλμένων προτύπων. Οι διαφορετικές λειτουργίες του εργαλείου επιτρέπουν μια αρκετά ενστικτώδη διαμόρφωση ή διόρθωση των σημείων αγκύρωσης. Αν δημιουργήσετε ένα δεύτερο Spline, μπορείτε να τα συνδυάσετε και τα δύο χρησιμοποιώντας ένα "σάρωμα" για να υπολογίσετε έναν όγκο. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, τα δύο Splines παραμένουν αναλλοίωτα, μπορούν να τροποποιηθούν ή αντικατασταθούν οποτεδήποτε.

Το αντικείμενο ψηλαφά, όπως υποδηλώνει το όνομά του, ψηλαφά κλειστά splines και δημιουργεί έτσι έναν όγκο. Σε αυτή την ταινία χρησιμοποιούμε το εργαλείο κειμένου-spline, καθώς με αυτό μπορούν να δημιουργηθούν πολύ εύκολα λέξεις ή ακόμα και ολόκληρα κείμενα και να μετατραπούν σε 3D-κείμενο. Τα άκρα των γραμμάτων μπορούν να γίνουν στρογγυλεμένα ή να εξοπλιστούν με δικό τους σχήμα σε διάφορους τρόπους.

Τα αντικείμενα μοντελοποίησης είναι μεγάλη βοήθεια στην κατασκευή συγκεκριμένων αντικειμένων. Σε αυτήν την ταινία, θα εξετάσουμε τον πίνακα, με τον οποία μπορούμε να κατανείμουμε τα αντικείμενα συμμετρικά στη σκηνή, επιπλέον το αντικείμενο συμμετρίας, που μπορεί να αντικατοπτρίσει ένα αντικείμενο που του είναι κατωτέρας κατά μήκος ενός από τους τρεις άξονες του χώρου, και το Atom Array, που δημιουργεί ένα είδος σκελετού ή σκελετού από κάθε σώμα που του είναι κατωτέρας.

Τα άκρα των παραμετρικών βασικών αντικειμένων μπορούν να γονατιστούν πολύ εύκολα. Αυτή η γωνία, που ονομάζεται επίσης "Beveln", πρέπει να επιτευχθεί διαφορετικά στα πολύγωνα αντικείμενα. Αρχικά, υπάρχει ένας εντολή που επιτρέπει όχι μόνο ένα γόνιμο, αλλά και πιο πολύπλοκες μεταβάσεις μεταξύ δύο πολυγώνων. Κατά δεύτερον, όταν πρόκειται κυρίως για τη γωνιά, υπάρχει ένας ονομαζόμενος Bevel Deformer, που απλά υποκείται σε ένα πολυγωνικό αντικείμενο.

Οι deformers είναι αντικείμενα υποστήριξης που απλά τοποθετούνται κάτω από ένα πολύγωνο μέσο και μπορούν να εκτελέσουν πολύ διαφορετικές λειτουργίες. Σε αυτή την παρουσίαση σας παρουσιάζω τον Biege-Deformer και σας δείχνω πώς να τον χρησιμοποιήσετε για να κάνετε μια αντικείμενο να κάμψει. Επιπλέον, θα μάθετε τον Verdrehen-Deformer.

Και σε αυτό το μικρό ενδιάμεσο εργαστήριο μπορείτε να δείξετε ξανά τι έχετε μάθει. Χρησιμοποιώντας το αντικείμενο πίνακα και μερικά άλλα εξαρτήματα, θα κατασκευάσουμε ένα ανεμογεννήτριο. Ακόμα κι αν ενδεχομένως θα μπορούσε κανείς να χτίσει ένα τέτοιο σύστημα ακόμα πιο λεπτομερές, αυτό το μικρό εργαστήριο βοηθά, χρησιμοποιώντας απλές τεχνικές μοντελοποίησης, να δημιουργήσει μια τουλάχιστον ευδιάκριτη σκηνή.

Η πηγή φωτός της επιφάνειας είναι μία από διάφορες επιλογές για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να φωτίσει ένα αντικείμενο ή μια σκηνή. Για να λειτουργήσει όπως αναμένουμε από μια πηγή φωτός, πρέπει να της ανατεθεί μία σκίαση και μία μείωση. Συγκριτικά, σε αυτή την ταινία μαθαίνετε επίσης να γνωρίσετε τη φυσική πηγή φωτός, η οποία είναι ήδη εξοπλισμένη με σκίαση και μείωση και επομένως συμπεριφέρεται φυσικά σωστά.

Ούτε στην επιφανειακή πηγή φωτός ούτε στη φυσική πηγή φωτός μπορεί να ανατεθεί μια λεγόμενη ορατότητα. Κάτω από αυτό εννοείται ένα είδος ατμόσφαιρας που ανατίθεται στη φωτός πηγή και αναπαριστά ένα φωτεινό δέσμη σε έναν καπνιστό ή ομίχλης δωμάτιο. Για το σκοπό αυτό, δημιουργούμε ένα σημείο κατεύθυνσης, το οποίο έχει επιπλέον το μεγάλο πλεονέκτημα ότι πάντα κατευθύνεται αυτόματα προς ένα μηδενικό αντικείμενο. Αυτό κάνει εύκολο το να τον ευθυγραμμίσουμε σε συγκεκριμένα αντικείμενα.

Για τις εξωτερικές σκηνές, το Cinema 4D παρέχει δύο αντικείμενα φωτισμού: έναν φυσικό ουρανό, που φωτίζει παρόμοια με έναν πραγματικό ουρανό - αφενός μέσω της θόλης του ουρανού, αφετέρου, αν επιθυμείτε, με ένα αντικείμενο ηλίου. Επίσης, μπορούν να αποτυπωθούν διάφορα είδη νεφών, ακόμα και ουράνιο τόξο, ομίχλη, αστέρια ή όζον. Το άλλο αντικείμενο για τον φωτισμό των εξωτερικών σκηνών είναι το "αντικείμενο ουρανού"; αυτό χρειάζεται ωστόσο ένα HDRI, για να μεταφέρει ρεαλιστικό φως στη σκηνή.

Στο Material Editor μπορούν να δημιουργηθούν όλα τα κρίσιμα κανάλια για ένα υλικό, δηλαδή τα χαρακτηριστικά. Σε αυτό το πρώτο κλιπ εξετάζονται τα κανάλια για το χρώμα, την αντανάκλαση, τη διαφάνεια, την ανάγλυφη υφή και τη μετατόπιση. Ειδικά η αντανάκλαση, που αναπτύχθηκε ολοκαίνουργια στην έκδοση R16, παρέχει μια μεγάλη ποικιλία ρυθμίσεων. Καθώς κάθε υλικό έχει κάποιο είδος αντανάκλασης, αυτός ο κανάλι αποτελεί κρίσιμη θέση για την ρεαλιστική απεικόνιση των υλικών.

Τα υλικά που είναι φυσικά σωστά δεν απαιτούν μόνο τη ρύθμιση φωτεινού σημείου, αλλά αντικαθιστούν εν μέρει περίπλοκες εφέ ραντεβού όπως το Ambient Occlusion και η Global Illumination. Πώς να ρυθμίσετε σωστά την αντανάκλαση χρησιμοποιώντας ένα "φυσικό υλικό", θα το δείτε σε αυτό το βίντεο.

Μπορείτε να αντιστοιχίσετε πολλά υλικά σε ένα αντικείμενο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν θέλετε να τοποθετήσετε ένα ετικέτα ή να δημιουργήσετε πολλά χρώματα. Σε αυτήν την ταινία σας δείχνω πώς μπορείτε να αντιστοιχίσετε διαφορετικά υλικά σε ένα αντικείμενο με τη βοήθεια των επιλογών που μπορούν να "καταψυχθούν" ή αποθηκευτούν.

Πέρα από την τυπική κάμερα, που συνήθως είναι επαρκής για το μοντελοποίηση μιας σκηνής, μπορεί κάποιος να δημιουργήσει δικά του αντικείμενα κάμερας. Αυτά έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να τοποθετηθούν όχι μόνο ακριβώς και με ασφάλεια κίνησης στη σκηνή, αλλά και με προσαρμογή της εστίασης. Εάν χρησιμοποιηθεί επιπλέον ο Φυσικός Ρεντερ, μπορούν επίσης να αποτυπωθούν η κίνηση και η εστίαση βάθους.

Στο Cinema 4D, οι ρυθμίσεις υλικών συνδέονται στενά με τον χρησιμοποιούμενο renderer. Συγκρίνουμε κλασικά υλικά και κλασικές ρυθμίσεις με νέα, φυσικά σωστά υλικά και τον φυσικό renderer. Παρατηρούμε ότι τα υλικά που βασίζονται σε φυσικά μετρήσιμες μεγέθη, όπως χαμηλή υφή, αντανάκλαση και ρυθμίσεις Fresnel, φαίνονται πολύ πιο ρεαλιστικά από τα "παλιά" υλικά.

Φυσικά, τα περισσότερα renderings επεξεργάζονται περαιτέρω σε άλλα προγράμματα όπως το Photoshop ή το After Effects. Κάνουμε render τη σκηνή μας στο διαχειριστή εικόνων, την αποθηκεύουμε και στη συνέχεια ανοίγουμε το αρχείο στο Photoshop. Το ιδιαίτερο σε αυτό είναι ότι δημιουργούμε έναν δικό του render κανάλι για κάθε αντικείμενο που υπάρχει στη σκηνή, κάτι που διευκολύνει σημαντικά τη μετέπειτα επεξεργασία των μεμονωμένων τμημάτων στο Photoshop, καθώς μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα ήδη υπάρχοντα αλφα-κανάλια και να αποφύγει τον κόπο του περίπλοκου απελευθερώματος.

Για να μοιάζει το Spline ακριβώς όπως έχει καθοριστεί από το σχήμα του προβολέα, φορτώνουμε μια λήψη του φανού στην προβολή μπροστά του Cinema 4D. Στη συνέχεια τοποθετούμε το Spline, αλλά μόνο τις γωνίες. Έπειτα, επιλέγουμε τα σημεία που θα έπρεπε να είναι στρογγυλεμένα, και τα στρογγυλεύουμε απαλά με την εντολή chamfer.

Από τον αρχικό spline και τον καθρεφτισμένο spline κάνουμε έναν συνολικό spline. Αυτός στη συνέχεια υπαγάγεται σε ένα αντικείμενο εξώθυσης και εξώθεται τόσο πολύ, ώστε να αντιστοιχεί ακριβώς στο πάχος των μπροστινών και πίσω μερών του σώματος της κάμερας. Οι ακμές των επιφανειών κάλυψης γίνονται στρογγυλές, ώστε να μην είναι πολύ αιχμηρές και να φαίνονται υπερβολικά ανεαλιστικές.

Η εσωτερική επιφάνεια του πίσω μέρους πρώτα εξωτερικά εκτείνεται, στη συνέχεια εκτείνεται. Με το αντικείμενο συμμετρίας δημιουργούμε την ίδια με το πίσω μέρος μπροστινή πλευρά. Από το spline που εξακολουθεί να υπάρχει, εκτείνουμε στη συνέχεια το πραγματικό περίβλημα του φανού. Είναι λίγο μεγάλο, οπότε πρέπει να προσαρμοστεί στα μπροστινά και πίσω μέρη με κλιμάκωση του spline.

Τα ψυγεία που περιβάλλουν ολόκληρη τη θήκη κατασκευάζονται από ένα απλό κύβο. Ο πρώτος κύβος τοποθετείται και προσαρμόζεται σε μία πλευρά και στη συνέχεια αντιγράφεται. Έτσι τοποθετούμε στη σειρά όλα τα 5 ψυγεία. Το ενεργοποιημένο SSAO βοηθάει να έχουμε μια πλαστική εντύπωση της σκηνής.

Στο πάνω μέρος του προβολέα λείπει ένα στρογγυλεμένο κοντάρι κλεισίματος. Το δημιουργούμε από το σώμα, μετατρέποντας πρώτα τον κάπως ανεπαρκή Σπλάιν σε έναν ομοιόμορφο. Από αυτό προκύπτει ένα δεύτερο σώμα. Επιλέγοντας τα επιθυμητά πολύγωνα στην κορυφή και διαγράφοντας τα περιττά, μένει μόνο το κοντάρι με το γωνιασμένο λείο στο επάνω μέρος. Το λείο στο τέλος αποκρεμάται, ώστε να λάβει μια τυπική πάχους λείου των 1,5 χιλιοστών.

Δεν είναι απαραίτητο να δημιουργήσετε ένα τρύπημα στην μπροστινή πλευρά για το μοντελοποίηση του προβολέα, αλλά εκείνοι που ενδιαφέρονται να τοποθετήσουν μια πηγή φωτός μέσα στο περίβλημα ίσως να είναι ευγνώμονες που θα ξέρουν πώς να το πετύχουν με ένα αντικείμενο Boole. Στη συνέχεια, θα δημιουργήσουμε ένα δακτύλιο από ένα κυλινδρικό στοιχείο υψηλής ανάλυσης, που θα συνδέει το μπαγκαζόκλειδο με το περίβλημα του προβολέα.

Ο κύλινδρος στον οποίο τοποθετούνται οι τρεις προεξοχές για τη βάση του φακού κατασκευάζεται από ένα ημικύλινδρο που είναι αξονικά συμμετρικά αντιστραμμένος. Με τη χρήση επιλογής, εκτύπωσης και στη συνέχεια διαμόρφωση μέσω ενός Bevel-Deformer, όλες οι ακμές αποκτούν μία τέλεια τεχνική στρογγυλότητα.

Η φακή προβολής του προβολέα κατασκευάζεται από έναν απλό κυλίνδρο. Για να μοντελάρουμε τη χαρακτηριστική μετάβαση στο πίσω μέρος και την ολοκλήρωση για τον κράτη της μεμβράνης στο μπροστινό μέρος, χρησιμοποιούμε μια κομψή τεχνική: Το μοντελάρουμε αυτά μέσω της επιλογής και της εξώθησης των ακμών.

Η δημιουργία του δισκόφρενου τεχνικά δεν είναι δύσκολη. Βασικά χρειάζεται να έχετε μια λογική εικόνα για το πώς λειτουργεί αυτή η μηχανική και πώς είναι δομημένη. Γι 'αυτό ρίχνουμε μια ματιά σε μια λεπτομέρεια της μηχανικής και τη διαμορφώνουμε χρησιμοποιώντας διάφορα βασικά αντικείμενα.

Ένας προβολέας συνήθως διαθέτει ένα μπράτσο, στο οποίο μπορείτε να τον κρεμάσετε σε ένα ράγα. Σχεδιάζουμε το μπράτσο στην προβολή μπροστά με έναν spline. Ο διαχειριστής δομής μας βοηθάει να τοποθετήσουμε τα σημεία σε γωνία. Στη συνέχεια, τα δύο άκρα του spline εκγυρίζονται και ο spline υποτάσσεται σε ένα αντικείμενο εξώθησης.

Για να αποκτήσει το στήριγμα μια ρεαλιστική πάχυνση και κυρίως την τυπική κυρτότητά του προς τα έξω, επιλέγουμε αρχικά τις εξωτερικές του ακμές μέσω μιας επιλογής βρόγχου. Με πέντε μικρά βήματα εξώθησης, τα οποία διαφέρουν κατά 15° το καθένα, δημιουργούμε την κυρτότητα, και στη συνέχεια εξωθούμε ολόκληρο το στήριγμα.

Τεχνικά αντικείμενα όπως αυτή η προβολή "ζουν" από λεπτομέρειες. Για αυτό το λόγο, πρέπει να στερεώσουμε τη βάση από τη μία πλευρά στην ολίσθηση με μια βίδα στο περίβλημα. Η βίδα δημιουργείται από ένα βασικό αντικείμενο δοχείου λαδιού και ένα κύβο χρησιμοποιώντας το λειτουργικό αντικείμενο Boole. Ένας κύλινδρος αντιπροσωπεύει το λείο δακτύλιο.

Η βάση έχει πέντε στρογγυλές αποκοπές, ο τεχνικός νόημα των οποίων μου φαίνεται μόνο μερικώς κατανοητός, ωστόσο αυτές οι 5 τρύπες ανήκουν σίγουρα στον σχεδιασμό της βάσης. Παίρνουμε έναν κύλινδρο και τον αντιγράφουμε μέσω της εντολής αντιγραφής τέσσερις φορές. Το αντικείμενο μηδενικού μεγέθους που περιλαμβάνει τους πέντε κυλίνδρους τοποθετείται τώρα μέσα στη βάση με τη μορφή ενός λογικού αντικειμένου, με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι τρύπες.

Ένα ακόμα πολύ χαρακτηριστικό κομμάτι του προβολέα είναι ένα όμορφα στρογγυλεμένο, λείο βίδωμα λαβής. Το μοντελοποιούμε από έναν κύλινδρο, του οποίου η πάνω επιφάνεια θα πρέπει να προσχηματιστεί χειρωνακτικά. Και οι "δάκτυλοι" της λαβής πρέπει να προμοντελοποιηθούν. Μετά τη βελτιστοποίηση του κυλίνδρου, ένα αντικείμενο SDS αναλαμβάνει το στρογγυλέμα του αρχικά πολύ γωνιώδους κυλίνδρου.

Με μεγάλη ευχαρίστηση θα ήθελα επίσης να σας δείξω πώς μοντελοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες όπως ο αρσενικός κλείσιμος. Αλλά όποιος έχει ήδη καταφέρει να καταλάβει, μπορεί να μοντελοποιεί αυτές τις λεπτομέρειες μόνος. Γι' αυτό εδώ προτιμώ να σας δείξω πώς να εισάγετε υπάρχουσες δεδομένες σε μια σκηνή. Συμβουλή: Την ίδια εντολή υπάρχει και για τα υλικά στον διαχειριστή υλικών.

Για να λάμπει το λαμπρό μέταλλο, χρειαζόμαστε ένα λεγόμενο HDRI: μια Εικόνα Υψηλής Δυναμικής Εύρους που χαρτογραφείται στο αντικείμενο του ουρανού. Το HDRI περιβάλλει στη συνέχεια ολόκληρη τη σκηνή, ώστε οι αντανακλάσεις μετά τη ρίψη να φαίνονται πολύ ρεαλιστικές.

Το υλικό πρέπει να είναι μαύρη βαμμένη λαμαρίνα. Για να έχει κανείς ένα φυσικά σωστό υλικό, χρειάζεται μόνο το κανάλι αντανάκλασης. Αυτό επιτρέπει την εφαρμογή τόσο των χρωματικών όσο και των λαμπερών χαρακτηριστικών της βαφής εκεί.

Για τα σημεία όπου αργότερα θα φαίνεται το αποσπασμένο, μη βαμμένο λεπτό φύλλο, τοποθετούμε τώρα ένα άλλο υλικό που θα μοιάζει με μέταλλο. Επιπλέον, χρειαζόμαστε γυαλί που θα χρησιμοποιηθεί στον μπροστινό φακό.

Ένας χάρτης κορυφής είναι ένα είδος πίνακα που τοποθετείται απευθείας στη γεωμετρία, συγκεκριμένα στα σημεία από τα οποία αποτελείται η γεωμετρία (σημεία στα αγγλικά: κορυφή). Όταν επιλέγουμε μόνο συγκεκριμένα σημεία σε αυτόν τον χάρτη κορυφής με το να τα "ζωγραφίζουμε", τότε αυτά καθορίζουν αργότερα πού θα πρέπει να είναι η σκούρα βαφή και πού το γυμνό μέταλλο.

Ο χάρτης κορυφής πρέπει τώρα ουσιαστικά να μεταβιβάζει μεταξύ του σκούρου υλικού και του μεταλλικού. Για το σκοπό αυτό, δημιουργείται ένας φάκελος που ρυθμίζεται στη λειτουργία "μάσκα επιπέδου". Το ιδιαίτερο όμως είναι ένα θόρυβος που υπολογίζεται στη λειτουργία "Lerv", και προκαλεί πολύ ρεαλιστικά αποτελέσματα.

Για να ολοκληρωθεί η σκηνή, απαιτείται ένα πάτωμα, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούν να αντικατασταθούν οι σκιές. Για να γίνει το πάτωμα τόσο φωτεινό όσο και το υπόβαθρο, χρειάζεται ένα κατάλληλο Ρender-Tag με μία συγκεκριμένη διαμόρφωση. Ένας προσανατολισμένος προβολέας δημιουργεί έντονες αντιθέσεις και μια εντυπωσιακή κύρια φωτισμός.

Το σκηνικό απεικονίζεται με το φυσικό απεικονιστή, γιατί επιτρέπει να απεικονίζονται ακόμα και ασαφή σημεία. Πριν εξετάσουμε τις ρυθμίσεις απεικόνισης και τις προσαρμόσουμε στις ανάγκες μας, θα μάθετε πώς να δημιουργήσετε μια νέα κάμερα, πώς να την ενεργοποιήσετε και να τη ρυθμίσετε.